Read nynorsk 1978 1. Samuelsbok 23 Bible Online

1. Samuelsbok 23 - nynorsk 1978 bible

1. Samuelsbok 23

¹Folk kom til David og sa: «Filistarane er farne i hærferd mot Ke’ila, og dei ranar kornet på treskjevollane.» [45]

²Då spurde David Herren til råds: «Skal eg dra ut og slå desse filistarane?» Herren svara: «Dra ut og slå filistarane og fria ut Ke’ila!»

³Men mennene åt David sa til han: «Vi er ikkje trygge her i Juda. Og så skulle vi fara til Ke’ila, mot filistarfylkingane!»

⁴Endå ein gong spurde David Herren til råds, og Herren svara: «Ta ut og far ned til Ke’ila! Eg vil gje filistarane i di hand.»

⁵Så fór David med mennene sine til Ke’ila og stridde mot filistarane. Dei felte mange og drog av med feet deira. Såleis berga David folket i Ke’ila. —

⁶Då Abjatar, son til Akimelek, rømde til David og fylgde han til Ke’ila, hadde han efoden med seg.

⁷Saul fekk melding om at David var komen til Ke’ila, og han sa: «Gud har gjeve han i mi hand. For han har sjølv stengt seg inne i ein by med portar og bommar.»

⁸Så kalla Saul heile hæren saman til strid. Han ville fara ned til Ke’ila og kringsetja David og mennene hans.

⁹Men då David skjøna at Saul la vonde planar mot han, sa han til presten Abjatar: «Kom hit med efoden!»

¹⁰Sidan sa han: «Herre, Israels Gud! Eg, tenaren din, har høyrt at Saul etlar seg til Ke’ila og vil øydeleggja byen for mi skuld.

¹¹Vil då Ke’ila-buane gje meg i hans hand? Kjem Saul hit ned, som tenaren din har fått nyss om? Herre, Israels Gud, lat tenaren din få vita det!» Herren svara: «Ja, han kjem.»

¹²Så spurde David: «Vil Ke’ila-buane gje meg og mennene mine i Sauls hand?» Herren svara: «Ja, dei vil.»

¹³Då tok David ut med mennene sine, om lag seks hundre i talet. Dei fór bort frå Ke’ila og flakka ikring der det fall seg. Men då Saul fekk høyra at David hadde sloppe bort frå Ke’ila, lét han vera å dra ut.

¹⁴Sidan heldt David til i øydemarka, i fjellborgene. Han slo seg til i fjellet i Sif-øydemarka. Og heile tida leita Saul etter han, men Gud laga det så at han ikkje fall i hans hand. [46]

¹⁵David skjøna at Saul hadde drege ut og ville drepa han. Men medan han var i Horesja i Sif-øydemarka,

¹⁶tok Jonatan, son til Saul, ut og kom til han der. Han sette mot i David i Guds namn.

¹⁷«Ver ikkje redd!» sa han; «Saul, far min, får ikkje tak i deg. Du skal verta konge over Israel, og eg skal vera nest etter deg. Det veit Saul, far min, òg.»

¹⁸Så gjorde dei pakt med kvarandre for Herrens åsyn, dei to. Og David vart verande i Horesja, men Jonatan fór heim til seg.

¹⁹Nokre menn frå Sif drog opp til Saul i Gibea og sa: «David held seg løynd hjå oss i fjellborgene i Horesja, attmed Hakila-haugen, som ligg sør for Jesjimon.

²⁰Så sant du har hug til å koma dit ned, konge, så kom! Vi skal syta for at du får tak i han.»

²¹Saul svara: «Herren velsigne dykk, fordi de har slik medkjensle med meg.

²²Far no heim att og ver framleis på vakt! Spør dykk føre og sjå etter kvar han ferdast, og kven som har sett han der. For dei har sagt meg at han er ein luring.

²³Fylg med og finn ut kva for ein av alle gøymestadene han held til i. Kom så attende til meg med påliteleg melding! Så skal eg vera med dykk, og er han så sant i landet, skal eg leita han opp mellom alle ættene i Juda.»

²⁴Då tok dei ut og fór heim til Sif føre Saul. På den tid var David og mennene hans i Maon-øydemarka, på Araba-sletta, sør for Jesjimon. [47]

²⁵Saul og mennene hans drog av stad og ville leita etter han. Men David fekk greie på det og fór ned til berghamaren og heldt seg i Maon-øydemarka. Då Saul fekk vita det, sette han etter David ut i Maon-øydemarka.

²⁶Saul gjekk på den eine sida av fjellet og David og mennene hans på den andre. Og David skunda seg for å sleppa unna Saul, medan Saul og mennene hans var i ferd med å omringa David og mennene hans og ta dei.

²⁷Men best det var, kom det ein bodberar til Saul og sa: «Skunda deg og kom! Filistarane har brote inn i landet.»

²⁸Då heldt Saul opp med å forfylgja David og drog mot filistarane. Difor kallar dei den staden Skiljehamaren.