Read nynorsk 1978 Apostelgjerningane 17 Bible Online

Apostelgjerningane 17 - nynorsk 1978 bible

Apostelgjerningane 17

¹Dei la vegen om Amfipolis og Apollonia og kom til Tessalonika. Der hadde jødane ei synagoge,

²og Paulus gjekk dit, som han var van. Tre sabbatsdagar på rad tala han med dei ut frå skriftene.

³Han forklara og la ut for dei at Messias laut lida og stå opp frå dei døde, og sa: «Det er Jesus, han som eg forkynner, som er Messias.»

⁴Nokre av dei vart overtydde og gav seg i lag med Paulus og Silas. Det same gjorde ein stor flokk grekarar, av dei som trudde på Israels Gud, og ikkje få av dei fremste kvinnene.

⁵Dette gjorde jødane arge i hugen, og dei fekk med seg nokre ringe karar av dei som gjekk og slong på torget, og laga eit opplaup som sette byen i røre. Dei storma mot huset til Jason og leita etter dei og ville føra dei ut til folkehopen.

⁶Men då dei ikkje fann dei, drog dei Jason og nokre av brørne med seg til domarane og ropa: «No er dei komne hit òg, desse som har sett heile verda i opprør,

⁷og Jason har teke imot dei! Dei gjer alle tvert imot påboda frå keisaren og seier at ein annan, ein som heiter Jesus, er konge.»

⁸Då folkehopen og domarane høyrde det, vart dei skræmde;

⁹og Jason og dei andre fekk ikkje gå før dei hadde gjeve ein pengesum i trygd.

¹⁰Så snart det vart natt, sende brørne Paulus og Silas av stad til Berøa. Då dei kom dit, gjekk dei bort i synagoga åt jødane.

¹¹Jødane der hadde eit gjævare huglag enn dei i Tessalonika; dei tok imot Ordet med all godhug, og granska dagleg skriftene og såg etter om det hadde seg så.

¹²Mange av dei kom då til tru, og ikkje få av dei gjævaste greske kvinnene og mennene.

¹³Men då jødane i Tessalonika fekk høyra at Paulus forkynte Guds ord i Berøa òg, kom dei dit med og øste opp folk og laga bråk.

¹⁴Då sende brørne Paulus av stad med ein gong; han skulle fara ned til sjøen. Men Silas og Timoteus vart att i Berøa.

¹⁵Dei som fylgde Paulus, var med han til Aten og fór så heim att med det bodet til Silas og Timoteus at dei skulle koma til han snarast råd.

¹⁶Medan Paulus venta på dei i Aten, vart han harm i hugen då han såg at byen var overfylt med gudebilete.

¹⁷I synagoga tala han med jødane og med dei som trudde på Gud, og på torget tala han kvar dag med dei han råka.

¹⁸Nokre epikureiske og stoiske filosofar gav seg i ordskifte med han, og somme sa: «Kva kan han vel meina, denne pratmakaren?» Andre sa: «Det er likt til at han forkynner framande gudar.» Det var fordi han forkynte evangeliet om Jesus og oppstoda. [27]

¹⁹Så tok dei Paulus med seg opp på Areopagos og sa: «Kan vi få vita kva slag ny lære det er du kjem med? [28]

²⁰Det er då underlege ting du lèt oss få høyra; difor ville vi gjerne få vita korleis det kan ha seg med dette.»

²¹For korkje atenarane sjølve eller utlendingane som budde der, gav seg tid til anna enn å fortelja og spørja nytt.

²²Då steig Paulus fram midt på Areopagos og sa: Atenske menn! Eg ser at de på alle måtar er svært religiøse.

²³For då eg gjekk ikring og såg på heilagdomane dykkar, fann eg eit altar der det stod skrive: «For ein ukjend Gud». Det som de tilbed utan å kjenna det, det er det eg forkynner dykk.

²⁴Gud som har skapt verda og alt som i henne er, han som er herre over himmel og jord, han bur ikkje i tempel som er bygde med hender,

²⁵og lèt seg ikkje tena av menneskehender, som om han skulle trenga noko, han som gjev alle liv og ande og alle ting.

²⁶Han lét alle folkeslag, som er ætta frå eitt menneske, busetja seg over heile jorda, og han sette faste tider for dei og grenser mellom bustadene deira.

²⁷Det gjorde han for at dei skulle leita etter Gud, om det kunne lukkast for dei å kjenna seg fram til han og finna han, endå han ikkje er langt borte frå nokon av oss.

²⁸For i han er det vi lever og rører oss og er til, som òg nokre av dykkar eigne diktarar har sagt: «For vi er hans ætt.» [29]

²⁹Er vi då Guds ætt, så må vi ikkje tru at guddomen liknar eit bilete av gull eller sølv eller stein, som menneskekunst eller mennesketanke har forma.

³⁰Til denne tid har Gud hatt tol med vankunna; men no byd han at alle menneske, kvar dei så er, skal venda om.

³¹For han har fastsett ein dag då han vil døma verda med rettferd, og til det har han etla ein mann. Det har han prova for alle med å reisa han opp frå dei døde.

³²Men då dei høyrde at døde menneske skulle stå opp att, var det somme som spotta; men andre sa: «Vi vil gjerne høyra meir av deg om dette ein annan gong.»

³³Så gjekk Paulus frå dei.

³⁴Men det var nokre som heldt seg til han og kom til tru. Mellom dei var Dionysios, ein av Areopagos-domarane, og ei kvinne som heitte Damaris, og nokre andre.