Read nynorsk 1978 Markus 4 Bible Online

Markus 4 - nynorsk 1978 bible

Markus 4

¹Jesus tok atter til å læra folket nede ved sjøen. Då samla det seg slik ei mengd ikring han at han laut gå ut i ein båt; og den sat han i utpå sjøen, medan heile folkehopen stod inne på stranda.

²Han tala lenge til dei i likningar og lærte dei.

³«Høyr her!» sa han. «Ein mann gjekk ut og skulle så.

⁴Og då han sådde, fall noko attmed vegen, og fuglane kom og åt det opp.

⁵Noko fall på steingrunn, der det var lite jord, og det rann snøgt opp fordi der var så grunt.

⁶Men då sola steig, sveid det av og visna, for det hadde ikkje rot.

⁷Noko fall mellom klunger, og klungeren voks opp og kjøvde det, så det ikkje gav grøde.

⁸Men noko fall i god jord. Det rann opp, voks og gav grøde: noko tretti foll, noko seksti foll og noko hundre foll.»

⁹Og han sa: «Den som har øyro å høyra med, han høyre!»

¹⁰Då han vart åleine med dei tolv og dei andre som var med han, spurde dei han om likningane.

¹¹Han svara: «De får vita løyndomen om Guds rike. Men til dei som er utanfor, vert alt sagt i likningar —

¹²for at dei skal sjå og sjå, men ikkje skilja, høyra og høyra, men ikkje skjøna, så dei kunne venda om og få tilgjeving.»

¹³Og han sa til dei: «Når de ikkje skjønar denne likninga, korleis kan de då i det heile skjøna likningar?

¹⁴Såmannen sår ordet.

¹⁵Dei attmed vegen, det er dei som ordet vert sått i, men når dei har høyrt det, kjem Satan straks og tek bort ordet som var sått i dei.

¹⁶Sameleis dei som var sådde på steingrunn. Det er dei som tek imot ordet med glede så snart dei får høyra det.

¹⁷Men dei har ikkje rot i seg og held ut berre ei stund. Når dei møter trengsle eller forfylging for ordet skuld, fell dei straks ifrå.

¹⁸Andre var sådde mellom klunger. Det er dei som høyrer ordet,

¹⁹men sutene for dette livet og den svikefulle rikdomen og hugen på alle andre ting kjøver ordet, så det ikkje gjev grøde.

²⁰Men dei som var sådde i god jord, det er dei som høyrer ordet og tek imot det og gjev grøde: somme tretti foll, somme seksti foll og somme hundre foll.»

²¹Sidan sa han til dei: «Når dei kjem inn med eit ljos, set dei det då under eit kar eller under senga? Set dei det ikkje i staken?

²²For ingenting er løynt utan at det skal fram, og ingenting er gøymt utan at det skal koma for dagen.

²³Den som har øyro å høyra med, han høyre!»

²⁴Og han sa til dei: «Akta vel på det de høyrer! Med det målet de sjølve mæler med, skal det mælast opp til dykk, og endå skal de få noko attpå.

²⁵For den som har, han skal få; men den som ikkje har, skal missa jamvel det han har.»

²⁶Han sa: «Med Guds rike er det som når ein mann har sått kornet i jorda.

²⁷Han søv og står opp, det vert natt, og det vert dag, og kornet gror og veks; han veit ikkje korleis det går til.

²⁸Av seg sjølv ber jorda grøde: fyrst strå, så aks, så fulle korn i akset.

²⁹Så snart åkeren er skjær, tek han fram sigden; for hausten er komen.»

³⁰Og han sa: «Kva skal vi likna Guds rike med? Kva samanlikning skal vi bruka?

³¹Det er som sennepsfrøet. Når det vert lagt i jorda, er det mindre enn noko anna frø i verda.

³²Men når det er sått, renn det opp og vert større enn alle hagevokstrar, og får så store greiner at fuglane under himmelen kan byggja reir i skuggen av det.»

³³I mange slike likningar tala han ordet til dei, etter som dei var gode til å høyra.

³⁴Utan likningar tala han ikkje til folket. Men når han var åleine med læresveinane sine, la han det ut for dei alt saman.

³⁵Då det leid til kvelds same dagen, sa han til dei: «Lat oss fara over til hi sida av sjøen.»

³⁶Så skildest dei med folket og tok han med seg i den båten han sat i. Andre båtar fylgde òg med.

³⁷Då kom det ein hard kastevind, og bylgjene slo inn i båten, så han heldt på å gå full.

³⁸Men Jesus låg i bakskuten og sov på ei pute. Dei vekte han og sa: «Meister, er du likesæl om vi går under?»

³⁹Så reiste han seg, truga vinden og sa til sjøen: «Tei og ver still!» Då logna vinden, og det vart blikande stilt.

⁴⁰Og han sa til dei: «Kvifor er de så redde? Trur de enno ikkje?»

⁴¹Men då vart dei endå reddare og sa seg imellom: «Kven er dette? Både vind og sjø lyder han!»