Read nynorsk 2011 1. Krønikebok 17 Bible Online

1. Krønikebok 17 - nynorsk 2011 bible

1. Krønikebok 17

¹Ein dag David sat i huset sitt, sa han til profeten Natan: «Sjå, her bur eg i eit hus av sedertre, medan HERRENS paktkiste står i eit telt.»

²Natan svara David: «Gjer alt som ligg deg på hjartet, for Gud er med deg.»

³Same natta kom Guds ord til Natan:

⁴Gå og sei til David, tenaren min: Så seier HERREN: Du skal ikkje byggja det huset eg skal bu i.

⁵Eg har då ikkje budd i hus heilt frå den tid eg førte israelittane hit opp, og til denne dag. Eg har vandra omkring frå telt til telt, frå bustad til bustad.

⁶Eg vandra ikring med israelittane og dommarane over Israel, som eg sette til å vakta folket mitt. Sa eg nokon gong til ein av dei: «Kvifor har ikkje de bygd eit hus av sedertre for meg?»

⁷No skal du seia til David, tenaren min: Så seier HERREN over hærskarane: Eg henta deg frå beitemarka der du følgde saueflokken, og sette deg til fyrste over Israel, folket mitt.

⁸Eg var med deg kvar du gjekk, og utrydda alle fiendane dine for deg. Eg har gjort namnet ditt stort, som namnet til dei største på jorda.

⁹Eg vil stella til ein bustad for Israel, folket mitt, og planta det der. Dei skal få bu der og aldri bli uroa meir. Ugjerningsmenn skal ikkje lenger plaga dei som i gamle dagar.

¹⁰Slik har det vore frå den tid eg sette dommarar over Israel, folket mitt, og tvinga alle fiendane dine under deg. No kunngjer eg deg at HERREN vil byggja eit hus for deg.

¹¹Det skal henda når dine dagar er til ende og du fer til fedrane dine, at eg reiser opp din etterkomar, ein av sønene dine, til å følgja etter deg. Eg vil grunnfesta kongedømet hans.

¹²Han skal byggja eit hus for meg, og eg vil tryggja trona hans til evig tid.

¹³Eg vil vera far for han, og han skal vera son for meg. Mi miskunn vil eg ikkje ta frå han, så som eg gjorde med han som var før deg.

¹⁴Eg vil for alltid setja han over mitt hus og mitt rike, og kongsstolen hans skal stå støtt til evig tid.

¹⁵Alle desse orda og heile dette synet bar Natan fram for David.

¹⁶Då gjekk kong David inn og sette seg for HERRENS andlet. Han sa: Kven er vel eg, HERRE Gud, og kva er mitt hus, sidan du har ført meg så langt?

¹⁷Og endå var dette for lite i dine auge, Gud. Du har gjeve huset til tenaren din lovnader langt fram i tida. Og du har sett på meg som på ein mann av høg rang, HERRE Gud.

¹⁸Kva kan David leggja til den æra du har vist din tenar? Du kjenner då tenaren din.

¹⁹HERRE, for din tenar skuld og etter ditt eige hjarte har du gjort alt dette store og kunngjort så store ting.

²⁰HERRE, det er ingen som du, og det finst ingen Gud utan du, etter alt vi har høyrt med våre eigne øyre.

²¹Kven er som Israel, folket ditt? Det er det einaste folket på jorda som Gud kom til og fria ut for å gjera til sitt eige folk. Med store og skremmande gjerningar skapte du deg eit namn då du dreiv bort folkeslag for folket ditt, som du fria ut av Egypt.

²²Du sette Israel, folket ditt, til å vera ditt folk til evig tid. Og du, HERRE, vart deira Gud.

²³Lat no, HERRE, det ordet du har tala om tenaren din og huset hans, stå fast til evig tid, og gjer som du har sagt!

²⁴Ja, lat det stå fast! Då skal namnet ditt vera stort til evig tid, så folk kjem til å seia: HERREN over hærskarane, Israels Gud, er Gud for Israel! Og huset til David, tenaren din, skal stå urokka for ditt andlet.

²⁵For du, min Gud, har sagt til tenaren din at du vil byggja han eit hus. Difor har eg våga å be til deg.

²⁶Og no, HERRE, du er Gud, og du har gjeve tenaren din denne store lovnaden.

²⁷Måtte du frå no av velsigna huset til tenaren din så det alltid må stå urokka for ditt andlet. For du, HERRE, velsignar og er velsigna til evig tid.