Read nynorsk 1978 5. Mosebok 33 Bible Online

5. Mosebok 33 - nynorsk 1978 bible

5. Mosebok 33

¹Dette er den velsigninga som Moses, gudsmannen, lyste over israelittane før han døydde:

²Herren kom frå Sinai, frå Se’ir stråla han fram for dei. I ljosglans kom han ¬frå Paran-fjellet med heilage i tallaus mengd, som strøymde fram ¬på hans høgre side. [46]

³Ja, han elskar sitt folk. Alle hans heilage ¬er i hans hand. Dei set seg ned ved dine føter og tek imot av dine ord.

⁴Moses gav oss ei lov, ein eigedom for Jakobs lyd.

⁵Det stod fram ein konge ¬i Jesjurun då hovdingane i folket kom saman med ættene i Israel. [47]

⁶Gjev Ruben må leva ¬og aldri døy ut, gjev hans menn må auka i tal!

⁷Dette sa han om Juda: Herre, høyr ropa frå Juda, og før han heim til sitt folk! Med sine hender ¬strider han for det. Ver du hans hjelp mot fiendane!

⁸Om Levi sa han: Dine tummim og urim skal vera hjå din trufaste mann, han som du sette på prøve ¬ved Massa og stridde mot ¬ved Meriba-kjelda.

⁹Han sa om far sin og mor si: «Eg har aldri sett dei.» Han kjendest ikkje ¬ved sine brør og ville ikkje vita av sine born. For dei tok vare på ditt ord og verna om di pakt.

¹⁰Dei skal læra Jakob dine bod og Israel di lov. Dei skal leggja røykjelse ¬fram for din nase og heiloffer på ditt altar.

¹¹Herre, velsigna hans kraft, ha hugnad i alt hans verk! Knus hoftene ¬på hans motstandarar, lat aldri hans fiendar ¬reisa seg meir!

¹²Om Benjamin sa han: Herrens hjartebarn ¬bur trygt og godt. Herren vernar han heile dagen, han bur imellom hans fjellsider.

¹³Om Josef sa han: Gjev Herren må signa hans land ¬med dogg, den gode himmelgåva, og med vatn frå havdjupet ¬som ligg der nede,

¹⁴med den finaste avling ¬som mognast i sol, og det beste som gror ¬medan månen skifter,

¹⁵med det gjævaste ¬frå dei eldgamle fjell, det aller beste ¬frå dei evige høgder,

¹⁶med alt godt som fyller jorda, og med velvilje frå han som budde i klungeren. Lat dette koma ¬over Josefs hovud, over krona på han som er hovding ¬mellom sine brør.

¹⁷Staseleg er ¬hans fyrstefødde okse, han har horn som ein villokse; med dei stangar han folka heilt til verdsens endar. Dette er Efraims store hærar, dette er Manasses sterke hop.

¹⁸Om Sebulon sa han: Gled deg, Sebulon, ¬når du dreg ut, gled deg, Jissakar, i dine telt!

¹⁹Dei bed ættene koma til fjellet; der ber dei fram dei rette offer. Dei syg til seg rikdom frå havet og skattar gøymde i sanden.

²⁰Om Gad sa han: Lova vere han ¬som lèt Gad få rom! Han legg seg på lur som ei løve og riv sund både arm og hovud.

²¹Han såg seg ut den beste delen; der fekk han lut ¬som ein høgvørd førar då hovdingane i folket møttest. Og saman med Israel ¬gjorde han det som er rett for Herren, det han har fastsett.

²²Om Dan sa han: Dan er ein løveunge som spring fram frå Basan.

²³Om Naftali sa han: Naftali er metta ¬med Herrens velvilje og fylt av hans velsigning. Han tek land i vest og sør.

²⁴Om Asjer sa han: Mest velsigna av søner er Asjer. Han skal vera ¬den kjæraste mellom brørne og duppa foten i olje.

²⁵Dine bommar skal vera ¬av jern og bronse; som dine dagar er, ¬skal din styrke vera.

²⁶Det finst ingen som Gud, ¬Jesjurun. Han fer deg til hjelp ¬over himmelen og rid i sitt velde på skyene.

²⁷Ein bustad ¬er den eldgamle Gud, her nede er hans evige armar. Han driv bort for deg fienden og seier: «Ryd ut!»

²⁸Så bur Israel trygt, Jakobs kjelde har fred i eit land med korn og vin, der dogga dryp frå himmelen.

²⁹Å, Israel, kor du er sæl! Kven er som du? — eit folk som får hjelp ¬frå Herren, ditt vernande skjold ¬og ditt veldige sverd. Dine fiendar skal krypa for deg, medan du skrid fram ¬over høgdene deira.