Read nynorsk 2011 1. Mosebok 27 Bible Online

1. Mosebok 27 - nynorsk 2011 bible

1. Mosebok 27

¹Då Isak hadde vorte gammal og auga hans var for matte til å kunna sjå, kalla han til seg Esau, eldste son sin, og sa: «Son min!» Han svara: «Ja, her er eg.»

²Så sa han: «Sjå, eg har vorte gammal og veit ikkje når eg kjem til å døy.

³Ta no jaktutstyret ditt, pilkoggeret og bogen. Gå ut i marka og skyt noko vilt til meg!

⁴Lag nokre velsmakande retter, noko eg likar godt! Kom hit med dei og lat meg eta, så eg kan velsigna deg før eg døyr.»

⁵Rebekka lytta medan Isak tala til Esau, son sin. Så gjekk Esau ut i marka og ville skyta noko vilt som han kunne ta med seg heim.

⁶Då sa Rebekka til Jakob, son sin: «Høyr her! Eg høyrde at far din tala til Esau, bror din og sa:

⁷Hent noko vilt til meg og lag nokre velsmakande retter så eg kan eta! Så vil eg velsigna deg for HERRENS andlet før eg døyr.

⁸Høyr no på meg, son min, og gjer som eg seier!

⁹Gå bort til småfeet og hent to fine kje, så skal eg laga til nokre velsmakande retter til far din, noko han likar godt.

¹⁰Dei skal du bera inn til far din så han kan eta og velsigna deg før han døyr.»

¹¹Då sa Jakob til mor si, Rebekka: «Men Esau, bror min er lòden, medan eg er glatt.

¹²Kanskje far min kjenner på meg og finn ut at eg held han for narr, og så fører eg forbanning over meg i staden for velsigning.»

¹³«Den forbanninga skal eg ta på meg, son min», sa mora. «Høyr berre på meg og gå og hent kjea!»

¹⁴Han gjekk og henta kjea og kom til mor si med dei. Ho laga nokre velsmakande retter, slike som faren lika godt.

¹⁵Rebekka fann fram dei beste kleda til Esau, eldste sonen — dei låg i huset hennar — og kledde opp Jakob, yngste sonen, i dei.

¹⁶Skinna av kjea la ho om hendene og den glatte nakken hans.

¹⁷Så gav ho Jakob, son sin, dei velsmakande rettene og brødet som ho hadde laga til.

¹⁸Han gjekk inn til far sin og sa: «Far!» «Ja, son min», sa han, «kven er du?»

¹⁹Då sa Jakob til faren: «Eg er Esau, din førstefødde son. Eg har gjort det du sa til meg. Set deg no opp og et av viltet mitt, så du kan velsigna meg!»

²⁰Isak sa til sonen: «Korleis kunne du finna noko så snøgt, son min?» Han svara: «HERREN din Gud lét det springa rett imot meg.»

²¹Då sa Isak til Jakob: «Kom hit, son min, så eg kan få kjenna på deg om du er Esau, son min, eller ikkje!»

²²Jakob gjekk bort til far sin så han fekk kjenna på han, og Isak sa: «Det er røysta hans Jakob, men hendene hans Esau.»

²³Isak kjende han ikkje att, for hendene hans var lodne som hendene til Esau, bror hans. Og han velsigna han.

²⁴Så spurde han: «Er du verkeleg Esau, son min?» Jakob svara: «Ja, det er eg.»

²⁵Då sa Isak: «Set maten fram for meg. Eg vil eta av viltet til son min så eg kan velsigna deg!» Jakob sette maten fram for han, og han åt. Han kom òg med vin til han, og han drakk.

²⁶Så sa Isak: «Kom hit og kyss meg, son min!»

²⁷Han gjekk fram og kyste han. Då kjende faren lukta av kleda hans. Han velsigna han og sa: «Kjenn, lukta av son min er lik lukta av ei eng som HERREN har velsigna!

²⁸Måtte Gud gje deg dogg frå himmelen, fruktbar jord og overmål av korn og ny vin!

²⁹ Folk skal tena deg, folkeslag bøya seg for deg. Ver herre over brørne dine, sønene til mor di skal bøya seg for deg. Forbanna er dei som forbannar deg, velsigna er dei som velsignar deg!»

³⁰Med det same Isak hadde velsigna Jakob — han hadde berre så vidt gått ut frå far sin — kom Esau, bror hans, heim att frå jakta.

³¹Han òg laga nokre velsmakande retter og bar dei inn til far sin. «Far», sa han, «vil du ikkje stå opp og eta av viltet som son din kjem med, så du kan velsigna meg!»

³²Isak, far hans, spurde: «Kven er du?» Han svara: «Eg er Esau, den førstefødde son din.»

³³Då byrja Isak å skjelva, han skalv veldig og sa: «Kven var det då som kom til meg med noko vilt han hadde skote? Eg åt av det før du kom, og så velsigna eg han, så no er han velsigna.»

³⁴Då Esau høyrde kva far hans sa, sette han i eit høgt skrik. Så sa han: «Velsigna meg òg, far!»

³⁵Men han svara: «Bror din kom med svik og tok velsigninga di.»

³⁶[111] Då sa Esau: «Er det difor han heiter Jakob? No har han lurt meg to gonger. Han tok førstefødselsretten min, og no har han teke velsigninga mi òg.» Så sa han: «Har du ikkje ei velsigning til meg òg?»

³⁷Isak svara Esau: «No har eg sett han til herre over deg, og alle brørne hans har eg gjort til tenarar for han. Eg har sytt for korn og ny vin til han. Kva kan eg då gjera for deg, son min?»

³⁸«Far, har du berre éi velsigning?» sa Esau. «Velsigna meg òg, far!» Og Esau gret høgt.

³⁹Då sa Isak til han: «Sjå, langt borte frå fruktbar jord skal du bu, der inga dogg fell frå himmelen.

⁴⁰ Av sverd skal du leva, og bror din skal du tena. Men når du riv deg laus, skal du kasta åket hans av nakken.»

⁴¹Esau la Jakob for hat på grunn av velsigninga som far hans hadde gjeve han. Og Esau sa i hjartet sitt: «Snart kjem dagane då vi skal sørgja over far min. Då skal eg drepa Jakob, bror min.»

⁴²Rebekka fekk vita kva Esau, eldste son hennar, hadde sagt. Då sende ho bod etter Jakob, yngste son sin, og sa til han: «Høyr! Esau, bror din, vil hemna seg på deg og drepa deg.

⁴³Høyr no på meg, son min! Røm straks til Laban, bror min, i Harran!

⁴⁴Ver hos han nokre dagar til harmen har gått av bror din,

⁴⁵til vreiden hans har vendt seg frå deg og han har gløymt det du gjorde mot han! Då skal eg senda bod og henta deg derifrå. Kvifor skulle eg mista dykk begge på ein og same dagen?»

⁴⁶Rebekka sa til Isak: «Desse hetittkvinnene tek livet av meg. Dersom Jakob tek seg ei slik hetittkvinne til kone, ei kvinne frå dette landet, kva skal eg då leva for?»