Read nynorsk 1978 Lukas 7 Bible Online

Lukas 7 - nynorsk 1978 bible

Lukas 7

¹Då Jesus hadde halde denne talen til folket, gjekk han inn i Kapernaum.

²Ein offiser der i byen hadde ein tenar som var så sjuk at det stod om livet. Denne tenaren sette han svært høgt.

³Då han fekk høyra om Jesus, sende han nokre jødar som sat i byrådet, til han; dei skulle be han koma og berga livet åt tenaren.

⁴Då dei kom til Jesus, bad dei han inderleg og sa: «Han er vel verd at du gjer dette for han;

⁵for han er glad i folket vårt, og det er han som har bygt synagoga vår.»

⁶Og Jesus gjekk med dei. Men då han ikkje hadde langt att til huset, sende offiseren nokre av venene sine til han med bod: «Herre, gjer deg ikkje meir bry! Eg er for ring til at du stig inn under mitt tak;

⁷difor heldt eg meg heller ikkje verdig til å koma til deg. Men sei berre eit ord, så vert guten min god att!

⁸For eg må sjølv lyda dei som er over meg, og eg har soldatar under meg. Seier eg til ein av dei: Gå! så går han, og til ein annan: Kom! så kjem han, og til tenaren min: Gjer dette! så gjer han det.»

⁹Då Jesus høyrde det, undra han seg. Han vende seg til folket som fylgde han, og sa: «Det seier eg dykk: Ikkje eingong i Israel har eg funne så stor ei tru.»

¹⁰Då dei som var utsende, kom heim att, fann dei tenaren frisk.

¹¹Ei tid etter gav Jesus seg i veg til ein by som heiter Nain. Læresveinane og mykje folk var med han.

¹²Då han kom nær innåt byporten, vart ein ung mann boren til grava. Han var einaste sonen til mor si, og ho var enkje. Mykje folk frå byen var med henne.

¹³Då Herren fekk sjå enkja, tykte han hjarteleg synd i henne og sa: «Gråt ikkje!»

¹⁴Han gjekk bortåt og la handa på båra. Og dei som bar, stogga. Så sa han: «Unge mann, eg seier deg: Stå opp!»

¹⁵Då sette den døde seg opp og tok til å tala, og Jesus gav han til mor hans.

¹⁶Då vart alle fylte av age; dei lova Gud og sa: «Ein stor profet har stige fram hjå oss, og Gud har gjesta sitt folk.»

¹⁷Og gjetordet om dette kom ut i heile Jødeland og landet ikring.

¹⁸Alt dette fekk Johannes høyra om av læresveinane sine. Då kalla han to av dei til seg

¹⁹og sende dei til Herren og bad dei spørja: «Er du den som skal koma, eller skal vi venta ein annan?»

²⁰Mennene kom då til Jesus og sa: «Døyparen Johannes sender oss til deg og spør: Er du den som skal koma, eller skal vi venta ein annan?»

²¹Nett då lækte Jesus mange for sjukdomar og plager og vonde ånder, og mange blinde gav han synet.

²²Og han svara: «Gå og fortel Johannes om det de har sett og høyrt: Blinde ser og lame går, spedalske vert reine og døve høyrer, døde står opp og evangeliet vert forkynt for fattige;

²³og sæl er den som ikkje støyter seg på meg.»

²⁴Då bodberarane frå Johannes var farne, tok Jesus til å tala til folket om Johannes: Kvifor gjekk de ut i øydemarka? Ville de sjå eit sevstrå som svagar i vinden?

²⁵Nei! Kvifor gjekk de dit ut? Ville de sjå ein mann kledd i fine klede? Dei som er fint kledde og lever i overflod, held til i kongsgardane.

²⁶Men kvifor gjekk de dit ut? Ville de sjå ein profet? Ja, eg seier dykk: Meir enn ein profet.

²⁷Det er om han dette er skrive: Sjå, eg sender min bodberar føre deg, han skal rydja vegen for deg.

²⁸Eg seier dykk: Ingen av dei som er fødde av kvinner, er større enn Johannes. Men jamvel den minste i Guds rike er større enn han.

²⁹Alt folket lydde på Johannes, tollarane med, og dei gav Gud rett og lét seg døypa av Johannes.

³⁰Men farisearane og dei lovkunnige vraka Guds plan og lét seg ikkje døypa av han.

³¹Menneska i denne ætta, kva skal eg likna dei med? Kven er dei like?

³²Dei er like born som sit på torget og ropar til kvarandre: Vi bles på fløyte for dykk, men de ville ikkje dansa. Vi song syrgjesongar, men de ville ikkje gråta.

³³For døyparen Johannes er komen, han et ikkje brød og drikk ikkje vin, og de seier: «Han er forgjord.»

³⁴Menneskesonen er komen, han både et og drikk, og de seier: «Sjå, for ein storetar og vindrikkar, og ven med tollarar og syndarar!

³⁵Men Visdomen har fått rett, det stadfester alle hans læresveinar.»

³⁶Ein av farisearane bad Jesus eta hjå seg. Og han gjekk heim til han og sette seg til bords.

³⁷No var det ei kvinne der i byen som levde eit syndefullt liv. Då ho fekk vita at Jesus var gjest hjå farisearen, kom ho dit med ei alabastkrukke med dyr salve

³⁸og vart ståande bak han nede ved føtene og gret. Så tok ho til å væta føtene hans med tårene sine og turka dei med håret sitt; og ho kyste dei og smurde dei med salven.

³⁹Då farisearen, som hadde bede han til seg, såg det, tenkte han med seg: «Var denne mannen ein profet, visste han kva slag kvinne det er som tek i han, at ho lever eit syndefullt liv.»

⁴⁰Då tok Jesus til ords og sa til farisearen: «Simon, eg har noko å seia deg.» «Tala, meister,» svara han.

⁴¹Jesus sa: «To menn stod i skuld til ein som lånte ut pengar. Den eine var skuldig fem hundre denarar, den andre femti.

⁴²Men då dei ikkje hadde noko å betala med, ettergav han dei begge skulda. Kven av dei vil halda mest av han?»

⁴³«Den han ettergav mest, tenkjer eg,» svara Simon. «Du har rett,» sa Jesus.

⁴⁴Så vende han seg til kvinna og sa til Simon: «Ser du denne kvinna? Eg kom inn i ditt hus; du gav meg ikkje vatn til føtene mine, men ho vætte dei med tårer og turka dei med håret sitt.

⁴⁵Du helsa meg ikkje velkomen med ein kyss, men ho har ikkje halde opp med å kyssa føtene mine heilt frå eg kom inn.

⁴⁶Du salva ikkje hovudet mitt med olje, men ho smurde føtene mine med den dyraste salve.

⁴⁷Difor seier eg deg: Dei mange syndene hennar er tilgjevne, difor er det ho syner så stor kjærleik. Men den som lite får tilgjeve, elskar lite.» [12]

⁴⁸Så sa han til kvinna: «Syndene dine er tilgjevne.»

⁴⁹Då tok dei andre gjestene til å tenkja med seg: «Kva er dette for ein, som jamvel tilgjev synder?»

⁵⁰Men Jesus sa til kvinna: «Trua di har frelst deg. Gå med fred!»