Read nynorsk 1978 Dommarane 8 Bible Online

Dommarane 8 - nynorsk 1978 bible

Dommarane 8

¹Mennene frå Efraim sa til Gideon: «Korleis er det du har fare åt mot oss? Kvifor sende du ikkje bod etter oss då du tok ut i striden mot midjanittane?» Og dei gjekk hardt inn på han.

²Men han sa til dei: «Kva har eg gjort som kan liknast med det de gjorde? Er ikkje etterraksteren åt Efraim betre enn avlinga åt Abieser? [7]

³Gud har gjeve midjanitthovdingane Oreb og Se’eb i dykkar hender. Kva har eg greitt å gjera som kan mæla seg med det?» Då han tala så, roa dei seg og var ikkje vonde på han lenger.

⁴Gideon kom til Jordan og gjekk over, han og dei tre hundre mennene som var med han. Og dei var trøytte, så hardt som dei hadde jaga fienden.

⁵Då sa han til mennene i Sukkot: «Kjære, gjev folket som fylgjer meg, nokre brød; for dei er trøytte. Eg held på og jagar Sebah og Salmunna, kongane åt midjanittane.»

⁶Men hovdingane i Sukkot svara: «Har du alt fått kloa i Sebah og Salmunna, sidan vi skal gje hæren din mat?»

⁷Då sa Gideon: «Godt, når Herren har gjeve Sebah og Salmunna i hendene mine, skal eg treskja dykk med villtornar og tistlar.»

⁸Så fór han opp til Penuel og tala like eins til folket der. Men dei svara han på same vis som Sukkot-mennene hadde gjort.

⁹Då sa han til dei òg: «Når eg kjem vel heim att, skal eg riva ned denne borga.»

¹⁰Sebah og Salmunna låg i Karkor med hærane sine, om lag femten tusen mann. Det var alt som var att av den store austmannahæren; hundre og tjue tusen våpenføre menn var falne.

¹¹Gideon fór oppetter Teltbuarvegen austanfor Nobah og Jogbeha, og han slo hæren som låg trygt i leiren.

¹²Sebah og Salmunna rømde, men han sette etter dei. Han tok begge Midjan-kongane, Sebah og Salmunna, til fange og skræmde heile hæren på flòg.

¹³Då Gideon Joasjson vende heim att frå striden og kom oppetter Heres-bakken,

¹⁴fekk han tak i ein ung gut som høyrde heime i Sukkot, og spurde han ut. Guten skreiv opp for han hovdingane og dei eldste i Sukkot, syttisju mann.

¹⁵Då han så kom til mennene i Sukkot, sa han: «Sjå, her er Sebah og Salmunna, som de spotta meg for då de sa: Har du alt fått kloa i Sebah og Salmunna, sidan vi skal gje dei trøytte mennene dine mat?»

¹⁶Så greip han dei eldste i byen, og han tok villtornar og tistlar og tukta mennene i Sukkot med dei.

¹⁷Borga i Penuel reiv han ned, og mennene i byen slo han i hel.

¹⁸Sidan sa han til Sebah og Salmunna: «Korleis såg dei ut, dei mennene som de slo i hel på Tabor?» Dei svara: «Dei likna deg; begge såg ut som kongssøner.»

¹⁹Han sa: «Då var det brørne mine, sønene til mi eiga mor. Så sant Herren lever: Hadde de spart livet deira, skulle eg ikkje ha drepe dykk.»

²⁰Og han sa til Jeter, eldste son sin: «Gå fram og slå dei i hel!» Men guten drog ikkje sverdet. Han torde ikkje; for han var berre ein unggut endå.

²¹Då sa Sebah og Salmunna: «Kom sjølv og hogg oss ned! For som mannen er, så er styrken hans.» Så gjekk Gideon fram og slo Sebah og Salmunna i hel, og han tok halvmånane som kamelane deira hadde om halsen.

²²Israelittane sa til Gideon: «Du skal rå over oss, både du og son din og soneson din; for du har berga oss frå midjanittane.»

²³Men Gideon svara: «Ikkje vil eg rå over dykk og ikkje son min heller. Herren skal rå over dykk.»

²⁴Sidan sa Gideon til dei: «Eg har ei bøn til dykk: at de alle vil gje meg dei ringane de har vunne i krigen.» For midjanittane gjekk med gullringar; dei var ismaelittar.

²⁵Dei svara: «Det skal du så visst få.» Så breidde dei ut ei kappe, og på den kasta dei alle ringane dei hadde vunne i krigen.

²⁶Då han vog gullringane som han hadde bede om, var det eitt tusen sju hundre sekel gull, forutan halvmånane, øyreringane og purpurkleda som Midjan-kongane hadde hatt på seg, og lekkjene som kamelane deira hadde bore kring halsen.

²⁷Av gullet gjorde Gideon ein efod som han sette opp i Ofra, heimbyen sin; der dyrka alle israelittane han som ein avgud. Og han vart til ei snare for Gideon og hans hus.

²⁸Såleis laut midjanittane bøya seg under israelittane, og dei vann ikkje reisa seg meir. Sidan hadde landet fred i førti år, så lenge Gideon levde.

²⁹Så fór Jerubba’al Joasjson heim att til garden sin og vart buande der.

³⁰Gideon hadde sytti søner som alle var hans eigne born; for han hadde mange koner.

³¹Med fylgjekona si i Sikem fekk han òg ein son og kalla han Abimelek.

³²Gideon Joasjson døydde i høg alder og vart lagd i grava åt Joasj, far sin, i Ofra, heimstaden åt Abieser-ætta.

³³Då Gideon var borte, var israelittane atter trulause og heldt seg til Ba’al-gudane. Dei gjorde Ba’al-Berit til sin gud. [8]

³⁴Israelittane tenkte ikkje på Herren sin Gud, som hadde berga dei frå alle fiendar rundt ikring.

³⁵Og dei gjorde ikkje vel mot ætta åt Jerubba’al, Gideon, for alt det gode han hadde gjort mot Israel.