Read nynorsk 1978 1. Korintar 14 Bible Online

1. Korintar 14 - nynorsk 1978 bible

1. Korintar 14

¹Jag etter kjærleiken, streva etter åndsgåvene og mest etter å tala profetisk.

²For den som talar i tunger, talar ikkje for menneske, men for Gud. Ingen skjønar han, han talar løyndomar ved Anden.

³Men den som talar profetisk, talar for menneske, til oppbygging og påminning og trøyst.

⁴Den som talar i tunger, oppbyggjer seg sjølv; men den som talar profetisk, oppbyggjer kyrkjelyden.

⁵Eg skulle ynskja at de tala i tunger alle saman, men heller at de tala profetisk. Den som talar profetisk, er større enn den som talar i tunger, om han då ikkje tyder det han seier, så kyrkjelyden kan verta oppbygd.

⁶Set no, brør, at eg kjem til dykk og talar i tunger. Kva gagn har de av det, når eg korkje gjev dykk openberring eller kunnskap, profetord eller lære?

⁷Sameleis er det med livlause ting som gjev lyd, anten det er ei fløyte eller ein sitar. Dersom det ikkje er skilnad på tonane deira, korleis kan ein då skjøna det som vert spela?

⁸Og om ein stridslur gjev uklår lyd, kven bur seg då til strid?

⁹Såleis er det med dykk òg: Brukar de ikkje tunga til å tala tydelege ord, korleis kan ein då skjøna det som vert sagt? Då talar de bort i veret.

¹⁰Så mange språk det måtte finnast i verda, alle har dei si meining.

¹¹Kjenner eg ikkje språket, vert eg ein framand for den som talar, og den som talar, vert ein framand for meg.

¹²Sameleis er det med dykk: Når de legg slik vekt på åndsgåvene, så søk å verta rike på gåver som byggjer kyrkjelyden!

¹³Difor skal den som talar i tunger, be om at han må kunna tyda det.

¹⁴For om eg bed når eg talar i tunger, så bed mi ånd, men vitet har ikkje nytte av det.

¹⁵Kva så? Eg vil be med ånda, men eg vil òg be med vitet. Eg vil lovsyngja med ånda, men eg vil òg lovsyngja med vitet.

¹⁶For om du lovar Gud i di ånd, korleis kan då ein som er til stades og ikkje skjønar dette, seia «Amen» til di takkebøn? Han veit ikkje kva du seier.

¹⁷Du held nok ei god takkebøn, men ingen annan vert oppbygd av det.

¹⁸Eg takkar Gud; eg talar meir i tunger enn nokon av dykk.

¹⁹Men når kyrkjelyden er samla, vil eg heller tala fem ord med vitet, så andre kan læra noko, enn tusenvis av ord i tunger.

²⁰Brør, ver ikkje uvituge som born! I vondskap skal de vera born, men i vit skal de vera fullvaksne.

²¹Det står skrive i lova: Gjennom folk med anna språk og med framandt tungemål skal eg tala til dette folket; men endå vil dei ikkje høyra ¬på meg, seier Herren.

²²Så er då tungetalen eit teikn, ikkje for dei truande, men for dei vantruande. Men profettalen er eit teikn for dei truande, ikkje for dei vantruande.

²³Om no heile kyrkjelyden kjem saman, og alle talar i tunger, og det kjem inn utanforståande eller vantruande menneske, vil dei ikkje då seia at de har gått frå vitet?

²⁴Men om alle talar profetisk og det kjem inn ein vantruande eller utanforståande, då vil han kjenna seg klaga og dømd av alle.

²⁵Dei løynde tankane i hjarta hans kjem for dagen. Og han vil kasta seg ned, tilbe Gud og ropa ut: «Gud er sanneleg mellom dykk!»

²⁶Kva så, brør? Når de kjem saman, har ein av dykk ein salme, ein annan eit ord til lærdom, ein har ei openberring, ein har noko å tala i tunger, og ein annan har tydinga. Men lat alt tena til oppbygging!

²⁷Talar nokon i tunger, skal det ikkje vera meir enn to eller i høgda tre kvar gong. De skal tala éin om gongen, og éin må tyda.

²⁸Er det ingen som kan tyda, skal den som talar i tunger, teia i kyrkjelyden. Han kan tala for seg sjølv og for Gud.

²⁹To eller tre kan tala profetisk, og dei andre skal prøva det som vert sagt.

³⁰Men får ein annan ei openberring medan han sit der, skal den fyrste teia.

³¹For de kan alle tala profetisk, men berre ein om gongen, så alle kan læra og alle få påminning.

³²Profetar har herredøme over åndene som talar i dei.

³³For Gud er ikkje uordens Gud, men freds Gud. Liksom i alle kristne kyrkjelydar

³⁴skal kvinnene teia i kyrkjelydsamlingane. Dei har ikkje lov til å tala; dei skal underordna seg, så som lova seier.

³⁵Men vil dei ha greie på noko, så lat dei spørja mennene sine heime. For det sømer seg ikkje for ei kvinne å tala i kyrkjelyden.

³⁶Var det kanskje frå dykk Guds ord gjekk ut, eller er det berre til dykk det er kome?

³⁷Trur nokon at han er profet eller åndsfylt, så må han skjøna at det eg skriv til dykk, er eit Herrens bod.

³⁸Den som ikkje godtek dette, vert sjølv ikkje godteken.

³⁹Difor, brør: Legg vinn på å tala profetisk, og hindra ingen i å tala i tunger.

⁴⁰Men lat alt gå sømeleg og skipeleg til!