Read nynorsk 2011 1. Kongebok 1 Bible Online

1. Kongebok 1 - nynorsk 2011 bible

1. Kongebok 1

¹Kong David var no gammal og langt oppi åra. Dei breidde teppe over han, men han kunne ikkje bli varm.

²Tenarane hans sa til han: «Lat einkvan finna ei ung jente til deg, herre konge, ei jomfru som kan tena deg og stella for deg. Når ho ligg i din famn, blir du nok varm, herre konge.»

³Så leita dei i heile Israels-landet etter ei vakker, ung jente. Dei fann Abisjag frå Sjunem og førte henne til kongen.

⁴Det var ei svært vakker jente. Ho stelte kongen og tente han. Men kongen hadde ikkje omgang med henne.

⁵Adonja, son til Haggit, gjorde seg høge tankar og sa: «Eg vil vera konge!» Og han skaffa seg vogn og hestar og femti mann som skulle springa framfor han.

⁶Far hans hadde aldri snakka han til rette og spurt kvifor han bar seg slik åt. Adonja var òg uvanleg vakker. Han var fødd nest etter Absalom.

⁷[1] Adonja samrådde seg med Joab, son til Seruja, og med presten Abjatar, som følgde han og støtta han.

⁸[2] Men det var andre som ikkje heldt med Adonja: presten Sadok og Benaja, son til Jojada, profeten Natan, Sjimi, Re'i og dei beste krigarane til David.

⁹[3] Ein dag slakta Adonja småfe, storfe og gjøkalvar ved Sohelet-steinen, som ligg like ved Rogel-kjelda. Han bad til seg alle brørne sine, sønene til kongen, og alle frå Juda som var i teneste hos kongen.

¹⁰Men profeten Natan, Benaja, krigarane og Salomo, bror sin, baud han ikkje inn.

¹¹Då sa Natan til Batseba, mor til Salomo: «Du har vel høyrt at Adonja, son til Haggit, har vorte konge, utan at David, herren vår, veit om det?

¹²Kom, lat meg no få gje deg eit råd, så du kan berga livet til både deg og Salomo, son din.

¹³Gå og stig fram for kong David og sei til han: Herre konge, har ikkje du svore for tenestekvinna di at Salomo, son min, skal bli konge etter deg og sitja på di trone? Kvifor har då Adonja vorte konge?

¹⁴Og så, medan du enno står der og snakkar med kongen, skal eg koma inn og stadfesta orda dine.»

¹⁵Då gjekk Batseba inn i kammeret til kongen. Kongen var no svært gammal, og Abisjag frå Sjunem tente han.

¹⁶Batseba knelte og bøygde seg for kongen, og kongen spurde: «Kva er det du vil?»

¹⁷Ho svara: «Herre, du har svore ved HERREN din Gud og lova tenestekvinna di at Salomo, son min, skal bli konge etter deg og sitja på di trone.

¹⁸Men no har Adonja vorte konge, utan at du, herre konge, veit om det.

¹⁹Han har slakta oksar, gjøkalvar og sauer i mengdevis og bede til seg alle kongssønene, presten Abjatar og hærføraren Joab. Men Salomo, tenaren din, har han ikkje bede.

²⁰Men mot deg, herre konge, har heile Israel no vendt sine auge. Dei ventar at du skal kunngjera kven som skal sitja på trona etter kongen.

²¹Elles kjem eg og Salomo, son min, til å stå som skuldige når du, herre konge, kviler hos fedrane dine.»

²²Medan ho enno snakka med kongen, kom profeten Natan.

²³Det vart meldt kongen at profeten Natan var der. Og han kom inn og steig fram for kongen og kasta seg med andletet mot jorda framfor han.

²⁴«Herre konge», sa Natan, «har du sagt at Adonja skal bli konge etter deg og sitja på di trone?

²⁵For i dag har han gått ned til Rogel-kjelda og slakta oksar, gjøkalvar og sauer i hopetal. Han har bede til seg alle kongssønene, hærførarane og presten Abjatar. No et og drikk dei med han og ropar: Leve kong Adonja!

²⁶Men meg, tenaren din, har han ikkje bede, og heller ikkje presten Sadok eller Benaja, son til Jojada, eller Salomo, tenaren din.

²⁷Har dette hendt på ditt bod, herre konge, utan at du har late tenaren din vita kven som skal sitja på trona etter kongen?»

²⁸Då tok kong David til orde og sa: «Kall Batseba inn til meg!» Ho steig fram for kongen og vart ståande der.

²⁹Kongen svor og sa: «Så sant HERREN lever, han som har fria meg ut or all naud:

³⁰Det eg før har svore ved HERREN, Israels Gud, og lova deg, at Salomo, son din, skal bli konge etter meg og sitja på trona i min stad, det set eg i verk i dag.»

³¹Batseba knelte for kongen, bøygde seg med andletet mot jorda og sa: «Lenge leve min herre, kong David!»

³²Kong David sa: «Kall hit til meg Sadok, profeten Natan og Benaja, son til Jojada!» Dei steig fram for kongen,

³³[4] og kongen sa til dei: «Ta med dykk mennene til kongen dykkar! Lat Salomo, son min, ri på mitt eige muldyr og før han ned til Gihon-kjelda.

³⁴Der skal presten Sadok og profeten Natan salva han til konge over Israel. Dei skal blåsa i horn og ropa: Leve kong Salomo!

³⁵Så skal de følgja han hit opp. Og når han kjem, skal han setja seg på trona mi. Han skal bli konge i staden for meg. Det er han eg har sett ut til å styra over Israel og Juda.»

³⁶Då tok Benaja, son til Jojada, til orde og sa til kongen: «Amen! Måtte HERREN, min herre konges Gud, stadfesta det!

³⁷Måtte HERREN vera med Salomo som han har vore med deg, og gjera trona hans endå større enn trona til kong David, herren min.»

³⁸Så gjekk dei ned, presten Sadok, profeten Natan, Benaja, son til Jojada, og kretarane og pletarane. Dei lét Salomo ri på kong Davids muldyr og førte han ned til Gihon-kjelda.

³⁹Presten Sadok hadde teke med seg hornet med olje frå teltet til Herren, og no salva han Salomo. Dei bles i horn, og alt folket ropa: «Leve kong Salomo!»

⁴⁰Så følgde heile folkemengda han opp att. Dei spela på fløyte og jubla høgt, og det var som om jorda skulle rivna av ropa.

⁴¹Dette høyrde Adonja og alle gjestene som var hos han. Dei var nett ferdige med å eta då Joab høyrde lyden av horn og sa: «Kvifor er det slik ståk og larm i byen?»

⁴²Medan han enno tala, kom Jonatan, son til presten Abjatar. Adonja sa til han: «Kom hit, for du er ein påliteleg mann og kjem sikkert med gode meldingar.»

⁴³«Tvert om!» svara Jonatan. «Vår herre, kong David, har gjort Salomo til konge.

⁴⁴Kongen sende presten Sadok, profeten Natan, Benaja, son til Jojada, og kretarane og pletarane med han, og dei lét Salomo ri på muldyret til kongen.

⁴⁵Presten Sadok og profeten Natan salva han til konge ved Gihon-kjelda. Så drog dei opp att med jubelrop, og no er det oppstyr i byen. Det er den larmen de høyrer.

⁴⁶Salomo har alt sett seg på kongetrona,

⁴⁷og tenarane til kongen er òg komne for å ønskja herren vår, kong David, til lukke. Dei seier: Måtte din Gud gjera Salomo meir namngjeten enn deg og gjera trona hans endå større enn di! Då bøygde kongen seg i bøn på leiet sitt

⁴⁸og sa: Velsigna er HERREN, Israels Gud, som i dag har laga det slik at det sit ein på trona etter meg, og late meg sjå det med mine eigne auge.»

⁴⁹Då skalv alle gjestene hos Adonja av skrekk. Dei braut opp og gjekk kvar til sitt.

⁵⁰[5] Adonja vart så redd Salomo at han reiste seg, gjekk av stad og greip fatt i altarhorna.

⁵¹Salomo fekk melding om at Adonja var vorten så redd kongen at han hadde gripe tak i altarhorna og sagt: «No må kong Salomo sverja på at han ikkje vil la tenaren sin døy for sverd.»

⁵²Salomo sa: «Oppfører han seg som ein heiderleg mann, skal det ikkje bli krumma eit hår på hovudet hans. Men gjer han seg skuldig i noko vondt, skal han døy.»

⁵³Så sende kong Salomo folk av garde for å henta han ned frå altaret. Då han kom til kong Salomo, kasta han seg ned for han, og Salomo sa til han: «Du kan gå heim.»