Read nynorsk 1978 1. Korintar 1 Bible Online

1. Korintar 1 - nynorsk 1978 bible

1. Korintar 1

¹Paulus, som etter Guds vilje er kalla til Jesu Kristi apostel, og bror vår Sostenes

²helsar Guds kyrkjelyd i Korint, de som er helga i Kristus Jesus, de heilage som er kalla; vi helsar òg alle som kvar på sin stad kallar på vår Herre Jesu Kristi namn — han som er deira og vår Herre.

³Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Far, og Herren Jesus Kristus!

⁴Eg takkar alltid Gud for dykk, for den nåde han har gjeve dykk i Kristus Jesus.

⁵I han har de vorte rike på alt, på all tale og all kunnskap;

⁶vitnemålet om Kristus står då òg urikkande fast hjå dykk.

⁷Difor vantar de ikkje noka nådegåve, medan de ventar på at vår Herre Jesus Kristus skal openberra seg.

⁸Han skal òg styrkja dykk til enden kjem, så de kan stå ulastande på vår Herre Jesu Kristi dag. [1]

⁹Gud er trufast, han som har kalla dykk til samfunn med Son sin, Jesus Kristus, vår Herre.

¹⁰Eg legg dykk på hjarta, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de må vera samde. De må ikkje skilja dykk i flokkar, men la alt koma i rett skikk, så de har same syn og same tanke.

¹¹For huslyden til Kloe har fortalt meg, brør, at det er strid mellom dykk.

¹²Eg siktar til at nokre av dykk seier: «Eg held meg til Paulus», andre: «eg til Apollos», «eg til Kefas» og «eg til Kristus».

¹³Er Kristus delt? Var det kanskje Paulus som vart krossfest for dykk? Eller var det til namnet åt Paulus de vart døypte?

¹⁴Eg takkar Gud for at eg ikkje har døypt nokon av dykk utan Krispus og Gaius,

¹⁵så ingen skal seia at de vart døypte til mitt namn.

¹⁶Men det er sant, eg døypte òg Stefanas og huslyden hans. Elles veit eg ikkje av at eg har døypt nokon annan.

¹⁷Kristus sende meg ikkje ut for å døypa, men for å forkynna evangeliet, og det ikkje med talekunst og visdom, så Kristi kross ikkje skal missa si kraft.

¹⁸For ordet om krossen er ein dårskap for dei som går fortapt, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft.

¹⁹For det står skrive: Eg vil tyna visdomen hjå dei vise og gjera til inkjes klokskapen ¬hjå dei kloke.

²⁰Kvar er ein vismann, kvar er ein skriftlærd, kvar er ein granskar av denne verda? Har ikkje Gud synt at verdsens visdom er dårskap?

²¹For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna gjennom Guds visdom, fann Gud det for godt å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner.

²²For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom,

²³men vi forkynner den krossfeste Kristus. Jødar støyter seg på det, og heidningar held det for dårskap;

²⁴men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom.

²⁵For Guds dårskap er visare enn visdomen åt menneska, og Guds vanmakt er sterkare enn styrken åt menneska.

²⁶Tenk på kven de sjølve er, brør, de som vart kalla: ikkje mange vise, menneskeleg tala, og ikkje mange mektige eller høgætta.

²⁷Men det som går for å vera uforstandig i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera dei vise til skammar. Det som vert rekna for veikt i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera det sterke til skammar.

²⁸Det som står lågt i verda, det som vert vanvørdt, det som ingen ting er, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera til inkjes det som er noko,

²⁹for at ikkje noko menneske skal rosa seg for Gud.

³⁰De er hans verk ved Kristus Jesus, han som har vorte vår visdom frå Gud, vår rettferd, helging og utløysing,

³¹så det kan vera som det står skrive: Den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.