Read nynorsk 1978 Markus 7 Bible Online

Markus 7 - nynorsk 1978 bible

Markus 7

¹Farisearane og nokre skriftlærde som var komne frå Jerusalem, samla seg om Jesus.

²Då la dei merke til at nokre av læresveinane hans åt med vanheilage, det vil seia uvaska hender.

³For farisearane og alle andre jødar vaskar hendene med litt vatn før dei et. Dette er i samsvar med føresegnene frå dei gamle.

⁴Og når dei kjem frå torget, et dei ikkje før dei har vaska seg. Dei har òg mange andre skikkar, som dei har overteke og held fast på, så som å skylja koppar og krus og koparkjerald.

⁵Difor spurde farisearane og dei skriftlærde han: «Kvifor fylgjer ikkje læresveinane dine dei føresegnene som vi har frå dei gamle, men et med vanheilage hender?»

⁶Då sa Jesus: «Jesaja spådde rett om dykk, hyklarar, som det står skrive: Dette folket ærar meg ¬med lippene, men hjarta deira er langt borte ¬frå meg.

⁷Dei dyrkar meg fåfengt, for det dei lærer, ¬er menneskebod.

⁸De bryr dykk ikkje om Guds bod, men held fast på føresegner som er overtekne etter menneske.»

⁹Og han sa til dei: «Ja, de fer fint åt! De gjer Guds bod om inkje, så de kan fylgja dykkar eigne føresegner.

¹⁰Moses har sagt: Æra far din og mor di, og: Den som talar vondord mot far sin eller mor si, skal døy.

¹¹Men de lærer: Om ein mann seier til far sin eller mor si: Det som eg skulle ha hjelpt deg med, skal vera ein korban — det er ei gåve til templet —

¹²då lèt de han ikkje få lov til å hjelpa far sin eller mor si.

¹³Såleis gjer de Guds ord om inkje av omsyn til dei føresegnene de har overteke og gjev vidare. Og slikt gjer de mykje av.»

¹⁴Så kalla han folket saman att og sa: «Høyr på meg alle, og skjøna det eg seier!

¹⁵Ikkje noko av det som kjem inn i mennesket utanfrå, kan gjera det ureint. Men det som går ut or mennesket, det gjer mennesket ureint.

¹⁶Den som har øyro å høyra med, han høyre!» [8]

¹⁷Då han var komen i hus, bort frå folket, spurde læresveinane han om denne likninga.

¹⁸«Forstår de ikkje noko, de heller?» sa han. «Skjønar de ikkje at det som kjem inn i mennesket utanfrå, ikkje kan gjera det ureint?

¹⁹Det kjem då ikkje inn i hjarta, men fer ned i magen og ut att.» Dermed slo han fast at all mat er rein.

²⁰Og han la til: «Det som går ut or mennesket, det gjer mennesket ureint.

²¹For innanfrå, or menneskehjarta, kjem dei vonde tankane: hor, tjuveri, mord,

²²ekteskapsbrot, havesykje, vondskap, svik, sedløyse, misunning, spott, hovmod, vitløyse.

²³All denne vondskapen kjem innanfrå og gjer mennesket ureint.»

²⁴Så tok han ut derifrå og fór til bygdene kring Tyrus. Der gjekk han inn i eit hus og ville ikkje at nokon skulle vita det. Men det kunne ikkje haldast løynt.

²⁵Ei kvinne der på staden hadde ei dotter som det var ei urein ånd i. Då ho fekk høyra om Jesus, kom ho straks og kasta seg ned for føtene hans.

²⁶Denne kvinna var ikkje jøde; ho var frå landet der, Fønikia i Syria. Og ho bad han driva den vonde ånda ut or dotter hennar.

²⁷Men Jesus sa til henne: «Lat fyrst borna få eta seg mette. Det er ikkje rett å ta brødet frå borna og kasta det til hundane.»

²⁸«Det er sant, Herre,» svara ho, «men hundane under bordet et då av smulane etter borna.»

²⁹Då sa han til henne: «Sidan du sa dette, kan du gå heim; den vonde ånda har fare ut or dotter di.»

³⁰Då ho kom heim, fann ho barnet liggjande på senga; den vonde ånda hadde fare ut.

³¹Sidan drog Jesus bort att frå landet kring Tyrus. Han tok vegen gjennom Sidon og Dekapolis-landet og kom til Galilea-sjøen.

³²Der førte dei til han ein mann som var døv og hadde vondt for å tala, og dei bad han leggja hendene på han.

³³Jesus tok han med seg bort frå folket. Så stakk han fingrane sine i øyro hans, vætte tunga hans med spytt,

³⁴såg opp mot himmelen, sukka og sa til han: «Effata!» — det tyder: «Lat deg opp!»

³⁵Då vart øyro hans opplatne, og tunga vart løyst så han tala klårt.

³⁶Jesus forbaud dei å seia det til nokon; men di meir han forbaud det, di meir gjorde dei det kjent.

³⁷Folk undra seg storleg og sa: «Han har gjort alle ting vel. Han får døve til å høyra og mållause til å tala.»