Read nynorsk 1978 Romarane 2 Bible Online

Romarane 2 - nynorsk 1978 bible

Romarane 2

¹Difor har du ikkje noko å orsaka deg med, du menneske som dømer, kven du så er. For når du dømer ein annan, fordømer du deg sjølv. Du som dømer, gjer sjølv det same.

²Og vi veit at Guds dom med full rett råkar dei som fer med slikt.

³Men når du, menneske, dømer dei som gjer dette, og sjølv gjer det same, meiner du då at du skal sleppa unna Guds dom?

⁴Eller vanvørder du hans grenselause godleik, tolmod og langmod? Skjønar du ikkje at Guds godleik driv deg til omvending?

⁵Med din harde hug og ditt ubotferdige hjarta hopar du opp vreide som skal koma over deg på vreidens dag, når Gud openberrar sin rettferdige dom.

⁶Han skal løna kvar og ein etter det han har gjort:

⁷Dei som trufast gjer det gode og søkjer herlegdom, ære og uforgjengelegdom, skal få evig liv.

⁸Men dei som berre tenkjer på seg sjølve, som lèt seg leia av uretten og ikkje er lydige mot sanninga, har vreide og harme i vente.

⁹Trengsle og angst skal koma over kvart menneske som gjer det vonde, jøde fyrst og så grekar.

¹⁰Men herlegdom, ære og fred skal den få som gjer det gode, jøde fyrst og så grekar.

¹¹For Gud gjer ikkje skil på folk.

¹²Alle som synda utan å ha lova, skal gå fortapt utan lova. Og alle som synda og hadde lova, skal dømast etter lova.

¹³For ikkje dei som høyrer lova, er rettferdige for Gud; men dei som gjer det lova seier, skal han rekna for rettferdige.

¹⁴For når heidningane som ikkje har lova, av naturen gjer det lova krev, då er dei seg sjølve ei lov, endå dei ikkje har lova.

¹⁵Dei viser med dette at det lova krev, står skrive i hjarto deira. Samvitet deira vitnar òg om det, når tankane deira anten klagar dei eller forsvarar dei.

¹⁶Dette skal verta klårt den dagen Gud ved Jesus Kristus dømer det som løyner seg i menneska, så som eg har forkynt i mitt evangelium.

¹⁷Og du som kallar deg jøde: Du lit på lova og rosar deg av Gud;

¹⁸du kjenner hans vilje, og kan avgjera kva som er det rette, fordi du er opplært i lova.

¹⁹Du er viss på at du kan vera ein vegvisar for blinde, eit ljos for dei som er i mørker,

²⁰ein oppsedar for uvituge og ein lærar for umyndige, ettersom du i lova har kunnskapen og sanninga nedlagd.

²¹Du som vil vera lærar for andre, lærer du ikkje deg sjølv? Du som forkynner at ein ikkje skal stela, stel du?

²²Du som seier at ein ikkje skal bryta ekteskapet, bryt du ekteskapet? Du som held avgudane for ein styggedom, plyndrar du templa deira?

²³Du som rosar deg av lova, du vanærar Gud når du bryt lova.

²⁴For dykkar skuld vert Guds namn spotta mellom heidningane, som skrive står.

²⁵Omskjeringa er nok til gagn for deg, men berre om du held lova. Bryt du lova, er du som ein uomskoren.

²⁶Men om ein som er uomskoren, held lovboda, skal ikkje han då reknast for omskoren, endå han ikkje er det?

²⁷Den som i det ytre er uomskoren, men held lova, han skal døma deg. For du bryt lova trass i omskjering og skriven lov.

²⁸For rett jøde er ikkje den som er jøde i det ytre, og rett omskjering er ikkje den dei gjer i det ytre, på kroppen.

²⁹Jøde er den som er jøde i det indre, og omskoren er den som er omskoren i hjarta, ikkje etter bokstaven, men ved Anden. Han får si ros, ikkje av menneske, men av Gud.