Read nynorsk 1978 Galatarane 3 Bible Online

Galatarane 3 - nynorsk 1978 bible

Galatarane 3

¹De uvituge galatarar! Kven har trylt dykk, de som har fått Jesus Kristus måla for augo som krossfest?

²Svar meg på ein ting: Var det ved lovgjerningar de fekk Anden, eller ved å høyra og tru?

³Er de så vitlause? De tok til ved Anden, vil de no fullføra med menneskeverk?

⁴Har de opplevt alt dette til fånyttes — om det då verkeleg er til fånyttes.

⁵Han som gjev dykk Anden og gjer under mellom dykk, gjer han det på grunn av lovgjerningar eller fordi de høyrer bodskapen og trur?

⁶Om Abraham heiter det: Han trudde Gud, og difor rekna Gud han for rettferdig.

⁷Så skjønar de at det er dei som trur, som er Abrahams born.

⁸Skrifta såg føreåt at Gud ville rettferdiggjera heidningane ved tru, og føreåt forkynte ho denne gode bodskapen for Abraham: I deg skal alle folkeslag velsignast.

⁹Difor vert dei som trur, velsigna saman med den truande Abraham.

¹⁰Men dei som held seg til lovgjerningar, er under forbanning. For det står skrive: Forbanna er kvar den som ikkje held fast på alt det som står skrive i lovboka, og gjer etter det.

¹¹At ingen vert rettferdig for Gud ved lova, det er klårt, for det står skrive: Den rettferdige, ved tru skal han leva.

¹²I lova spørst det ikkje om tru; der heiter det: Den som held boda, skal leva ved dei.

¹³Men Kristus kjøpte oss fri frå forbanninga av lova då han kom under forbanning for vår skuld. For det står skrive: Forbanna er kvar den som heng på eit tre.

¹⁴Dette hende for at folkeslaga ved Jesus Kristus skulle få den velsigning som Abraham hadde fått lovnad om, og for at vi ved trua skulle få Anden, som var lova.

¹⁵Brør, eg tek eit døme frå dagleglivet. Eit lovleg testamente kan ingen gjera om inkje eller gje noko tillegg, endå det er gjort berre av eit menneske. [6]

¹⁶Gud gav lovnadene til Abraham og hans ætt. Det heiter ikkje «til dine ætter», som om det galdt mange, men det vert tala om ein, «til di ætt», og det er Kristus.

¹⁷Det eg vil seia, er dette: Ei pakt som Gud alt hadde gjort, kan ikkje setjast til sides av lova som kom 430 år seinare, slik at lovnaden ikkje skulle gjelda lenger.

¹⁸Får vi arven ved lova, vert han ikkje gjeven på grunn av lovnaden. Men det var då ved ein lovnad at Gud i sin nåde gav arven til Abraham.

¹⁹Kva skulle så lova tena til? Ho vart gjeven som eit tillegg og skulle gjera klårt kva lovbrot er, til dess den ætta kom som lovnaden galdt. Lova vart gjeven ved englar, gjennom ein mellommann. [7]

²⁰Men ein mellommann trengst ikkje der det berre er éin, og Gud er éin.

²¹Er då lova i strid med Guds lovnader? Langt ifrå! For var det gjeve ei lov som kunne gjera levande, då kunne rettferda vinnast ved lova.

²²Men Skrifta har lagt alt under synd, for at dei som trur på Jesus Kristus, ved si tru kan få det som var lova.

²³Før trua kom, vart vi haldne i varetekt under lova; vi var innestengde til dess ho vart openberra, den trua som skulle koma.

²⁴På den måten var lova vaktaren vår fram til Kristus, for at vi skulle seiast rettferdige ved trua.

²⁵Men no når trua er komen, er vi ikkje lenger under vaktaren.

²⁶De er alle Guds born ved trua på Kristus Jesus.

²⁷For de, så mange som er døypte til Kristus, har ikledt dykk Kristus.

²⁸Her er ikkje jøde eller grekar, her er ikkje træl eller fri, her er ikkje mann eller kvinne; de er alle ein i Kristus Jesus.

²⁹Og høyrer de Kristus til, er de Abrahams ætt, arvingar etter lovnaden.