Read nynorsk 1978 Matteus 22 Bible Online

Matteus 22 - nynorsk 1978 bible

Matteus 22

¹Så tok Jesus til ords att og fortalde dei ei anna likning:

²«Himmelriket kan liknast med ein konge som skulle halda bryllaup for son sin.

³Han sende ut tenarane sine til dei som var bedne, og bad dei koma til bryllaupet. Men dei ville ikkje.

⁴Då sende han ut andre tenarar og sa: Sei til dei innbedne: Festmåltidet har eg stelt til, oksane mine og gjøfeet er slakta, og alt er ferdig. Kom til bryllaupet!

⁵Men dei brydde seg ikkje om det; ein gjekk ut på åkeren sin og ein annan til krambua si.

⁶Dei andre greip tenarane hans, fór ille med dei og slo dei i hel.

⁷Då vart kongen harm. Han sende ut hærfolket sitt og gjorde ende på desse mordarane og brende byen deira.

⁸Så sa han til tenarane: Alt er ferdig til bryllaupet, men dei bedne var ikkje verde det.

⁹Gå difor ut på vegskila og bed til bryllaups alle de finn.

¹⁰Så gjekk tenarane ut på vegane og bad i hop alle dei fann, både vonde og gode, og bryllaupssalen vart full av gjester.

¹¹Då kongen kom inn og ville helsa på gjestene, fekk han auga på ein som ikkje var bryllaupskledd.

¹²Han seier til han: Kjære, korleis er du komen inn her utan bryllaupsklede? Men han tagde.

¹³Då sa kongen til tenarane: Bind hender og føter på han og kast han ut i mørkret utanfor der dei græt og skjer tenner!

¹⁴For mange er kalla, men få er utvalde.»

¹⁵Då gjekk farisearane bort og vart samde om at dei ville fanga han i ord.

¹⁶Dei sende læresveinane sine til han i lag med nokre herodianarar og lét dei seia: «Meister, vi veit at du er ærleg og at du i sanning lærer oss Guds veg. Du bryr deg ikkje om kva andre meiner, for du gjer ikkje skil på folk.

¹⁷Sei oss kva du meiner: Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje?»

¹⁸Men Jesus merka vondskapen deira og sa: «De hyklarar, kvifor set de meg på prøve?

¹⁹Vis meg mynten som skatten skal betalast med.» Dei gav han ein denar.

²⁰«Kven sitt bilete og namn er dette?» spurde han.

²¹«Keisarens,» svara dei. Då sa han til dei: «Så gjev då keisaren det som keisarens er, og Gud det som Guds er.»

²²Då dei høyrde det, undra dei seg og gjekk sin veg.

²³Same dagen kom det nokre saddukearar til Jesus; det er dei som seier at dei døde ikkje skal stå opp. Og dei la fram for han dette spørsmålet:

²⁴«Meister, Moses har sagt: Om ein mann døyr barnlaus, skal bror hans gifta seg med enkja og halda oppe ætta åt bror sin.

²⁵No var det ein gong sju brør hjå oss. Den eine gifte seg, men døydde ei tid etter; han hadde ikkje born og lét etter seg kona si til broren.

²⁶Det same hende med den andre og den tredje, ja, med alle sju.

²⁷Sist av alle døydde kvinna.

²⁸Når dei så står opp att, kven av dei sju skal då ha henne til kone? Alle har då vore gifte med henne.»

²⁹Jesus svara: «De fer vilt av di de ikkje kjenner skriftene og heller ikkje Guds makt.

³⁰For etter oppstoda er det ingen som gifter seg eller vert bortgifte; dei er som englane i himmelen.

³¹Og at dei døde skal stå opp, har de ikkje lese kva Gud har tala til dykk om det når han seier:

³²Eg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud. Han er ikkje ein Gud for døde, men for levande.»

³³Då folket høyrde dette, vart dei fulle av undring over læra hans.

³⁴Då farisearane fekk høyra at Jesus hadde målbunde saddukearane, kom dei saman.

³⁵Og ein av dei, ein lovkunnig, ville setja han på prøve og spurde:

³⁶«Meister, kva bod er det største i lova?»

³⁷Han svara: «Du skal elska Herren din Gud av heile ditt hjarta og av heile di sjel og av alt ditt vit.

³⁸Dette er det største og fyrste bodet.

³⁹Men det er eit anna som er like stort: Du skal elska nesten din som deg sjølv.

⁴⁰På desse to boda kviler heile lova og profetane.»

⁴¹Medan farisearane var samla, spurde Jesus dei:

⁴²«Kva meiner de om Messias? Kven er han son til?» «David,» svara dei.

⁴³Jesus sa: «Korleis kan då David, driven av Anden, kalla han herre, når han seier:

⁴⁴Herren sa til min herre: Set deg ved mi høgre hand til eg får lagt dine fiendar under dine føter.

⁴⁵Kallar no David Messias herre, korleis kan han då vera Davids son?»

⁴⁶Men ingen kunne svara han eit ord. Og frå den dagen våga ikkje nokon å spørja han meir.