Read nynorsk 1978 Lukas 15 Bible Online

Lukas 15 - nynorsk 1978 bible

Lukas 15

¹Tollarane og syndarane heldt seg nær til Jesus og høyrde på han.

²Men farisearane og dei skriftlærde murra og sa seg imellom: «Denne mannen tek imot syndarar og et i lag med dei.»

³Då fortalde han dei denne likninga:

⁴Om ein av dykk har hundre sauer og misser éin, lèt han ikkje då dei nittini vera att ute i marka og går av stad og leitar etter den bortkomne sauen til han finn han?

⁵Og når han har funne han, vert han glad og tek han på akslene sine.

⁶Straks han kjem heim, kallar han saman vener og grannar og seier til dei: «Gled dykk med meg! Eg har funne att den sauen som var bortkomen.»

⁷Eg seier dykk: På same måten er det større glede i himmelen over éin syndar som vender om, enn over nittini rettferdige som ikkje treng omvending.

⁸Eller om ei kvinne har ti sølvpengar og misser éin, kveikjer ho ikkje då ljos og sopar heile huset og leitar vel til ho finn han?

⁹Og når ho har funne han, kallar ho saman vener og grannekoner og seier: «Gled dykk med meg! Eg har funne pengen eg hadde mist.»

¹⁰På same måten, seier eg dykk, vert det glede mellom Guds englar over éin syndar som vender om.

¹¹Så sa Jesus: Det var ein gong ein mann som hadde to søner.

¹²Den yngste sa til far sin: «Far, lat meg få den delen av buet som fell på meg.» Så skifte han eigedomen sin mellom dei.

¹³Ikkje mange dagane etter selde den yngste sonen alt sitt og drog til eit land langt borte. Der levde han eit vilt liv og øydde opp alt det han åtte.

¹⁴Då han hadde sett alt over styr, vart det uår og svolt i landet, og han tok til å lida naud.

¹⁵Så gjekk han til ein av mennene der i landet og bad om arbeid, og mannen sende han ut på markene sine; der skulle han gjæta svin.

¹⁶Han ynskte berre å få metta seg med dei skolmane som grisane åt, for ingen gav han noko.

¹⁷Då gjekk han i seg sjølv og sa: «Kor mange leigekarar heime hjå far min har ikkje fullt opp av mat, og her går eg og svelt i hel!

¹⁸Eg vil ta i veg og gå heim til far min og seia: Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg.

¹⁹Eg er ikkje verd å kallast son din lenger. Men lat meg få vera som ein av leigekarane dine.»

²⁰Så tok han i veg og gjekk heim til far sin. Medan han endå var langt borte, fekk faren sjå han, og han ynkast inderleg. Han sprang imot han, kasta seg om halsen på han og kyste han.

²¹Då sa sonen: «Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg. Eg er ikkje verd å kallast son din lenger.»

²²Men faren sa til tenarane: «Skunda dykk! Finn fram dei beste kleda og ha på han, og lat han få ring på fingeren og skor på føtene.

²³Hent så gjøkalven og slakt han, og lat oss halda måltid og vera glade.

²⁴For denne sonen min var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.» Og så tok gleda til.

²⁵Den eldste sonen var ute på marka. Då han gjekk heimetter og kom bort imot garden, høyrde han spel og dans.

²⁶Han ropa på ein av drengene og spurde kva dette skulle tyda.

²⁷«Bror din er komen,» svara han, «og far din har slakta gjøkalven fordi han fekk han frisk heim att.»

²⁸Då vart han arg og ville ikkje gå inn. Far hans kom ut og prøvde å overtala han.

²⁹Men han svara: «No har eg tent deg i alle år, og aldri gjort imot det du sa. Men meg har du ikkje gjeve så mykje som eit kje, så eg kunne halda fest saman med venene mine.

³⁰Men når han kjem heim, denne son din, som har øydt opp pengane dine i lag med skjøkjer, då slaktar du gjøkalven åt han!»

³¹Då sa far hans: «Du er alltid hjå meg, guten min, og alt mitt er ditt.

³²Men no skal vi vera glade og fegne. For denne bror din var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.»