Read nynorsk 1978 Lukas 13 Bible Online

Lukas 13 - nynorsk 1978 bible

Lukas 13

¹På den tid kom det nokre til han og fortalde om dei galilearane som Pilatus hadde drepe medan dei ofra, så blodet deira blanda seg med blodet frå offerdyra.

²Då tok Jesus til ords: Trur de at desse var større syndarar enn alle andre galilearar, sidan det gjekk så ille med dei?

³Nei, seier eg dykk, men vender de ikkje om, skal de omkomast på same måten alle i hop.

⁴Eller dei atten som vart drepne då Siloa-tårnet datt ned, trur de at dei var verre brotsmenn enn alle dei andre som bur i Jerusalem?

⁵Nei, seier eg dykk. Men vender de ikkje om, skal de alle døy på same vis.

⁶Så fortalde han denne likninga: Ein mann hadde eit fikentre som var planta i vingarden hans. Men då han kom og såg etter frukt på det, fann han ikkje noko.

⁷Då sa han til gartnaren: «No er det tredje året eg kjem og leitar etter frukt på dette fikentreet og ikkje finn noko. Hogg det ned! Kvifor skal det stå der og suga ut jorda?»

⁸«Herre, lat det få stå i år òg,» svara gartnaren, «så skal eg grava kring det og gjødsla det;

⁹kan henda det ber neste år. Gjer det ikkje det, får du hogga det ned.»

¹⁰Ein sabbat lærte han folket i ei av synagogene.

¹¹Der var det ei kvinne som hadde vore plaga av ei sjukdomsånd i atten år. Ho gjekk tvikrokut og kunne ikkje retta seg opp.

¹²Då Jesus fekk sjå henne, kalla han henne til seg og sa: «No er du løyst frå sjukdomen din, kvinne.»

¹³Så la han hendene på henne, og med ein gong rette ho seg opp og lova Gud.

¹⁴Men synagogeforstandaren vart arg fordi Jesus lækte på sabbaten, og han sa til dei som var samla: «Det er seks dagar i veka til å arbeida på. Då kan de koma og la dykk lækja, men ikkje på sabbaten.»

¹⁵«Hyklarar,» svara Herren. «Løyser ikkje kvar ein av dykk oksen eller eselet av båsen på sabbaten, og leier dei ut så dei får drikka?

¹⁶Men her er ei Abrahams dotter som Satan har halde bunden i samfulle atten år, skulle ikkje ho kunna løysast or det bandet på ein sabbat?»

¹⁷Då han sa dette, laut dei skjemmast, alle motstandarane hans. Men heile lyden gledde seg over alt det underfulle han gjorde.

¹⁸Så sa han: «Kva er Guds rike likt? Kva skal eg likna det med?

¹⁹Det er likt eit sennepsfrø som ein mann tok og sådde i hagen sin, og det voks og vart til eit tre, og fuglane under himmelen bygde reir i greinene på det.»

²⁰Og han heldt fram: «Kva skal eg likna Guds rike med?

²¹Det er likt ein surdeig som ei kvinne la inn i tre mål mjøl, til alt i hop var syrt.»

²²Medan han var på veg til Jerusalem, fór han ikring frå by til by og frå landsby til landsby og lærte folket.

²³Då var det ein som spurde: «Herre, er det få som vert frelste?» Han sa til dei:

²⁴Strid alt de kan for å koma inn gjennom den tronge døra! Mange, seier eg dykk, skal freista å koma inn, men ikkje greia det.

²⁵Når husbonden fyrst har reist seg og stengt døra, og de står utanfor og bankar på og seier: «Herre, lat opp for oss!» då skal han svara: «Eg veit ikkje kvar de er ifrå.»

²⁶Då kjem de til å seia: «Vi har ete og drukke i lag med deg, og du lærte på gatene våre.»

²⁷Men han skal svara: «Eg veit ikkje kvar de er ifrå. Gå bort frå meg, alle de som gjer urett!»

²⁸Og de skal gråta og skjera tenner når de får sjå Abraham og Isak og Jakob og alle profetane i Guds rike, men de sjølve er kasta utanfor.

²⁹Og det skal koma folk frå aust og frå vest, frå nord og frå sør og sitja til bords i Guds rike.

³⁰Og sjå, nokre av dei siste skal verta dei fyrste, og nokre av dei fyrste skal verta dei siste.

³¹I same stunda kom det nokre farisearar og sa til han: «Du må koma deg bort herifrå. Herodes tenkjer på å drepa deg.» [25]

³²Men han svara: «Gå og sei til den reven: I dag og i morgon driv eg ut vonde ånder og gjer sjuke friske att, og tredje dagen er eg ved målet.

³³Men i dag og i morgon og endå ein dag lyt eg vera på vegen, for ein profet kan ikkje lata livet nokon annan stad enn i Jerusalem.

³⁴Jerusalem, Jerusalem, du som slår i hel profetane og steinar dei som er sende til deg! Kor ofte ville eg ikkje samla borna dine, som ei høne samlar kyllingane under vengene sine. Men de ville ikkje.

³⁵Så høyr: Audt og tomt skal huset dykkar verta. Eg seier dykk: De skal ikkje sjå meg før den dagen de seier: Velsigna vere han som kjem, i Herrens namn.»