Read nynorsk 1978 Apostelgjerningane 8 Bible Online

Apostelgjerningane 8 - nynorsk 1978 bible

Apostelgjerningane 8

¹Saulus var samd i at Stefanus vart drepen. Same dagen braut det ut ei hard forfylging mot kyrkjelyden i Jerusalem. Alle så nær som apostlane vart spreidde kringom i Judea og Samaria.

²Nokre gudfryktige menn gravla Stefanus og heldt ei stor dødsklage over han.

³Men Saulus gjekk til åtak på Herrens lyd. Han trengde seg inn i heimane og drog ut både menn og kvinner og fekk dei kasta i fengsel.

⁴Dei som var spreidde ikring, fór rundt og forkynte evangeliet.

⁵Filip kom ned til hovudstaden i Samaria, og der forkynte han Kristus.

⁶Og alle som ein fylgde godt med når dei høyrde Filip tala og såg dei teikna han gjorde.

⁷For mange hadde ureine ånder i seg, og dei fór ut med høge skrik, og mange lame og halte vart lækte.

⁸Det var stor glede der i byen.

⁹Ein mann som heitte Simon, hadde fare med trolldom i byen og sett folket i Samaria i stor undring. Han gav seg ut for å vera noko stort.

¹⁰Alle var opptekne av han, og både små og store sa: «Han er den Guds kraft som kallast den store.»

¹¹Dei heldt seg til han, fordi han lang tid hadde sett dei i undring med trolldomskunstene sine.

¹²Men no trudde dei Filip som forkynte evangeliet om Guds rike og Jesu Kristi namn, og dei lét seg døypa, både menn og kvinner.

¹³Simon kom òg til tru; etter at han var døypt, heldt han seg trufast til Filip og var sterkt gripen av dei teikn og mektige gjerningar som han såg.

¹⁴Då apostlane i Jerusalem fekk høyra at Samaria hadde teke imot Guds ord, sende dei Peter og Johannes dit.

¹⁵Dei kom ned og bad for dei, at dei måtte få Den Heilage Ande.

¹⁶For Anden var endå ikkje komen over dei; dei var berre døypte til Herren Jesu namn.

¹⁷No la dei hendene på dei, og dei fekk Den Heilage Ande.

¹⁸Men då Simon såg at Anden vart gjeven når apostlane la hendene på dei, baud han dei pengar

¹⁹og sa: «Gjev meg òg denne makta, så den eg legg hendene på, får Den Heilage Ande!»

²⁰Men Peter sa til han: «Måtte både du og pengane dine forgå, sidan du tenkte at du kunne kjøpa Guds gåve for pengar!

²¹Du har ingen lut eller del i dette; for hjarta ditt er ikkje rett for Gud.

²²Vend om frå denne vondskapen din, og bed Herren tilgje deg at du kunne tenkja på noko slikt.

²³For eg ser at du er full av bitter galle og fanga i vondskap.»

²⁴Då sa Simon: «Bed til Herren for meg, så ikkje noko av det de har nemnt, skal koma over meg.»

²⁵Etter at dei hadde bore fram vitnemålet sitt og tala Herrens ord, fór dei attende til Jerusalem, og på vegen forkynte dei evangeliet i mange av landsbyane i Samaria.

²⁶Ein engel frå Herren tala til Filip og sa: «Gjer deg ferdig og gå sørover på vegen frå Jerusalem til Gasa.» Dette er ein veg gjennom audt land.

²⁷Filip gjorde seg ferdig og tok ut. Best det var, fekk han sjå ein etiopisk hoffmann, som hadde vore i Jerusalem og tilbede Gud. Han var ein høg embetsmann som hadde tilsyn med skattkammeret hjå Kandake, dronninga i Etiopia.

²⁸No var han på veg heim og sat i vogna si og las profeten Jesaja.

²⁹Då sa Anden til Filip: «Gå dit bort og hald deg attmed den vogna!»

³⁰Filip sprang bortåt, og då han høyrde at han las profeten Jesaja, spurde han: «Skjønar du det du les?»

³¹«Korleis kan eg vel det når ingen rettleier meg?» svara han. Og han bad Filip stiga opp i vogna og setja seg attmed han.

³²Det stykket i Skrifta som han las, lydde så: Lik sauen dei fører til slakting, lik lammet som teier ¬når det vert klypt, lét han ikkje opp sin munn.

³³Då han var fornedra, vart domen over han bortteken. Kven kan fortelja om hans ætt? For livet hans er rykt bort ¬frå jorda.

³⁴Hoffmannen sa då til Filip: «Sei meg, kven er det profeten talar om her? Er det om seg sjølv eller om ein annan?»

³⁵Då tok Filip til å tala, og ut frå dette skriftordet forkynte han evangeliet om Jesus for han.

³⁶Medan dei køyrde frametter vegen, kom dei til ein stad der det var vatn, og hoffmannen sa: «Her er vatn. Kva er i vegen for at eg vert døypt?»

³⁷«Trur du av heile ditt hjarta, så kan det gjerast,» sa Filip. «Eg trur at Jesus Kristus er Guds Son,» svara han. [12]

³⁸Så lét han vogna stogga, og begge steig ned i vatnet, både Filip og hoffmannen, og Filip døypte han.

³⁹Då dei steig opp or vatnet, rykte Herrens Ande Filip bort, og hoffmannen såg han ikkje meir. Han fór glad sin veg.

⁴⁰Men Filip fekk dei sjå att i Asjdod, og han forkynte evangeliet i alle byane han fór igjennom, heilt til Cæsarea.