Read nynorsk 1978 Johannes 6 Bible Online

Johannes 6 - nynorsk 1978 bible

Johannes 6

¹Sidan fór Jesus bort til hi sida av Galilea-sjøen eller Tiberias-sjøen.

²Og mykje folk fylgde etter han, fordi dei såg teikna han gjorde då han lækte dei sjuke.

³Jesus gjekk opp i fjellet, og der sette han seg saman med læresveinane sine.

⁵Som no Jesus såg opp og la merke til at det kom mykje folk til han, sa han til Filip: «Kvar skal vi kjøpa brød, så alle desse kan få seg mat?»

⁶Det sa han for å prøva Filip; for han visste sjølv kva han ville gjera.

⁷Filip svara: «Brød for to hundre denarar rekk ikkje til så kvar av dei kan få eit lite stykke.»

⁸Ein annan av læresveinane, Andreas, bror til Simon Peter, sa til han:

⁹«Her er ein liten gut som har fem byggbrød og to fiskar, men kva er det til så mange?»

¹⁰Då sa Jesus: «Lat folket setja seg!» Det var mykje gras der på staden, og dei sette seg. Talet på mennene var ikring fem tusen.

¹¹Då tok Jesus brøda, bad takkebøn og delte ut til dei medan dei sat der, og like eins av fiskane, så mykje dei ville ha.

¹²Då dei var mette, sa han til læresveinane: «Sanka i hop dei stykka som er att, så ingen ting går til spille.»

¹³Dei så gjorde og fylte tolv korger med stykke som var att av dei fem byggbrøda, etter at alle hadde ete.

¹⁴Då folket såg det teiknet Jesus hadde gjort, sa dei: «Dette er sanneleg profeten som skal koma til verda!»

¹⁵Jesus skjøna at dei ville koma og ta han med makt og gjera han til konge. Difor drog han seg unna og gjekk opp i fjellet att, han åleine.

¹⁶Då det vart kveld, kom læresveinane ned til sjøen.

¹⁷Dei gjekk ut i ein båt og ville fara over til Kapernaum. Det hadde alt vorte mørkt, og Jesus var endå ikkje komen til dei.

¹⁸Sjøen gjekk høg, for det bles hardt.

¹⁹Då dei hadde rott tjuefem eller tretti stadier, såg dei Jesus koma gåande på vatnet og nærma seg båten, og dei vart redde.

²⁰Men Jesus sa til dei: «Det er eg. Ver ikkje redde!»

²¹Då lét dei han koma opp i båten, og straks var båten innmed land der dei skulle leggja til.

²²Dagen etter stod det endå mange menneske att på hi sida av sjøen. Dei hadde sett at det var berre ein båt der, og at Jesus ikkje gjekk i båten saman med læresveinane; dei hadde fare av stad åleine.

²³No kom det nokre båtar frå Tiberias og la til nær den staden der Herren hadde bede takkebøn og dei hadde ete brødet.

²⁴Då folket såg at korkje Jesus eller læresveinane hans var der, gjekk dei i båtane og fór over til Kapernaum og leita etter Jesus.

²⁵Dei fann han der, på den sida av sjøen, og sa til han: «Rabbi, når kom du hit?»

²⁶Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Det er ikkje fordi de såg teikn at de leitar etter meg, men fordi de åt av brøda og vart mette.

²⁷Arbeid ikkje for den mat som forgår, men for den mat som varer og gjev evig liv, den som Menneskesonen skal gje dykk. For på han har Gud, Faderen, sett sitt segl.»

²⁸Då sa dei til han: «Kva gjerningar er det då Gud vil vi skal gjera?»

²⁹Jesus svara: «Dette er den gjerning Gud vil de skal gjera: Tru på han som Gud har sendt.»

³⁰«Kva teikn gjer du, så vi kan sjå det og tru på deg?» spurde dei. «Kva kan du gjera?

³¹Fedrane våre åt manna i øydemarka, som skrive står: Brød frå himmelen gav han dei å eta.»

³²Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Moses gav dykk ikkje brødet frå himmelen. Det er Far min som gjev dykk det sanne brødet frå himmelen.

³³Guds brød er det brødet som kjem ned frå himmelen og gjev verda liv.»

³⁴Då sa dei: «Herre, gjev oss alltid det brødet!»

³⁵Jesus svara: «Eg er livsens brød. Den som kjem til meg, skal ikkje svelta, og den som trur på meg, skal aldri tyrsta.

³⁶Men eg har sagt dykk: Endå de har sett meg, trur de ikkje.

³⁷Alle dei som Faderen gjev meg, kjem til meg; og den som kjem til meg, skal eg så visst ikkje visa bort.

³⁸For eg er ikkje komen ned frå himmelen for å gjera det eg sjølv vil, men det han vil, som sende meg.

³⁹Og det er hans vilje som sende meg, at eg ikkje skal missa nokon av alle dei han har gjeve meg, men reisa dei opp på den siste dagen.

⁴⁰For det vil Far min, at kvar den som ser Sonen og trur på han, skal ha evig liv, og eg skal reisa han opp på den siste dagen.»

⁴¹Jødane murra mot han fordi han sa: «Eg er brødet som kjem ned frå himmelen.»

⁴²Og dei spurde: «Er ikkje dette Jesus, son til Josef? Vi kjenner då både far hans og mor hans. Korleis kan han seia at han er komen ned frå himmelen?»

⁴³Jesus svara: «Hald opp med denne murringa!

⁴⁴Ingen kan koma til meg utan at Faderen som sende meg, dreg han; og eg skal reisa han opp på den siste dagen.

⁴⁵Det står skrive hjå profetane: Alle skal vera opplærte av Gud. Kvar den som høyrer på Faderen og lærer av han, kjem til meg.

⁴⁶Eg seier ikkje at nokon har sett Faderen; berre han som er frå Gud, har sett Faderen.

⁴⁷Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Den som trur, har evig liv.

⁴⁸Eg er livsens brød.

⁴⁹Fedrane dykkar åt manna i øydemarka, men dei døydde.

⁵⁰Det brødet som kjem ned frå himmelen, er slik at den som et av det, ikkje døyr.

⁵¹Eg er det levande brødet som har kome ned frå himmelen. Den som et av dette brødet, skal leva til evig tid. Og det brødet eg vil gje, er lekamen min som eg gjev til liv for verda.»

⁵²No vart det strid mellom jødane, og dei sa: «Korleis kan han gje oss lekamen sin å eta?»

⁵³Jesus sa til dei: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Dersom de ikkje et lekamen til Menneskesonen og drikk blodet hans, har de ikkje livet i dykk.

⁵⁴Den som et min lekam og drikk mitt blod, har evig liv, og eg skal reisa han opp på den siste dagen.

⁵⁵For lekamen min er sann mat, og blodet mitt er sann drikk.

⁵⁶Den som et min lekam og drikk mitt blod, vert verande i meg og eg i han.

⁵⁷Liksom Faderen, den levande, har sendt meg, og eg har liv ved han, så skal òg den som et meg, ha liv ved meg.

⁵⁸Dette er det brødet som er kome ned frå himmelen; det er ikkje det som fedrane åt, dei som døydde. Den som et dette brødet, skal leva i all æve.»

⁵⁹Dette sa han medan han lærte i synagoga i Kapernaum.

⁶⁰Mange av læresveinane hans sa då dei høyrde det: «Dette er harde ord! Kven kan høyra på slikt?»

⁶¹Jesus visste med seg at læresveinane hans murra, og han sa til dei: «Støyter de dykk på dette?

⁶²Kva så når de får sjå Menneskesonen stiga opp dit han var før?

⁶³Det er Anden som gjer levande; her kan menneske ingen ting gjera. Dei ord eg har tala til dykk, er ånd og liv.

⁶⁴Men det er nokre av dykk som ikkje trur.» For Jesus visste frå fyrste stund kven det var som ikkje trudde, og kven som skulle svika han.

⁶⁵Og han la til: «Difor sa eg dykk at ingen kan koma til meg utan at det er gjeve han av Faderen.»

⁶⁶Etter dette drog mange av læresveinane hans seg unna og gjekk ikkje ikring med han lenger.

⁶⁷Då spurde Jesus dei tolv: «Vil de òg gå bort?»

⁶⁸Simon Peter svara: «Herre, kven skulle vi gå til? Du har det evige livs ord,

⁶⁹og vi trur og veit at du er Guds Heilage.»

⁷⁰Då sa Jesus: «Har eg ikkje valt dykk ut alle tolv? Og ein av dykk er ein djevel.»

⁷¹Han tenkte på Judas, son til Simon Iskariot. For han skulle svika Jesus, han, ein av dei tolv.