Read nynorsk 1978 Romarane 9 Bible Online

Romarane 9 - nynorsk 1978 bible

Romarane 9

¹Det eg no seier, er sanning; eg lyg ikkje! For eg talar i trua på Kristus, og samvitet mitt stadfester det i Den Heilage Ande.

²Eg ber på ei stor sorg og ei stendig liding i hjarta mitt.

³For eg skulle ynskja at eg sjølv var bannstøytt og skild frå Kristus, berre det hadde gagna mine brør og landsmenn.

⁴Dei er då israelittar; dei har barnekåret og Guds herlegdom, paktene og lova, tempeltenesta og lovnadene;

⁵deira er fedrane, og frå dei er Kristus komen som menneske, han som er Gud over alle ting, høglova i all æve. Amen.

⁶Med dette vil eg ikkje ha sagt at Guds ord har vorte om inkje. For ikkje alle som er av Israels ætt, høyrer Israel til,

⁷og ikkje alle som er ætta frå Abraham, er Abrahams born. Det står då: Gjennom Isak skal du få ei ætt som kallast di.

⁸Det vil seia: Det er ikkje naturleg nedætting som gjer nokon til Guds born. Det er dei som er born etter lovnaden, som skal reknast for Abrahams ætt.

⁹For dette er eit lovnadsord: Til års på denne tid kjem eg att, og då skal Sara ha ein son.

¹⁰Og dette er ikkje alt. Rebekka fekk to søner med éin mann, Isak, ættefar vår.

¹¹Før dei var fødde, då dei korkje hadde gjort godt eller vondt, sa Gud til henne: Den eldste skal tena den yngste. Guds plan og utveljing skulle stå ved lag,

¹²og den er ikkje avhengig av menneskegjerningar, men berre av han som kallar.

¹³Det står då skrive: Jakob hadde eg kjær, men mot Esau hadde eg uvilje.

¹⁴Kva skal vi seia til dette? Er Gud urettferdig? Langt ifrå!

¹⁵For til Moses seier han: Eg vil miskunna den som eg miskunnar, og ynkast over den som eg ynkast over.

¹⁶Så står det ikkje til den som vil, og ikkje til den som strevar, men til Gud som gjer miskunn.

¹⁷For Skrifta seier til farao: Når eg lét deg stiga fram, var det av di eg ville syna mi makt på deg og la mitt namn verta kunngjort over heile jorda.

¹⁸Det viser at han gjer miskunn mot den han vil, og forherdar den han vil.

¹⁹No vil du vel seia: «Kva har han då å klaga oss for? Kven kan stå imot hans vilje?»

²⁰Men kven er du, menneske, som tek til motmæle mot Gud? Kan verket seia til meisteren: «Kvifor laga du meg slik?»

²¹Eller har ikkje krusmakaren makt over leiret, så han av same deigen kan laga eit kar til ære og eit anna til vanære?

²²Og endå Gud ville syna sin vreide og kunngjera si makt, har han med stort langmod tolt dei kar som var under vreiden, dei som var laga for å gå til grunne.

²³Han gjorde det for å kunngjera kor rik hans herlegdom er for dei kar som han ville syna miskunn, dei som han føreåt hadde gjort ferdige til herlegdom.

²⁴Oss òg har han kalla til å vera slike kar, ikkje berre mellom jødane, men mellom dei andre folkeslaga òg.

²⁵Som han seier hjå Hosea: Dei som ikkje er mitt folk, vil eg kalla mitt folk, og henne som eg ikkje elska, vil eg kalla den som eg elskar.

²⁶Og på den staden ¬der det vart sagt til dei: De er ikkje mitt folk, der skal dei kallast borna åt den levande Gud.

²⁷Og Jesaja ropar ut over Israel: Om Israel var så talrikt ¬som havsens sand, skal berre ein rest verta frelst.

²⁸Det Herren har sagt, ¬skal han gjera på jorda; han avgrensar, ¬men fullfører det.

²⁹Og som Jesaja før har sagt: Hadde ikkje Herren, ¬Allhærs Gud, late ei ætt vera att åt oss, då var vi som Sodoma, då likna vi Gomorra.

³⁰Kva skal vi då seia? Jau, heidningane som ikkje streva etter rettferd, dei har vunne rettferd, det vil seia: rettferda av tru.

³¹Israel derimot tøygde seg etter lova med hennar rettferd, men dei nådde ikkje opp til lova.

³²Kvifor ikkje? Fordi dei heldt seg til gjerningar og ikkje til tru. Dei støytte seg på støytesteinen,

³³som det står skrive: Sjå, eg legg på Sion ¬ein støytestein og eit berg til fall. Men den som trur på han, skal ikkje verta til skammar.