Read nynorsk 2011 1. Mosebok 37 Bible Online

1. Mosebok 37 - nynorsk 2011 bible

1. Mosebok 37

¹Jakob vart buande i Kanaan, det landet far hans hadde budd i som innflyttar.

²Dette er slektshistoria til Jakob. Då Josef var sytten år gammal, gjette han småfeet i lag med brørne sine. Som ung gut var han saman med sønene til Bilha og Silpa, konene til faren. Og alt det vonde han høyrde om dei, gjekk han til faren med.

³Israel elska Josef meir enn alle dei andre sønene, for han hadde fått han på sine gamle dagar. Han laga ein forseggjord kjortel til han.

⁴Men då brørne såg at far deira heldt meir av han enn av alle dei andre, la dei han for hat og kunne ikkje seia eit venleg ord til han.

⁵Ein gong hadde Josef ein draum. Den fortalde han brørne sine. Då hata dei han endå meir.

⁶Han sa til dei: «Høyr kva eg har drøymt!

⁷Sjå, vi var ute på åkeren og batt kornband, og kornbandet mitt reiste seg og vart ståande, medan kornbanda dykkar stilte seg rundt mitt og bøygde seg for det.»

⁸Då sa brørne til han: «Skal du vera konge over oss? Skal du rå over oss?» Så hata dei han endå meir for draumane hans og for det han sa.

⁹Josef hadde endå ein draum og fortalde han til brørne sine. «No har eg hatt endå ein draum», sa han. «Sjå, sola og månen og elleve stjerner bøygde seg for meg.»

¹⁰Då han fortalde draumen til faren og brørne, irettesette faren han og sa: «Kva slag draum er det du har hatt? Skulle eg og mor di og brørne dine verkeleg koma og bøya oss til jorda for deg?»

¹¹Brørne var misunnelege, men faren merka seg det han hadde sagt.

¹²Ein gong var brørne hans ute og gjette småfeet til faren ved Sikem.

¹³Då sa Israel til Josef: «Brørne dine gjeter ved Sikem. Kom, eg vil senda deg til dei.» Han svara: «Her er eg.»

¹⁴Då sa far hans: «Gå no og sjå korleis det står til med brørne dine og med småfeet. Kom så og sei meg det!» Så sende faren han i veg frå Hebron-dalen, og han kom til Sikem.

¹⁵Ein mann trefte på han medan han flakka omkring på marka. «Kva leitar du etter?» spurde mannen.

¹⁶«Eg leitar etter brørne mine», svara han. «Kan du seia meg kvar dei gjeter?»

¹⁷[155] Mannen sa: «Dei er farne herifrå, for eg høyrde at dei sa: Kom, vi dreg til Dotan!» Då gjekk Josef etter brørne sine og fann dei i Dotan.

¹⁸Dei såg han på lang avstand, og før han kom fram, la dei planar om å ta livet hans.

¹⁹Dei sa seg imellom: «Sjå, der kjem denne stordrøymaren.

²⁰Kom, vi drep han! Vi kastar han i ein av brønnane og seier at eit rovdyr har ete han opp. Så skal vi sjå kva det blir av draumane hans.»

²¹Men då Ruben høyrde det, ville han berga han frå dei. Han sa: «Vi må ikkje slå han i hel!»

²²Så sa Ruben til dei: «Lat det ikkje renna blod! Kast han ned i denne brønnen her i ørkenen, men legg ikkje hand på han.» Dette sa han for å berga han frå dei og ta han med attende til far hans.

²³Då Josef kom fram til brørne sine, reiv dei av han den fine kjortelen han hadde på seg.

²⁴Så tok dei og kasta han i brønnen. Brønnen var tom, det fanst ikkje vatn der.

²⁵Så sette dei seg og ville eta. Då dei såg opp, fekk dei auge på ein karavane med ismaelittar som kom frå Gilead. Kamelane bar gummi, balsam og harpiks som dei skulle føra ned til Egypt.

²⁶Då sa Juda til brørne sine: «Kva har vi att for å drepa bror vår og dekkja over blodet hans?

²⁷Kom, så sel vi han til ismaelittane. Lat oss ikkje leggja hand på han, for han er bror vår, vårt eige kjøt.» Og brørne lydde han.

²⁸[156] Nokre kjøpmenn frå Midjan kom framom, og dei drog Josef opp frå brønnen. Dei selde Josef for tjue sjekel sølv til ismaelittane. Og dei tok han med seg til Egypt.

²⁹[157] Då Ruben kom til brønnen igjen og fekk sjå at Josef ikkje var der, reiv han sund kleda sine.

³⁰Han gjekk tilbake til brørne og sa: «Guten er borte. Kvar skal eg no gjera av meg?»

³¹Då tok dei kjortelen til Josef, slakta ein geitebukk og dyppa kjortelen i blodet.

³²Den fine kjortelen sende dei til faren og sa: «Denne har vi funne. Sjå etter om det ikkje er kjortelen til son din.»

³³Han såg etter og sa: «Det er kjortelen til son min. Eit rovdyr har ete han opp, Josef har vorte ihelriven!»

³⁴[158] Og Jakob reiv sund kleda sine, batt sekkestrie kring hoftene og sørgde over son sin i lange tider.

³⁵Alle sønene og døtrene kom og ville trøysta han, men han var ikkje til å trøysta. «Med sorg skal eg fara ned til son min i dødsriket», sa han. Og faren gret over son sin.

³⁶Men midjanittane selde Josef i Egypt, til Potifar, som var hoffmann hos farao og sjef for livvakta.