Read nynorsk 2011 Job 30 Bible Online

Job 30 - nynorsk 2011 bible

Job 30

¹Men no ler dei av meg, dei som er yngre av år, med fedrar som eg nekta plass blant gjetarhundane mine:

²«Kva nytte har eg av hendene deira? Dei har mista si manndomskraft.

³Naud og svolt har gjort dei ufruktbare. Dei går og gneg på tørre moar som alt i går var aude og snaue.

⁴ [33] Dei plukkar melde i krattet og et røter av gyvelbusken.

⁵Dei blir drivne ut av leiren, folk ropar etter dei som etter ein tjuv.

⁶I ville kløfter held dei til, i jordhòler og grotter.

⁷Dei skrik som esel i krattet og klyngjer seg saman mellom tistlar,

⁸born av dårar, av folk utan namn, kjeppjaga ut av landet.»

⁹ Men no er eg spottevisa deira, det er meg dei sladrar om.

¹⁰ Dei avskyr meg og vik unna meg, openlyst spyttar dei på meg.

¹¹Gud løyste bogestrengen min og knekte meg. Difor er dei utan hemningar når dei møter meg.

¹²Avkomet deira reiser seg på høgre sida, dei spenner føtene under meg og banar veg for ulukka.

¹³Dei bryt opp stigen min, dei skor seg på mi ulukke, dei som sjølve ingen hjelpar har.

¹⁴Dei kjem som gjennom ei vid rivne, mellom ruinar velter dei fram.

¹⁵Redsler kastar seg over meg, dei jagar mi ære som vinden, redninga blæs bort som ei sky.

¹⁶For no er mi livskraft tømd ut, lidings dagar har gripe meg.

¹⁷Natta går gjennom merg og bein, verken gneg utan stans.

¹⁸ [34] Med stor kraft gjennomsøkjer han kleda mine, hendene hans snører kjortelen om meg.

¹⁹Så kastar han meg i søla, eg er som støv og oske.

²⁰ Eg ropar til deg om hjelp, men du svarar ikkje. Eg står der, og du berre ser på meg.

²¹Du har snudd om og vorte vond mot meg, Med di veldige hand går du til åtak.

²²Du set meg til å ri på stormen, braket gjer meg skjelven.

²³ Eg veit du fører meg i døden, til huset som samlar alt levande.

²⁴Retter ikkje folk ut handa når alt sig i røys? Ropar dei ikkje om hjelp når dei går under?

²⁵ Gret ikkje eg over dei som hadde tunge dagar? Sørgde eg ikkje over dei fattige?

²⁶ Difor vona eg på det gode, men det vonde kom, eg venta på lys, og det vart mørker.

²⁷ Det koker i meg, ustanseleg. Eg har møtt trengsles dagar.

²⁸Eg går omkring i sorg, utan ein gløtt av sol. Eg står fram i forsamlinga og ropar om hjelp.

²⁹ Eg har vorte ein bror av sjakalar, held lag med strutsar.

³⁰ Huda er svart over heile meg, og knoklane brenn av hete.

³¹ Mi lyre er stemd for sørgjesong, og fløyta gjev lyd til gråt.