Read nynorsk 1978 1. Korintar 12 Bible Online

1. Korintar 12 - nynorsk 1978 bible

1. Korintar 12

¹Når det gjeld Andens gåver, brør, vil eg ikkje at de skal vera utan kunnskap om dei.

²De veit at då de var heidningar, vart de dregne til dei mållause avgudane og førte hit og dit.

³Difor kunngjer eg dykk at ingen som talar i Guds Ande, seier: «Forbanna er Jesus!» Og ingen kan seia: «Jesus er Herre!» utan i Den Heilage Ande.

⁴Det er skil på nådegåver, men Anden er den same.

⁵Det er skil på tenester, men Herren er den same.

⁶Det er skil på kraftige verknader, men Gud er den same, han som verkar alt i alle.

⁷Hjå kvar einskild gjev Anden seg til kjenne, så det vert til gagn.

⁸Ved Anden vert det gjeve den eine å forkynna visdom; ein annan får ved den same Ande å tala kunnskap.

⁹Éin får ei serskild trusgåve ved den same Ande, ein annan får den nådegåva å lækja ved den eine og same Ande,

¹⁰og éin får kraft til å gjera mektige gjerningar. Éin får den gåva å tala profetisk, ein annan gåva å prøva ånder, éin får tungetale av ulikt slag, ein annan å tyda tungetalen.

¹¹Alt dette verkar den eine og same Ande, som deler ut sine gåver til kvar einskild, som han vil.

¹²For liksom lekamen er éin, endå han har mange lemer, og alle lemene er ein lekam, endå dei er mange, såleis er det med Kristus òg.

¹³For med éin Ande vart vi alle døypte til å vera éin lekam, anten vi er jødar eller grekarar, trælar eller frie; og alle fekk vi éin Ande å drikka.

¹⁴For lekamen er heller ikkje ein lem, men mange.

¹⁵Om foten ville seia: «Fordi eg ikkje er hand, høyrer eg ikkje med til lekamen», så høyrer han like fullt med til lekamen.

¹⁶Og om øyra ville seia: «Fordi eg ikkje er auga, høyrer eg ikkje med til lekamen», så høyrer det like fullt med til lekamen.

¹⁷Dersom heile lekamen var auga, kvar vart det då av høyrsla? Dersom alt var høyrsle, kvar vart det då av luktesansen?

¹⁸Men no har Gud gjeve kvar einskild lem sin plass på lekamen, så som han ville det.

¹⁹Dersom dei alle var éin lem, kvar vart det då av lekamen?

²⁰Men no er det mange lemer, men berre ein lekam.

²¹Auga kan ikkje seia til handa: «Eg treng deg ikkje», eller hovudet til føtene: «Eg har ikkje bruk for dykk».

²²Tvert imot! Dei lemene på lekamen som synest vera veikast, dei er naudsynlege.

²³Og dei lemene på lekamen som vi tykkjer er mindre ære verde, dei viser vi di større ære, og dei lemene som vi blygjest ved, kler vi med endå større sømd;

²⁴dei andre treng det ikkje. Men Gud har sett lekamen såleis saman at han gav det ringaste størst ære,

²⁵så det ikkje skal vera strid i lekamen, men at lemene skal ha same omsut for kvarandre.

²⁶For om ein lem lid, så lid alle dei andre med. Og om ein lem vert æra, gleder alle dei andre seg.

²⁷Men de er Kristi lekam, og kvar av dykk ein lem på han.

²⁸I kyrkja har Gud for det fyrste sett nokre til apostlar, for det andre profetar, for det tredje lærarar, så mektige gjerningar, nådegåver til å lækja, hjelpetenester, styringsoppgåver, tungetale av ulikt slag.

²⁹Er vel alle apostlar? Er alle profetar? Er alle lærarar? Gjer alle mektige gjerningar?

³⁰Har alle nådegåve til å lækja? Talar alle i tunger? Kan alle tyda tungetalen?

³¹Men streva etter dei største nådegåvene! Og eg skal visa dykk den beste vegen: