Read nynorsk 1978 Romarane 1 Bible Online

Romarane 1 - nynorsk 1978 bible

Romarane 1

¹Paulus, Jesu Kristi tenar, kalla til apostel og utvald til å forkynna Guds evangelium, helsar dei kristne i Roma.

²Dette evangeliet har Gud føreåt gjeve lovnad om gjennom profetane sine i heilage skrifter,

³evangeliet om Son hans, Jesus Kristus, vår Herre, som menneske komen av Davids ætt,

⁴men ved heilagdoms Ande innsett som Guds mektige Son då han stod opp frå dei døde.

⁵Ved han har eg fått nåde og apostelembete, så eg i alle folkeslag skal føra menneske til lydnad og tru, til ære for hans namn.

⁶Mellom dei er de òg, de som er kalla til å høyra Jesus Kristus til.

⁷Eg helsar dykk alle, som er elska av Gud, de heilage som er kalla av han. Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Far, og Herren Jesus Kristus!

⁸Fyrst av alt takkar eg min Gud ved Jesus Kristus for dykk alle, for i heile verda talar dei om trua dykkar.

⁹Gud sjølv, som eg tener av heile mitt hjarta med å forkynna evangeliet om Son hans, han er mitt vitne på at eg alltid nemner dykk i bønene mine.

¹⁰Eg bed om at det endeleg ein gong må laga seg så at eg får koma til dykk, om Gud vil.

¹¹For eg lengtar etter å sjå dykk, så eg kan gje dykk ei Andens gåve for å styrkja dykk.

¹²Eller rettare sagt: Saman skal vi, både eg og de, få nytt mot ved den trua som vi eig i lag.

¹³De skal vita, brør, at eg mange gonger har sett meg føre å koma til dykk, men eg har vorte hindra heilt til no. Hjå dykk òg ville eg gjerne hausta frukt av arbeidet mitt, liksom hjå dei andre folka.

¹⁴For eg står i skuld både til grekarar og andre folkeslag, til lærde og ulærde.

¹⁵Difor er det eg ynskjer å forkynna evangeliet for dykk i Roma òg.

¹⁶For eg skjemmest ikkje ved evangeliet. Det er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, jøde fyrst og så grekar.

¹⁷For i det vert Guds rettferd openberra, av tru til tru, som skrive står: Den rettferdige skal leva ved tru.

¹⁸Guds vreidedom vert openberra frå himmelen over all gudløyse og urett hjå menneske som held sanninga nede i urett.

¹⁹For det ein kan vita om Gud, ligg ope for dei; Gud har sjølv openberra det.

²⁰For hans usynlege vesen, både hans evige kraft og hans guddom, har menneska kunna sjå og skjøna av gjerningane hans alt frå verda vart skapt. Difor har dei ikkje noko å orsaka seg med.

²¹Dei kjende Gud, men likevel gav dei han ikkje den ære og takk som Gud skal ha. Med sine tankar enda dei i det som ingenting er, og det vart mørkt i deira uvituge hjarta.

²²Dei sa seg å vera vise, men dei enda i dårskap.

²³I staden for å æra den uforgjengelege Gud, dyrka dei bilete av forgjengelege menneske, fuglar, firføtte dyr og krypdyr.

²⁴Difor gav Gud dei over til ureinskap, så dei i sine lyster skulle vanæra kroppen sin.

²⁵For dei bytte bort Guds sanning i lygn og æra og dyrka det skapte i staden for Skaparen, han som skal ha ære i all æve. Amen!

²⁶Difor overgav Gud dei til skamlege lyster. Kvinnene bytte om eit naturleg kjønnsliv med eit unaturleg.

²⁷På same måten heldt mennene opp å ha naturleg samliv med kvinner og tok til å brenna av trå etter kvarandre. Menn dreiv utukt med menn, og dei laut sjølve bera den straffa som måtte koma fordi dei hadde fare vilt.

²⁸Dei brydde seg ikkje om å ha kunnskap om Gud, difor gav Gud dei over til ei sviktande dømekraft, så dei gjer slikt som ikkje sømer seg.

²⁹Dei er fulle av allslags urett, umoral, havesykje og vondskap, av misunning, mordlyst, strid, svik og list.

³⁰Dei fer med sladder og baktale, hatar Gud og brukar vald, er hovmodige og skrytande, gløgge til å finna på vondt og ulydige mot foreldre.

³¹Dei er uvituge, upålitelege, ukjærlege og hardhjarta.

³²Dei veit kva Guds lov seier, at dei som fer med slikt, fortener å døy; likevel gjer dei det ikkje berre sjølve, men dei rosar òg andre som gjer det.