Read nynorsk 1978 Lukas 22 Bible Online

Lukas 22 - nynorsk 1978 bible

Lukas 22

¹No leid det til usyrdebrødshelga, som dei òg kallar påske.

²Overprestane og dei skriftlærde leita etter eit høve til å rydja Jesus or vegen, for dei var redde folket.

³Då fór Satan i Judas, han som dei kalla Iskariot, og var ein av dei tolv.

⁴Han gjekk av stad og tala med overprestane og hovdingane for tempelvakta om korleis han kunne gje Jesus i deira hand. [32]

⁵Dei vart glade og lova å gje han pengar.

⁶Judas gjekk med på dette, og sidan leita han etter eit lagleg høve til å svika Jesus ein gong han ikkje hadde folket ikring seg.

⁷Så kom den dagen i usyrdebrødshelga då påskelammet skulle slaktast.

⁸Då sende Jesus Peter og Johannes i veg og sa: «Gå og stell til for oss, så vi kan halda påskemåltid.»

⁹«Kvar vil du vi skal stella det til?» spurde dei.

¹⁰Han svara: «Når de kjem inn i byen, møter de ein mann som ber ei krukke med vatn. Han skal de fylgja til det huset han går inn i,

¹¹og så skal de seia til han som eig huset: Meisteren spør: Kvar er romet der eg kan halda påskemåltid saman med læresveinane mine?

¹²Då skal han syna dykk ein sal ovanpå med benker og puter. Der skal de stella til.»

¹³Så gjekk dei og fann det så som han hadde sagt, og dei stelte til påskemåltidet.

¹⁴Då tida kom, sette Jesus seg til bords, og apostlane med han.

¹⁵Og han sa til dei: «Eg har lengta inderleg etter å eta dette påskemålet i lag med dykk, før eg skal lida.

¹⁶For eg seier dykk: Aldri meir skal eg eta det før det har fått si fullending i Guds rike.»

¹⁷Så tok han ein kalk, bad takkebøna og sa: «Ta dette og del det mellom dykk.

¹⁸For eg seier dykk: Heretter skal eg aldri drikka av frukta frå vintreet før Guds rike er kome.»

¹⁹Så tok han eit brød, takka, braut det, gav dei og sa: «Dette er min lekam, som vert gjeven for dykk. Gjer dette til minne om meg.»

²⁰Like eins tok han kalken etter måltidet og sa: «Denne kalken er den nye pakt i mitt blod, som vert utrent for dykk.

²¹Men sjå, han som svik meg, held handa si på bordet saman med meg.

²²Menneskesonen går nok bort, som det er fastsett, men ve det mennesket som svik han!»

²³Då tok dei til å tretta med kvarandre om kven av dei det kunne vera som skulle gjera dette.

²⁴No vart det ein strid mellom dei om kven som skulle gjelda for den største.

²⁵Då sa Jesus til dei: «Kongane er herrar over folka sine, og dei som rår over dei, vert kalla velgjerarar.

²⁶Men slik er det ikkje hjå dykk. Den største av dykk skal vera som den yngste, og styraren skal vera som tenaren.

²⁷For kven er størst, den som sit til bords eller den som ber på bordet? Er det ikkje den som sit til bords? Men eg er som ein tenar mellom dykk.

²⁸De er dei som har halde ut hjå meg i prøvingane mine.

²⁹Og no overlèt eg riket til dykk, liksom Far min har overlate det til meg:

³⁰De skal eta og drikka ved mitt bord i mitt rike, og sitja på troner og styra dei tolv Israels-ættene.

³¹Simon, Simon! Satan kravde å få sikta dykk som kveite.

³²Men eg bad for deg at trua di ikkje måtte svikta. Og når du ein gong vender om, så styrk brørne dine.»

³³«Herre,» sa Peter, «med deg er eg budd til å gå både i fengsel og i døden.»

³⁴Men Jesus svara: «Eg seier deg, Peter: Hanen gjel ikkje i natt før du tre gonger har nekta at du kjenner meg.»

³⁵Så sa han til dei: «Då eg sende dykk i veg utan pung eller skreppe eller skor, vanta de då noko?» «Nei, ingen ting,» svara dei.

³⁶«Men no,» sa han, «må den som har pung, ta han med, og like eins den som har skreppe; og den som ikkje har sverd, får selja kappa si og kjøpa seg eit.

³⁷For eg seier dykk at det lyt oppfyllast på meg, det ordet som står skrive: Han vart rekna mellom brotsmenn. For det som er fastsett om meg, skal no henda.»

³⁸Då sa dei: «Herre, sjå her er to sverd.» «Det er nok!» svara han.

³⁹Så gjekk han ut og tok vegen til Oljeberget, som han hadde for vane, og læresveinane fylgde han.

⁴⁰Då han kom dit, sa han til dei: «Bed at de ikkje må koma i freisting!»

⁴¹Han gjekk frå dei, så langt som eit steinkast, og la seg på kne og bad:

⁴²«Far, om du vil, så ta denne skåla frå meg! Men ikkje som eg vil, berre som du vil!»

⁴³Då synte ein engel frå himmelen seg for han og styrkte han.

⁴⁴Og han kom i dødsangst og bad endå meir inderleg; og sveitten hans vart som bloddropar, som fall på jorda.

⁴⁵Då han reiste seg etter bøna og kom attende til læresveinane, fann han dei sovande, fulle av sorg.

⁴⁶«Korleis kan de sova?» sa han. «Reis dykk, og bed at de ikkje må koma i freisting!»

⁴⁷Før han hadde tala ut, kom det ein stor flokk, og han som heitte Judas, ein av dei tolv, gjekk føre. Han kom bort til Jesus og ville kyssa han.

⁴⁸Då sa Jesus: «Judas, svik du Menneskesonen med ein kyss?»

⁴⁹Dei som var med Jesus, skjøna korleis det kom til å gå, og spurde: «Herre, skal vi slå til med sverd?»

⁵⁰Og ein av dei hogg etter tenaren åt øvstepresten og sneidde av han høgre øyra.

⁵¹Men Jesus sa: «Lat vera med det!» Og han tok bort på øyra åt tenaren og lækte han.

⁵²Så sa han til overprestane og hovdingane for tempelvakta og dei eldste, dei som var komne og ville gripa han: «De kjem med sverd og stokkar som om eg var ein røvar.

⁵³Dag etter dag var eg saman med dykk på tempelplassen; då la de ikkje hand på meg. Men dette er dykkar time, no er det mørkret som rår.»

⁵⁴Då tok dei han og førte han til huset åt øvstepresten. Peter fylgde etter eit langt stykke unna.

⁵⁵Midt inne på gardsplassen hadde dei gjort opp ein eld, og Peter slo seg ned mellom dei som sat der.

⁵⁶Medan han sat der i ljoset, fekk ei tenestjente sjå han; ho stirte på han og sa: «Han der var òg med han.»

⁵⁷Men Peter nekta og sa: «Eg kjenner han ikkje, kvinne!»

⁵⁸Litt etter la ein annan merke til han og sa: «Du òg er ein av dei.» «Nei, det er eg ikkje,» svara Peter.

⁵⁹Men ein times tid etter var det ein til som slo fast: «Jau visst var denne mannen òg med han! Han er då galilear.»

⁶⁰Men Peter sa: «Eg skjønar ikkje kva du snakkar om, mann!» I det same, før han hadde tala ut, gol hanen.

⁶¹Då vende Herren seg og såg på Peter; og Peter kom i hug det Herren hadde sagt til han: «Før hanen gjel i natt, skal du fornekta meg tre gonger.»

⁶²Og han gjekk ut og gret sårt.

⁶³Mennene som heldt vakt over Jesus, spotta han og slo han.

⁶⁴Dei batt for augo hans og sa: «No kan du vera profet! Kven var det som slo deg?»

⁶⁵Og dei håna han på mange andre måtar òg.

⁶⁶Då det vart dag, kom eldsterådet åt folket saman til møte med overprestane og dei skriftlærde. Jesus vart ført fram for dei,

⁶⁷og dei sa: «Er du Messias, så sei oss det.» Han svara: «Om eg seier dykk det, trur de meg ikkje,

⁶⁸og om eg spør, svarar de ikkje.

⁶⁹Men heretter skal Menneskesonen sitja ved høgre handa åt den mektige Gud.»

⁷⁰Då spurde dei alle: «Så er du då Guds Son?» Han svara: «De seier sjølve at eg er det.»

⁷¹Då sa dei: «Kva skal vi no med vitnemål? Vi har sjølve høyrt det av hans eigen munn.»