Read nynorsk 1978 Matteus 26 Bible Online

Matteus 26 - nynorsk 1978 bible

Matteus 26

¹Då Jesus hadde tala alle desse orda, sa han til læresveinane:

²«De veit at om to dagar er det påske; då skal Menneskesonen overgjevast til krossfesting.»

³Overprestane og dei eldste i folket kom no saman i bustaden til øvstepresten, som heitte Kaifas,

⁴og vart samde om å gripa Jesus med list og drepa han.

⁵«Men ikkje i høgtida,» sa dei, «elles kunne det verta oppstyr mellom folket.»

⁶Medan Jesus var i Betania, heime hjå Simon den spedalske,

⁷kom det ei kvinne bort til han med ei alabastkrukke full av dyr salve. Den helte ho ut over hovudet hans medan han sat til bords. [55]

⁸Då læresveinane såg det, vart dei arge og sa: «Kva skal slik øyding tena til?

⁹Denne salven kunne vore seld for mange pengar til hjelp for dei fattige.»

¹⁰Men Jesus merka det og sa til dei: «Kvifor er de leie med henne? Ho har gjort ei god gjerning mot meg.

¹¹Dei fattige har de alltid hjå dykk, men meg har de ikkje alltid.

¹²Då ho slo denne salven ut over lekamen min, salva ho meg til gravferda mi.

¹³Sanneleg, det seier eg dykk: Alle stader i verda der dette evangeliet vert forkynt, skal det ho gjorde, forteljast til minne om henne.»

¹⁴Ein av dei tolv, han som heitte Judas Iskariot, gjekk då til overprestane

¹⁵og sa: «Kva vil de gje meg om eg hjelper dykk til å få tak i han?» Dei talde opp tretti sølvpengar til han.

¹⁶Og frå den stunda leita han etter eit lagleg høve til å svika Jesus.

¹⁷Fyrste dagen i usyrdebrødshelga kom læresveinane til Jesus og spurde: «Kvar vil du vi skal stella til påskemåltidet for deg?»

¹⁸Jesus svara: «Gå inn i byen, til den mannen de veit, og sei til han: Meisteren seier: Tida mi er nær; hjå deg vil eg halda påskemåltid med læresveinane mine.»

¹⁹Læresveinane gjorde som Jesus hadde sagt, og stelte til påskemåltidet.

²⁰Då det vart kveld, sette han seg til bords med dei tolv.

²¹Medan dei åt, sa han: «Sanneleg, det seier eg dykk: Ein av dykk kjem til å svika meg.»

²²Då vart dei svært sorgfulle, og ein etter ein spurde dei han: «Det er vel ikkje eg, Herre?»

²³Jesus svara: «Ein som har duppa i fatet saman med meg, han kjem til å svika meg.

²⁴Menneskesonen går nok bort som det er skrive om han; men ve det mennesket som svik Menneskesonen! Det hadde vore betre for det mennesket om det aldri var født.»

²⁵Då spurde Judas, han som sveik han: «Det er vel ikkje eg, rabbi?» «Du har sjølv sagt det,» svara Jesus.

²⁶Medan dei heldt måltid, tok Jesus eit brød, takka, braut det og gav det til læresveinane og sa: «Ta dette og et det! Dette er min lekam.» [56]

²⁷Så tok han ein kalk, takka, gav dei og sa: «Drikk alle av den!

²⁸Dette er mitt blod, paktblodet, som vert utrent for mange til forlating for syndene.

²⁹Eg seier dykk: Heretter skal eg ikkje drikka av denne frukta frå vintreet før den dagen eg drikk henne ny saman med dykk i riket åt Far min.»

³⁰Då dei hadde sunge lovsongen, gjekk dei ut til Oljeberget. [57]

³¹Då seier Jesus til dei: «I natt kjem de alle til å venda dykk frå meg. For det står skrive: Hyrdingen slår eg, og saueflokken skal spreiast.

³²Men når eg har stått opp att, skal eg fara føre dykk til Galilea.»

³³Peter tok til ords og sa: «Om så alle vender seg frå deg, skal eg aldri gjera det.»

³⁴Jesus svara: «Sanneleg, det seier eg deg: I natt, før hanen gjel, skal du fornekta meg tre gonger.»

³⁵Men Peter sa: «Om eg så lyt døy med deg, skal eg ikkje fornekta deg.» Det same sa dei andre læresveinane.

³⁶Så kom Jesus med læresveinane til ein stad som heiter Getsemane, og han sa til dei: «Sit her medan eg går bort der og bed.»

³⁷Han tok med seg Peter og dei to Sebedeus-sønene, og han tok til å syrgja og kvidast.

³⁸Då sa han til dei: «Mi sjel er sorgtyngd til døden. Ver her og vak med meg!»

³⁹Så gjekk han eit lite stykke fram, kasta seg ned med andletet mot jorda og bad: «Far, er det råd, så lat denne skåla gå meg forbi! Men ikkje som eg vil, berre som du vil.»

⁴⁰Då han kom attende til læresveinane, fann han dei sovande, og han sa til Peter: «Så greidde de ikkje å vaka ein time med meg?

⁴¹Vak og bed at de ikkje må koma i freisting! Ånda er viljug, men menneskenaturen er veik.»

⁴²Så gjekk han bort att andre gongen og bad: «Far, kan ikkje denne skåla gå meg forbi, men må eg tøma henne, så lat det vera som du vil.»

⁴³Då han kom attende, såg han at dei hadde sovna til att, for augo deira var tunge av svevn.

⁴⁴Då lét han dei vera og gjekk bort att og bad same bøna tredje gongen.

⁴⁵Så kom han attende til læresveinane og sa: «De søv framleis og kviler, de! Timen er komen då Menneskesonen skal gjevast i syndarhand.

⁴⁶Stå opp, lat oss gå! Svikaren er nær.»

⁴⁷Før han hadde tala ut, kom Judas, ein av dei tolv, og med han ein stor flokk som var væpna med sverd og stokkar; dei kom frå overprestane og dei eldste i folket.

⁴⁸Svikaren hadde avtala eit teikn med dei: «Den eg kysser, han er det. Han skal de ta.»

⁴⁹Og med det same gjekk han bort til Jesus og sa: «Ver helsa, rabbi!» og kyste han.

⁵⁰Men Jesus sa til han: «Gjer det du er komen for, venen min!» No kom dei andre til; dei la hand på Jesus og tok han til fange.

⁵¹Ein av dei som var med han, drog då sverdet, hogg etter tenaren åt øvstepresten og sneidde øyra av han.

⁵²Då sa Jesus til han: «Stikk sverdet ditt i slira! For den som grip til sverd, skal falla for sverd.

⁵³Trur du ikkje at eg kunne be Far min, og han ville straks senda meg meir enn tolv legionar englar? [58]

⁵⁴Men korleis skulle då skriftene oppfyllast, dei som seier at dette må henda?»

⁵⁵I same stunda sa Jesus til flokken som var komen: «De kjem med sverd og stokkar og vil gripa meg, som om eg var ein røvar. Dag etter dag sat eg på tempelplassen og lærte folket; då tok de meg ikkje.

⁵⁶Men alt dette har hendt for at profetskriftene skulle oppfyllast.» Då forlét alle læresveinane han og rømde.

⁵⁷Dei som hadde teke Jesus til fange, førte han til øvstepresten Kaifas; der hadde dei skriftlærde og dei eldste samla seg.

⁵⁸Peter fylgde etter Jesus, eit langt stykke unna. Og då han kom til huset åt øvstepresten, gjekk han inn på gardsplassen og sette seg mellom vaktmennene, for han ville sjå korleis det kom til å enda. [59]

⁵⁹Overprestane og heile Rådet freista å finna falske vitnemål mot Jesus, så dei kunne få dømt han til døden.

⁶⁰Men endå mange falske vitne stod fram, fekk dei ikkje noko på han. Til sist kom det to

⁶¹som sa: «Denne mannen har sagt: Eg kan riva ned Guds tempel og byggja det opp att på tre dagar.»

⁶²Då reiste øvstepresten seg og sa til han: «Har du ikkje noko å seia til det dei klagar deg for?»

⁶³Men Jesus tagde. Då sa øvstepresten: «Ved den levande Gud — sei oss: Er du Messias, Guds Son?»

⁶⁴Jesus svara: «Du har sagt det. Men det seier eg dykk: Frå no av skal de sjå Menneskesonen sitja ved høgre handa åt Den Mektige og koma på himmelskyene.»

⁶⁵Då reiv øvstepresten sund kappa si og sa: «Han har spotta Gud! Kva skal vi med fleire vitne? No høyrde de gudsspottinga. [60]

⁶⁶Kva meiner de?» Dei svara: «Han er skuldig til å døy.»

⁶⁷Så spytta dei han i andletet og slo han med nevane. Andre slo han på kinnet

⁶⁸og sa: «No kan du vera profet, Messias, og seia kven som slo deg!»

⁶⁹Medan dette hende, sat Peter ute på gardsplassen. Då kom ei av tenestjentene bort til han og sa: «Du òg var saman med Jesus frå Galilea.»

⁷⁰Men han nekta så alle høyrde det, og sa: «Eg skjønar ikkje kva du talar om.»

⁷¹Så gjekk han ut i portkvelven. Då fekk ei anna jente sjå han og sa til dei som var der: «Han der var saman med Jesus frå Nasaret.»

⁷²Peter nekta atter og svor: «Eg kjenner ikkje denne mannen!»

⁷³Eit lite bel etter kom dei som stod der, bort til Peter og sa: «Ja menn er du ein av dei, du òg! Det kan ein høyra på målet ditt.»

⁷⁴Då tok han til å banna og sverja: «Eg kjenner ikkje denne mannen.» Med det same gol hanen.

⁷⁵Då kom Peter i hug det Jesus hadde sagt til han: «Før hanen gjel, skal du fornekta meg tre gonger.» Og han gjekk ut og gret sårt.