Read nynorsk 2011 2. Mosebok 9 Bible Online

2. Mosebok 9 - nynorsk 2011 bible

2. Mosebok 9

¹ HERREN sa til Moses: «Gå til farao og sei til han: Så seier HERREN, som er Gud for hebrearane: Lat folket mitt dra, så dei kan tena meg!

²Men om du nektar dei å dra og framleis held dei att,

³skal HERRENS hand koma over buskapen din på marka med ein forferdeleg pest, både over hestane, esla, kamelane, storfeet og småfeet.

⁴HERREN skal skilja mellom buskapen til israelittane og buskapen til egyptarane; ikkje noko av det som høyrer israelittane til, skal døy.»

⁵Og HERREN fastsette ei tid og sa: «I morgon skal HERREN setja dette i verk i landet.»

⁶Dagen etter sette HERREN dette i verk, og heile buskapen til egyptarane døydde. Men av buskapen til israelittane døydde det ikkje eit einaste dyr.

⁷Farao sende bod, og sjå, ikkje eit einaste dyr var daudt av buskapen til israelittane. Men farao gjorde seg hard i hjartet og lét ikkje folket dra.

⁸ HERREN sa til Moses og Aron: «Fyll nevane med sot frå omnen. Moses skal kasta det mot himmelen for auga på farao,

⁹og det skal bli til fint støv over heile Egypt. Det skal koma over folk og fe og bli til verkebyllar som slår ut i blemmer, overalt i Egypt.»

¹⁰Dei tok sot frå omnen og gjekk fram for farao, og Moses kasta det mot himmelen, og det vart til verkebyllar og blemmer som sette seg på folk og fe.

¹¹Magikarane kunne ikkje møta Moses på grunn av byllane, for det hadde kome verkebyllar på magikarane som på alle dei andre egyptarane.

¹²Men HERREN gjorde farao ubøyeleg i hjartet, og han høyrde ikkje på dei, slik som HERREN hadde sagt til Moses.

¹³ HERREN sa til Moses: «Stå tidleg opp i morgon og gå fram for farao og sei til han: Så seier HERREN, som er Gud for hebrearane: Lat folket mitt dra, så dei kan tena meg!

¹⁴For denne gongen vil eg senda alle plagene mine mot deg sjølv og over tenarane dine og folket ditt, så du kan kjenna at ingen er som eg på heile jorda.

¹⁵Eg kunne alt ha rett ut handa og slege deg og folket ditt med pest, så du hadde vorte utrydda frå jorda.

¹⁶Men eg har likevel halde deg oppe for å visa deg mi makt, og for at namnet mitt skal bli forkynt over heile jorda.

¹⁷Framleis hindrar du folket mitt og lèt det ikkje dra.

¹⁸Sjå, i morgon på denne tida sender eg eit kraftig haglvêr som det aldri har vore maken til i Egypt frå den dagen landet vart til.

¹⁹Men no, send bod og syt for å berga buskapen din og alt det du har på marka! Alle menneske og dyr som er ute på marka, og som ikkje har rokke å koma i hus, skal døy når haglet fell på dei.»

²⁰Dei av tenarane til farao som frykta HERRENS ord, lét tenarane og buskapen søkja ly innandørs.

²¹Men dei som ikkje opna hjartet for HERRENS ord, lét tenarane og buskapen vera ute på marka.

²² HERREN sa til Moses: «Rett handa opp mot himmelen, og det skal hagla i heile Egypt, over menneske og dyr og over alt som veks på marka i Egypt!»

²³Moses rette staven sin opp mot himmelen, og HERREN sende torevêr og hagl, og eld fór ned mot jorda. HERREN lét det hagla over Egypt.

²⁴Det kom hagl og logande eld midt i haglet, eit haglvêr så kraftig som det ikkje hadde vore i landet sidan egyptarane vart eit folk.

²⁵I heile Egypt slo haglet ned alt som var ute på marka, både menneske og dyr. Haglet slo ned alt som voks på marka, og knuste kvart tre.

²⁶Berre i Gosen, der israelittane budde, fall det ikkje hagl.

²⁷Då sende farao bod etter Moses og Aron og sa til dei: «Denne gongen har eg synda. HERREN har retten på si side; det er eg og folket mitt som er skuldige.

²⁸Gå i forbøn hos HERREN; det har vore meir enn nok av Guds torevêr og hagl! Så vil eg la dykk dra, de treng ikkje vera her lenger.»

²⁹Moses sa til han: «Så snart eg kjem ut av byen, vil eg strekkja hendene mine ut mot HERREN. Torevêret skal stilna, og det skal halda opp å hagla. For du skal kjenna at jorda høyrer HERREN til.

³⁰Men eg veit at du og tenarane dine enno ikkje fryktar HERREN Gud.»

³¹Linet og bygget vart slegne ned, for bygget stod med aks og linet i blom.

³²[16] Men kveiten og spelten vart ikkje slegne ned, for dei blir mogne seinare.

³³Moses gjekk bort frå farao og ut av byen, og han strekte hendene ut mot HERREN. Torevêret og haglet heldt opp, og regnet strøymde ikkje ned på jorda meir.

³⁴Då farao såg at regnet og haglet og torevêret hadde halde opp, heldt han fram med å synda. Han og tenarane hans gjorde seg harde i hjartet.

³⁵Farao var ubøyeleg i sitt hjarte, og han lét ikkje israelittane dra, slik som HERREN hadde sagt gjennom Moses.