Read nynorsk 1978 Lukas 14 Bible Online

Lukas 14 - nynorsk 1978 bible

Lukas 14

¹Ein gong var Jesus gjest hjå ein av rådsherrane, som var farisear. Det var sabbat, og dei heldt auga med han.

²Best det var, stod det framfor han ein mann som hadde vass-sott.

³Då spurde Jesus dei lovkunnige og farisearane: «Er det tillate å lækja på sabbaten, eller er det ikkje?»

⁴Dei tagde. Då tok han på mannen, gjorde han frisk og lét han gå.

⁵Så sa han til dei: «Dersom ein av dykk har ein son eller ein okse som dett i brunnen, dreg han dei ikkje straks opp, endå om det er sabbat?»

⁶Dei kunne ikkje svara på dette.

⁷Då han la merke til korleis gjestene valde seg ut dei øvste plassane ved bordet, fortalde han dei ei likning:

⁸Når du vert beden i gjestebod, så set deg ikkje øvst ved bordet. For det kunne henda at ein som er gjævare enn du, var beden,

⁹og at verten som bad dykk begge, kjem og seier til deg: «Gjev rom for denne gjesten!» Då må du setja deg nedst og skjemmast.

¹⁰Nei, når du er beden ein stad, så gå og set deg nedst ved bordet. Så kan verten koma og seia til deg: «Flytt deg høgare opp, venen min.» Då får du ære medan alle gjestene ser på.

¹¹For den som set seg sjølv høgt, skal setjast lågt, og den som set seg sjølv lågt, skal setjast høgt.

¹²Han sa òg eit ord til den som hadde bede han: «Når du vil halda eit middags- eller kveldslag, så bed ikkje vener og brør og skyldfolk og rike grannar. For dei kjem til å be deg att, så du får vederlag.

¹³Nei, når du vil halda gjestebod, så bed fattige, vanføre, lame og blinde.

¹⁴Då vert du lukkeleg, for dei har ikkje noko å gje att. Men du skal få vederlag når dei rettferdige står opp.»

¹⁵Ein av gjestene som høyrde dette, sa til han: «Sæl er den som får sitja til bords i Guds rike!»

¹⁶Jesus sa: Det var ein mann som ville halda eit stort gjestebod og bad mange.

¹⁷Då tida for gjestebodet kom, sende han tenaren sin i veg for å seia til dei bedne: «Kom, no er alt ferdig!»

¹⁸Men dei tok til å be seg unna, alle som ein. Den eine sa: «Eg har kjøpt eit jordstykke og må ut og sjå på det. Du lyt gjera vel og orsaka meg.»

¹⁹Ein annan sa: «Eg har kjøpt meg fem par oksar, og no skal eg av og prøva dei. Du lyt gjera vel og orsaka meg.»

²⁰Endå ein annan sa: «Eg har fått meg ei kone, difor kan eg ikkje koma.»

²¹Tenaren kom att og fortalde dette til herren sin. Då vart husbonden harm og sa til han: «Gå straks ut på gater og vegar i byen, og hent inn fattige og vanføre, blinde og lame.»

²²Snart kunne tenaren melda: «Herre, det er gjort som du sa, men det er enno rom.»

²³Då sa herren til tenaren: «Gå ut på vegane og stigane og nøyd folk til å koma inn, så huset mitt vert fullt.

²⁴For det seier eg dykk: Ingen av dei som var bedne, skal få vera med i mitt gjestebod.»

²⁵Mykje folk fylgde med han, og han snudde seg og sa til dei:

²⁶Om nokon kjem til meg, må han setja det høgare enn far og mor, kone og born, brør og systrer, ja, sitt eige liv, elles kan han ikkje vera min læresvein.

²⁷Den som ikkje ber krossen sin og fylgjer etter meg, kan ikkje vera min læresvein.

²⁸Vil ein av dykk byggja eit tårn, set han seg ikkje då fyrst ned og reknar etter kva det vil kosta, om han har nok til å fullføra det?

²⁹For har han lagt grunnmuren, og ikkje er god til å gjera tårnet ferdig, då vil alle som ser det, gjera narr av han

³⁰og seia: «Denne mannen gjekk i gang med å byggja, men greidde ikkje å fullføra det.»

³¹Eller om ein konge vil dra i krig mot ein annan konge, set han seg ikkje då fyrst ned og tenkjer etter om han med sine ti tusen mann er sterk nok til å møta den andre, som kjem mot han med tjue tusen?

³²Og er han ikkje det, sender han menn av stad og tingar om fred medan fienden enno er langt borte.

³³Såleis kan ingen av dykk vera min læresvein utan at han seier frå seg alt det han eig.

³⁴Salt er ein god ting. Men misser saltet si kraft, kan det då verta til salt att?

³⁵Det duger korkje i mold eller møk; dei kastar det ut. Den som har øyro å høyra med, han høyre!