Read nynorsk 1978 Filipparane 2 Bible Online

Filipparane 2 - nynorsk 1978 bible

Filipparane 2

¹Når det no er trøyst i Kristus, kveik i kjærleiken, samfunn i Anden, og så sant det finst medkjensle og miskunn,

²så gjer mi glede fullkomen: Ver samlyndte, hald saman i kjærleik, ver eitt i hug og tanke.

³Gjer ikkje noko av sjølvhevding eller lyst til tom ære, men ver audmjuke og set dei andre høgare enn dykk sjølve.

⁴Tenk ikkje berre på det som gagnar dykk sjølve, men tenk òg på det som gagnar dei andre.

⁵Lat det same huglaget vera i dykk som òg var i Kristus Jesus!

⁶Då han var i Guds skapnad, heldt han det ikkje for eit rov å vera Gud lik.

⁷Men han gav avkall på sitt eige, tok på seg ein tenars skapnad og vart menneske lik. I si ferd var han ¬som eit menneske;

⁸han nedra seg sjølv og vart lydig til døden, ja, døden på krossen.

⁹Difor har Gud storleg ¬opphøgt han og gjeve han det namn som er over alle namn,

¹⁰så kvart kne ¬skal bøya seg i Jesu namn, i himmelen, ¬på jorda og under jorda,

¹¹og kvar tunge sanna: Jesus Kristus er Herre, ¬til Gud Faders ære!

¹²Mine kjære, de var alltid lydige medan eg var hjå dykk. Så ver det endå meir no når eg er borte, og arbeid på dykkar frelse med otte og age.

¹³For det er Gud som verkar i dykk både å vilja og å gjera etter hans gode vilje.

¹⁴Gjer alt utan misnøye og motseiing,

¹⁵så de kan vera lytelause og reine, Guds ulastande born midt i ei vrang og vond ætt. Mellom dei skin de som ljos i verda

¹⁶med di de held fast på livsens ord, og eg skal få den ros på Kristi dag at strevet og livsverket mitt ikkje har vore til fånyttes.

¹⁷Om eg sjølv skal ofrast medan eg gjer mi heilage teneste og ber dykkar tru fram som offer, så er eg likevel glad, og eg gleder meg saman med dykk alle.

¹⁸Så må de òg vera glade og gleda dykk saman med meg.

¹⁹Herren Jesus gjev meg den vona at eg snart kan senda Timoteus til dykk, så eg kan få nytt mot når eg får høyra korleis det går med dykk.

²⁰Eg har ingen som han, ingen som så ærleg kan ha omsut for dykk.

²¹Alle dei andre søkjer sitt eige, ikkje det som høyrer Jesus Kristus til.

²²Men de veit at Timoteus har stått si prøve. Han har vore som ein son for meg når vi saman har gjort teneste for evangeliet.

²³Eg vonar å kunna senda han til dykk så snart eg ser korleis det går med saka mi.

²⁴Og Herren har gjort meg trygg på at eg snart skal koma sjølv.

²⁵Eg har òg funne det naudsynt å senda Epafroditus attende til dykk. Han er min bror og medarbeidar og medstridande, og var dykkar utsending for å hjelpa meg med det eg trong.

²⁶Han lengta etter dykk alle og var uroleg fordi de hadde høyrt at han var sjuk.

²⁷Ja, han var verkeleg sjuk og døden nær. Men Gud synte miskunn mot han, ja, ikkje berre mot han, men mot meg òg, så eg ikkje skulle få sorg på sorg.

²⁸Difor er det no endå meir om å gjera for meg å senda han til dykk, så de kan gleda dykk ved å sjå han att, og eg vera meir sutlaus.

²⁹Ta imot han i Herrens namn og med inderleg glede. Slike som han skal de halda i ære.

³⁰Det var i arbeidet for Kristus at han var døden nær, då han våga livet for å bøta på det som vanta i den hjelp de har gjeve meg.