Read nynorsk 2011 Job 14 Bible Online

Job 14 - nynorsk 2011 bible

Job 14

¹Mennesket, fødd av ei kvinne, lever kort og er fylt av uro.

² Det spirer som blomen og visnar, flyktar som skuggen, står ikkje i ro.

³Likevel held du auge med det, du stemner meg for din domstol.

⁴ Kan det koma ein rein av ein urein? Nei, ikkje ein einaste.

⁵ Når dagane til mennesket er fastsette, når du har bestemt månadstalet for det, sett grensa det ikkje kan bryta,

⁶ vend då blikket bort og lat det vera, så kan det gleda seg ved sine lånte dagar.

⁷For eit tre finst det håp: Blir det felt, veks det opp att, det skal ikkje mangla friske skot.

⁸Om røtene i jorda blir gamle og stubben morknar i støvet,

⁹så spirer det på nytt ved eimen av vatn, set skot som eit nyplanta tre.

¹⁰Men når mannen døyr, er det ute med han; når mennesket går bort, kvar er det då?

¹¹Slik vatnet forsvinn frå sjøen, slik elva minkar og tørkar ut,

¹² slik ligg mannen og reiser seg ikkje. Han vaknar ikkje om så himmelen forgår, han står ikkje opp frå søvnen.

¹³ Om du ville gøyma meg i dødsriket, løyna meg til vreiden din er over, setja ein frist og så igjen hugsa på meg!

¹⁴ Kunne ein mann som døydde, få liv att, då skulle eg halda ut i striden heilt til det kom avløysing for meg.

¹⁵ Då kunne du ropa, og eg ville svara, for du lengta etter dine henders verk.

¹⁶ Då ville du telja stega mine utan å vakta på mi synd.

¹⁷Mine brot var bunta saman med segl, eit dekke drog du over mi skuld.

¹⁸Men nei: Som fjellet fell og forvitrar, slik berg vik frå sin plass,

¹⁹ slik vatnet holar ut steinen og regnskurer skyl moldjorda bort, slik gjer du ende på håpet for mennesket.

²⁰ Du overmannar han for alltid, og han må gå bort. Du sender han vekk med fordreia andlet.

²¹Borna hans får ære, men han veit det ikkje, det går dei dårleg, men han anar det ikkje;

²²så stor smerte har han i kroppen, så stor sorg har han i livet.