Read nynorsk 1978 Galatarane 1 Bible Online

Galatarane 1 - nynorsk 1978 bible

Galatarane 1

¹Paulus, apostel, ikkje kalla av menneske eller ved noko menneske, men av Jesus Kristus og av Gud Fader, som reiste han opp frå dei døde —

²eg, Paulus, og alle brørne her helsar kyrkjelydane i Galatia. [1]

³Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Far, og Herren Jesus Kristus,

⁴han som gav seg sjølv i døden for våre synder, så han kunne fria oss ut frå den noverande vonde verda, etter Gud, vår Fars vilje.

⁵Han skal ha æra i all æve! Amen.

⁶Det undrar meg at de så snøgt har vendt dykk bort frå han som kalla dykk ved Kristi nåde, og har gått over til eit anna evangelium.

⁷Men det finst ikkje noko anna evangelium; det er berre nokre som forvirrar dykk og vil forvrengja Kristi evangelium.

⁸Men om vi sjølve, ja, om ein engel frå himmelen skulle forkynna dykk eit anna evangelium enn det vi har forkynt, så skal han vera forbanna!

⁹Vi har sagt det før, og eg seier det på nytt: Om nokon forkynner dykk eit anna evangelium enn det som de har motteke, skal han vera forbanna!

¹⁰Prøver eg no å verta godkjend av menneske — eller av Gud? Prøver eg kanskje å gjera menneske til lags? Var det menneske eg framleis ville vera til lags, då var eg ikkje Kristi tenar.

¹¹Eg kunngjer dykk, brør: Det evangelium eg har forkynt, er ikkje menneskeverk.

¹²Heller ikkje har eg fått det eller lært det av noko menneske; men det var Jesus Kristus som openberra seg for meg.

¹³De har høyrt om korleis eg fór fram medan eg levde som jøde, kor nådelaust eg forfylgde Guds kyrkje og gjorde mitt beste for å rydja henne ut.

¹⁴Eg gjekk lenger i jødedomen enn mange av jamaldringane i folket mitt og var endå meir brennhuga for tradisjonane frå fedrane.

¹⁵Men Gud, som valde meg ut frå mors liv og kalla meg ved sin nåde, sette seg føre

¹⁶å openberra sin Son for meg, for at eg skulle forkynna evangeliet om han for folkeslaga. Då spurde eg ikkje menneske til råds.

¹⁷Heller ikkje drog eg opp til Jerusalem, til dei som var apostlar før meg. Eg fór til Arabia, og sidan vende eg attende til Damaskus. [2]

¹⁸Fyrst tre år seinare drog eg til Jerusalem; eg ville spørja meg føre hjå Kefas, og eg vart verande hjå han i fjorten dagar. [3]

¹⁹Nokon annan av apostlane vitja eg ikkje, berre Jakob, Herrens bror.

²⁰Det eg her skriv til dykk, er sant, Gud veit at eg ikkje lyg.

²¹Sidan kom eg til Syria og Kilikia.

²²Dei kristne kyrkjelydane i Judea kjende meg ikkje personleg.

²³Dei hadde berre høyrt at det vart sagt: Han som før forfylgde oss, forkynner no sjølv den trua han freista å rydja ut.

²⁴Og dei lova Gud for det han hadde gjort med meg.