Read nynorsk 2011 1. Mosebok 19 Bible Online

1. Mosebok 19 - nynorsk 2011 bible

1. Mosebok 19

¹Dei to englane kom til Sodoma om kvelden medan Lot sat i byporten. Då Lot fekk sjå dei, reiste han seg og gjekk til møtes med dei, bøygde andletet mot jorda

²og sa: «Høyr, mine herrar! Ta inn i huset til tenaren dykkar for natta. Der kan de vaska føtene, og i morgon kan de stå tidleg opp og dra vidare.» Dei svara: «Nei, vi overnattar ute på torget.»

³Men han bad dei så inntrengjande at dei vart med han. Og då dei kom inn i huset, laga han til eit festmåltid for dei. Han baka usyra brød, og dei åt.

⁴Men før dei hadde lagt seg, kom alle mennene i Sodoma, både unge og gamle, frå alle kantar av byen og omringa huset.

⁵[79] Dei ropa på Lot og sa til han: «Kvar er dei mennene som kom til deg i natt? Før dei ut til oss! Vi vil ha viljen vår med dei!»

⁶Då gjekk Lot ut til dei i døropninga, stengde døra etter seg

⁷og sa: «Brør, gjer ikkje slik ei ugjerning!

⁸Høyr no! Eg har to døtrer som ikkje har vore saman med nokon mann. Lat meg føra dei ut til dykk, så kan de gjera med dei som de vil. Men desse mennene må de ikkje gjera noko, for dei har funne ly under mitt tak.»

⁹Men dei ropa: «Flytt deg!» Og dei heldt fram: «Her kjem ein innflyttar for å bu hos oss, og så vil han gjera seg til dommar! No skal vi gjera verre ugjerningar mot deg enn mot dei.» Dei trengde seg hardt inn på mannen Lot og heldt på å slå inn døra.

¹⁰Då rette dei to mennene ut handa, tok Lot inn til seg i huset og stengde døra.

¹¹Med eit slag blinda dei mennene utanfor huset, både små og store. Dei streva til inga nytte med å finna døra.

¹²Då sa mennene til Lot: «Har du elles nokon her, ein svigerson, søner eller døtrer eller andre som høyrer deg til i byen, så ta dei bort herifrå.

¹³For no skal vi øydeleggja denne staden. Klageropet for HERRENS andlet har vorte så stort at han har sendt oss for å øydeleggja byen.»

¹⁴Då gjekk Lot ut og tala med svigersønene sine, dei som skulle ha døtrene hans. «Skund dykk bort frå denne staden», sa han, «for no vil HERREN øydeleggja byen!» Men svigersønene trudde at han heldt dei for narr.

¹⁵Då det grydde av dag, skunda englane på Lot og sa: «Dra av stad! Ta med deg kona di og dei to døtrene dine som er her, så du ikkje blir riven bort når byen blir straffa!»

¹⁶Men då han nølte, tok mennene han og kona hans og dei to døtrene i handa, for HERREN hadde omsorg for han. Dei førte han bort og sette han trygt utanfor byen.

¹⁷Då dei hadde ført dei ut, sa ein av mennene: «Røm for livet! Sjå deg ikkje tilbake, og stans ikkje nokon stad på sletta. Røm til fjells, elles blir du riven bort.»

¹⁸Men Lot svara dei: «Å nei, herre!

¹⁹Sjå, tenaren din har funne nåde for dine auge. Du har vore svært god og berga livet mitt. Men eg kan ikkje rømma til fjells. For då kunne ulukka ramma meg så eg måtte døy.

²⁰Sjå, den byen der ligg så nær at eg kan rømma dit, og han er så liten. Lat meg få rømma dit så eg kan berga livet! Byen er då så liten.»

²¹Då sa han: «Ja, eg gjer som du vil i dette òg. Den byen du nemner, skal eg ikkje øydeleggja.

²²[80] Skund deg, røm dit! For eg kan ikkje gjera noko før du er komen dit.» — Difor heiter byen Soar.

²³Då sola rann over landet, kom Lot fram til Soar.

²⁴Då lét HERREN det regna svovel og eld over Sodoma og Gomorra — ned frå HERREN, frå himmelen.

²⁵Han øydela desse byane, heile sletta, alle som budde i byane, og alt som voks på marka.

²⁶Men kona til Lot såg seg tilbake. Då vart ho til ei saltstøtte.

²⁷Tidleg om morgonen skunda Abraham seg til den staden der han hadde stått framfor HERRENS andlet.

²⁸Då han såg ut over Sodoma og Gomorra og heile slettelandet, fekk han sjå at det steig røyk opp frå landet, som røyken frå ein smelteomn.

²⁹Den gongen då Gud gjorde ende på byane på sletta, kom han Abraham i hug. Gud henta Lot rett ut frå øydeleggingane som han sende over dei byane Lot hadde budd i.

³⁰Lot drog opp frå Soar og busette seg i fjellandet saman med dei to døtrene sine, for han var redd for å bu i Soar. Han budde i ei hòle, han og dei to døtrene.

³¹Den eldste dottera sa til den yngste: «Far vår er gammal, og det finst ikkje ein mann her i landet som kan gå inn til oss på vanleg måte.

³²Kom, lat oss skjenkja far vår vin og liggja med han, så vi kan halda liv i ætta til far!»

³³Og dei skjenkte vin til far sin same natta, og den eldste gjekk inn og låg med far sin. Han merka ikkje at ho la seg, og ikkje at ho stod opp.

³⁴Dagen etter sa den eldste til den yngste: «Høyr no, i natt låg eg med far. Lat oss skjenkja han vin i natt òg. Så går du inn og ligg med han, så vi kan halda liv i ætta etter far vår.»

³⁵Også den natta skjenkte dei far sin vin, og den yngste gjekk inn og låg med han. Han merka ikkje at ho la seg, og ikkje at ho stod opp.

³⁶No skulle begge døtrene til Lot ha barn med far sin.

³⁷[81] Den eldste fødde ein son og kalla han Moab. Han er stamfar til moabittane, som finst den dag i dag.

³⁸[82] Også den yngste fødde ein son og gav han namnet Ben-Ammi. Han er stamfar til ammonittane, som finst den dag i dag.