Read nynorsk 1978 Apostelgjerningane 20 Bible Online

Apostelgjerningane 20 - nynorsk 1978 bible

Apostelgjerningane 20

¹Då ståket hadde stilna, sende Paulus bod etter læresveinane og sette mot i dei. Så bad han farvel og tok ut; no ville han fara til Makedonia.

²På ferda gjennom desse bygdene tala han mykje som var til trøyst og kveik for dei truande. Han kom så til Hellas,

³og der vart han verande i tre månader. Då han skulle fara derifrå og til Syria, fekk jødane til ei samansverjing mot han; difor sette han seg føre å venda attende gjennom Makedonia.

⁴Saman med han på ferda var Sopatros frå Berøa, son til Pyrrus, Aristark og Sekundus frå Tessalonika, Gaius frå Derbe og Timoteus, og frå Asia Tykikus og Trofimus.

⁵Desse fór føre og venta på oss i Troas.

⁶Vi andre siglde ut frå Filippi straks etter usyrdebrødshelga, og fem dagar etter møtte vi dei i Troas. Der drygde vi ei veke.

⁷Fyrste dagen i veka var vi samla og skulle bryta brødet. Paulus tala til dei, og han heldt på heilt til midnatt, sidan han skulle reisa dagen etter. [37]

⁸Det var mange lamper i den salen der vi var samla.

⁹Ein ung gut som heitte Eutykus, sat i vindauga. Då Paulus tala så lenge, fall han i djup svevn, og i svevnen datt han ut gjennom vindauga frå tredje høgda. Han var livlaus då dei tok han opp.

¹⁰Men Paulus gjekk ned, la seg over han og slo armane kring han og sa: «Ver ikkje redde! Det er liv i han.»

¹¹Så gjekk han opp att, braut brødet og åt, og tala endå lenge, heilt til det ljosna. Då tok han ut.

¹²Guten leidde dei heim levande, og var storleg trøysta.

¹³Imedan hadde vi gått om bord i skipet og siglde til Assos. Der skulle vi ta Paulus med, som han hadde sagt frå om; for dit ville han gå til fots.

¹⁴Då han møtte oss i Assos, tok vi han om bord og fór så til Mitylene.

¹⁵Dagen etter siglde vi derifrå og kom på høgd med Kios. Andre dagen heldt vi fram til Samos, og dagen deretter nådde vi Milet.

¹⁶For Paulus hadde sett seg føre å sigla utanom Efesos, så han ikkje skulle verta heft i Asia. Han skunda på for å nå fram til Jerusalem til pinsedagen, om det var råd.

¹⁷Frå Milet sende han bod til Efesos og kalla til seg dei eldste i kyrkjelyden.

¹⁸Og då dei kom, tala han til dei: De veit korleis eg har levt all den tid eg har vore saman med dykk, frå den fyrste dagen eg sette foten i Asia.

¹⁹Eg har tent Herren audmjukt og med tårer i alle dei prøvingar som jødane har ført over meg med dei vonde planane sine.

²⁰De veit at eg ikkje har halde att noko av det som kunne gagna dykk; men eg har forkynt dykk det og lært dykk det både ute blant folket og i heimane.

²¹Eg har vitna både for jødar og grekarar om omvendinga til Gud og trua på vår Herre Jesus Kristus.

²²Og no fer eg til Jerusalem, bunden av Anden. Kva som skal møta meg der, veit eg ikkje.

²³Men Den Heilage Ande vitnar for meg i by etter by at det ventar meg lekkjer og vanskar.

²⁴Men ikkje det grann vørder eg livet mitt, berre eg kan fullføra laupet og den tenesta eg fekk av Herren Jesus: å vitna om evangeliet om Guds nåde.

²⁵Og no veit eg at de aldri meir skal sjå meg, alle de som eg har vore saman med og forkynt riket for.

²⁶Difor vitnar eg for dykk i dag at eg er utan skuld om nokon taper livet sitt;

²⁷for ikkje på nokon måte har eg forsømt å forkynna heile Guds råd og vilje.

²⁸Ta vare på dykk sjølve og på heile den hjord som Den Heilage Ande har sett dykk til å vera tilsynsmenn for! Ver hyrdingar for Guds kyrkjelyd, som han vann med sitt eige blod! [38]

²⁹For eg veit at når eg er borte, vil det koma inn iblant dykk grådige ulvar, som ikkje sparer flokken.

³⁰Og mellom dykk sjølve skal det stå fram menn som fer med rang lære og vil lokka læresveinane med seg.

³¹Så vak då, og kom i hug at eg i tre år, natt og dag, alt i eitt med tårer i augo talde for kvar einaste ein.

³²Og no gjev eg dykk over til Gud og hans nådeord, som kan oppbyggja dykk og gje dykk arv saman med alle dei som er helga.

³³Eg har aldri trått etter sølv eller gull eller klede frå noko menneske.

³⁴De veit sjølve at eg med desse hendene mine har sytt for det vi trong, både eg og dei som var med meg.

³⁵Alltid har eg vist dykk at såleis må vi arbeida, så vi kan ta oss av dei veike. Lat oss minnast Herren Jesu ord: Det er sælare å gje enn å få.

³⁶Då han hadde sagt dette, bøygde han kne saman med dei alle og bad.

³⁷Då brast dei alle i gråt, og dei tok Paulus om halsen og kyste han.

³⁸Det som gjorde dei mest sorg, var det han hadde sagt, at dei aldri meir skulle sjå han att. Så fylgde dei han til skipet.