Read nynorsk 1978 Markus 3 Bible Online

Markus 3 - nynorsk 1978 bible

Markus 3

¹Jesus gjekk atter inn i ei synagoge. Der var det ein mann som hadde ei lam hand.

²Og dei heldt auga med han om han ville lækja mannen på sabbaten, så dei kunne få noko å klaga han for.

³Men han sa til mannen med den lame handa: «Reis deg og kom fram!»

⁴Så spurde han dei andre: «Kva har ein lov til på sabbaten? Å gjera godt eller å gjera vondt, berga liv eller øyda liv? Men dei tagde.

⁵Då såg han på alle ikring seg, harm og sorgfull fordi dei var så harde i hjarta. Og han sa til mannen: «Rett ut handa!» Han så gjorde, og handa vart god att.

⁶Men farisearane gjekk ut, og saman med herodianarane tok dei straks til å leggja planar om korleis dei skulle få rudt han or vegen.

⁷Så drog Jesus med læresveinane sine ned til sjøen, og ein stor folkehop frå Galilea fylgde han.

⁸Og frå Judea og Jerusalem, frå Idumea og landet austanfor Jordan og frå bygdene kring Tyrus og Sidon kom dei til han i store flokkar; for dei hadde høyrt om alt han gjorde. [4]

⁹Då sa han til læresveinane at det skulle liggja ein båt ferdig til han, om folket skulle trengja for hardt innpå han.

¹⁰For han lækte mange, så alle som hadde plager, trengde seg fram og ville ta i han.

¹¹Og når dei ureine åndene såg han, kasta dei seg ned for han og ropa: «Du er Guds Son!»

¹²Men han baud dei strengt at dei ikkje måtte gjera han kjend.

¹³Så gjekk Jesus opp i fjellet. Han kalla til seg dei han ville, og dei kom til han.

¹⁴Han sette inn tolv som skulle vera med han, og som han ville senda ut. Dei skulle forkynna

¹⁵og ha makt til å driva ut dei vonde åndene.

¹⁶Han sette inn dei tolv; det var Simon, som han kalla Peter,

¹⁷Jakob, son til Sebedeus, og Johannes, bror hans — desse to kalla han Boanerges, det tyder toresøner —

¹⁸og Andreas, Filip og Bartolomeus, Matteus, Tomas og Jakob, son til Alfeus, Taddeus og Simon Kananeus,

¹⁹og Judas Iskariot, han som sveik han.

²⁰Med det same han kom heim, strøymde folk saman att, så Jesus og læresveinane ikkje eingong fekk tid til å eta.

²¹Då hans eigne fekk høyra det, fór dei av stad og ville henta han. «Han må vera reint ifrå seg,» sa dei.

²²Men dei skriftlærde som var komne frå Jerusalem, sa: «Beelsebul har fare i han! Det er hovdingen over dei vonde åndene som hjelper han til å driva ut dei vonde åndene.»

²³Då kalla han dei til seg og tala til dei i likningar: «Korleis kan Satan driva ut Satan?

²⁴Kjem eit rike i strid med seg sjølv, kan ikkje det riket halda seg,

²⁵og kjem ein heim i strid med seg sjølv, kan ikkje den heimen halda seg.

²⁶Har no Satan sett seg opp mot seg sjølv og er komen i strid med seg sjølv, kan han ikkje stå seg; då er det ute med han.

²⁷Men ingen kan gå inn i huset til den sterke og røva det han eig, om han ikkje fyrst har bunde den sterke. Då kan han plyndra huset hans.

²⁸Sanneleg, det seier eg dykk: Alt skal menneska få tilgjeving for, både synder og spott, kor mykje dei så spottar.

²⁹Men den som spottar Den Heilage Ande, får i all æve ikkje tilgjeving; han er skuldig i ei evig synd.»

³⁰Dette sa han fordi dei hadde sagt: «Han har ei urein ånd i seg.»

³¹Då kom Jesu mor og brørne hans; dei vart ståande utanfor, men sende bod inn og bad han koma ut.

³²Det sat ein stor flokk ikring han, og nokre sa til han: «Mor di og brørne dine står utanfor og spør etter deg.»

³³Jesus svara: «Kven er mor mi og brørne mine?»

³⁴Og han såg på dei som sat ikring han, og sa: «Sjå her er mor mi og brørne mine!

³⁵Den som gjer det Gud vil, er bror min, syster mi og mor mi.»