Read nynorsk 2011 1. Mosebok 44 Bible Online

1. Mosebok 44 - nynorsk 2011 bible

1. Mosebok 44

¹Sidan sa Josef til styraren for huset sitt: «Fyll sekkene til desse mennene med korn, så mykje dei orkar å bera, og legg pengane til kvar av dei øvst i sekken!

²Legg så begeret mitt, sølvbegeret, øvst i sekken til den yngste, saman med kornpengane hans!» Og han gjorde som Josef sa.

³Då det vart lyst neste morgon, vart dei sende av stad med esla sine.

⁴Dei drog ut frå byen, men var ikkje komne langt før Josef sa til styraren: «Set etter mennene! Når du tek dei att, skal du seia: Kvifor løner de godt med vondt?

⁵[172] Er ikkje dette det begeret som herren min drikk av, og som han spår i? Det er vondt, det de har gjort!»

⁶Han tok dei att og sa dette til dei.

⁷Men dei svara han: «Kvifor seier herren vår dette? Det kunne ikkje falla tenarane dine inn å gjera noko slikt!

⁸Sjå, pengane vi fann øvst i sekkene våre, tok vi med oss tilbake til deg frå Kanaan. Kvifor skulle vi stela sølv eller gull frå huset til herren din?

⁹Den av tenarane dine som begeret blir funne hos, skal døy, og vi andre skal vera slavar for herren vår.»

¹⁰Han svara: «Det skal bli som de seier denne gongen òg. Den som begeret blir funne hos, skal vera slaven min, de andre skal vera utan skuld.»

¹¹Så skunda dei seg og lyfte kvar sin sekk ned på jorda og opna dei.

¹²Han undersøkte dei, byrja hos den eldste og enda hos den yngste. Og begeret vart funne i sekken til Benjamin.

¹³Då reiv dei sund kleda sine, leste på kvart sitt esel og drog tilbake til byen.

¹⁴Då Juda og brørne hans kom inn i huset til Josef, var Josef der enno. Og dei kasta seg til jorda for han.

¹⁵Josef sa til dei: «Kva er det de har gjort? Veit de ikkje at ein mann som eg kan spå?»

¹⁶«Kva skal vi svara, herre?» sa Juda. «Kva kan vi seia? Korleis kan vi visa at vi er skuldlause? Gud har funne skuld hos tenarane dine. No er vi slavane dine, herre, både vi og han begeret vart funne hos.»

¹⁷Men Josef sa: «Det kunne ikkje falla meg inn å gjera slikt! Mannen som hadde begeret, skal vera slaven min. De andre kan dra opp til far dykkar.»

¹⁸Då gjekk Juda bort til han og sa: «Orsak, herre. Høyr kva tenaren din har å seia, og bli ikkje sint på tenaren din, du er då sjølv lik farao.

¹⁹Herren min spurde tenarane sine: Har de nokon far eller bror?

²⁰Og vi svara: Vi har ein gammal far, og han fekk ein gut på sine gamle dagar. Bror til guten er død, og han er åleine att etter mor si. Far hans elskar han.

²¹Då sa du til tenarane dine: Kom ned til meg med han så eg kan sjå han med eigne auge!

²²Men vi svara herren vår: Guten kan ikkje gå frå far sin; gjer han det, døyr faren.

²³Men du sa til tenarane dine: Kjem ikkje yngste bror dykkar hit saman med dykk, skal de ikkje få tre fram for meg.

²⁴Då vi så kom heim att til far vår, tenaren din, fortalde vi han kva du hadde sagt, herre.

²⁵Han sa: Dra av stad att og kjøp litt mat til oss.

²⁶Vi svara: Vi kan ikkje dra ned utan at den yngste bror vår er med. Dreg vi utan bror vår, får vi ikkje sjå mannen.

²⁷Då sa far vår, tenaren din, til oss: De veit at kona mi fødde meg to søner.

²⁸Den eine vart borte for meg. Eg sa at han sikkert var riven i hel, og eg har ikkje sett han sidan.

²⁹Om de òg tek denne frå meg og det skulle skje ei ulukke med han, då sender de meg gråhåra og sorgtung ned i dødsriket.

³⁰Kjem eg no til far min, tenaren din, utan guten som han med heile si sjel er så knytt til,

³¹då døyr han når han ser at guten ikkje er med oss. Tenarane dine kjem til å senda far vår, tenaren din, gråhåra og sorgtung ned i dødsriket.

³²For eg, tenaren din, svara for ungguten framfor far vår og sa: Kjem eg ikkje att til deg med han, er eg skuldig for far min heile mitt liv.

³³Lat no tenaren din vera att som slave for herren min i staden for guten. Så kan han dra opp saman med brørne sine.

³⁴For korleis skulle eg kunna dra opp til far min utan guten og sjå den sorga som då ville koma over han?»