Read nynorsk 2011 Job 21 Bible Online

Job 21 - nynorsk 2011 bible

Job 21

¹Då tok Job til ords og sa:

²Høyr etter det eg seier, lat det vera trøysta de gjev.

³Ber over med meg medan eg talar; når eg har tala, kan de spotta.

⁴Klagar eg over mennesket? Har eg ikkje då grunn til å vera utolmodig?

⁵ Sjå på meg! Bli forskrekka! Hald dykk for munnen!

⁶ Når eg tenkjer tilbake, blir eg skremd og skjelv over heile kroppen.

⁷ Kvifor får dei urettferdige leva, bli gamle og rike?

⁸Borna er trygge hos dei, dei ser etterkomarar veksa opp.

⁹ Huset har fred frå redsler. Gud bruker ikkje stokken på dei.

¹⁰Oksen si paring slår ikkje feil, og kua kalvar i rett tid.

¹¹Dei slepper gutungar ut som sauer, borna dansar i glede.

¹²Dei syng til tromme og lyre og jublar til fløytetonar.

¹³Dei nyt sine dagar i lukke og går til dødsriket utan smerte.

¹⁴ Men til Gud seier dei: «Gå frå oss! Vi har ikkje lyst til å kjenna din veg.

¹⁵ Kven er Den veldige, kvifor skal vi tena han? Kva får vi att for å kalla på han?»

¹⁶ Ingen har lukka i si eiga hand. Lat råd frå urettferdige vera langt frå meg!

¹⁷ Kor ofte sloknar lampa til dei urettferdige? Kjem vel ulukke over dei, smerta han deler ut i sin vreide?

¹⁸ Blir dei som strå i vinden, som agner stormen sopar bort?

¹⁹ Sparer Gud straffa til borna? Han gjev att så det kjennest,

²⁰ lèt den skuldige sjå undergangen sin med eigne auge og drikka Den veldiges vreide.

²¹For kva bryr vel han seg om etterslekta når hans tid er ute?

²² [27] Men kven kan læra Gud, han som dømmer dei høgste?

²³Den eine døyr i si velmakt, heilt igjennom sorglaus og roleg,

²⁴med bytter fulle av mjølk, knoklar med saftig merg.

²⁵Den andre døyr med bittert sinn og har aldri smaka det gode.

²⁶ Begge må liggja i støvet, dekte av makk.

²⁷Eg kjenner tankane dykkar, planane de pønskar ut mot meg.

²⁸For de spør: «Kvar er stormannens hus? Kvar er vel teltet der dei lovlause budde?»

²⁹Har de ikkje spurt dei vegfarande? Har de ikkje forstått det dei varslar?

³⁰For på ulukkedagen blir den vonde spart, på vreidedagen blir han berga.

³¹Kven stiller han til ansvar for hans livsferd, kven krev han for det han har gjort?

³²Nei, han blir boren til grava, og ved gravkammeret held dei vakt.

³³Han kviler mjukt i molda i dalen. Alle vil følgja etter, og ei tallaus mengd har gått føre.

³⁴Korleis kan de trøysta meg med tom trøyst og svara meg med svik?