Read nynorsk 2011 Job 39 Bible Online

Job 39 - nynorsk 2011 bible

Job 39

¹Jagar du bytte for løvinna, gjev du løveungane mat

²der dei kryp ned i hòlene sine eller ligg på lur i krattet?

³ Kven skaffar føde til ramnen når ungane hans skrik mot Gud og virrar rundt utan mat?

⁴Veit du når fjellgeita får ungar? Går du vakt når hjorten får rier?

⁵Tel du månadene dei går drektige, kjenner du tida når dei skal føda?

⁶Dei huker seg ned og får ungane sine; og så er riene over.

⁷Ungane veks seg store og sterke på slettene, så spring dei bort og kjem ikkje att.

⁸Kven sleppte villeselet fri og løyste det frå alle band?

⁹Eg gav det ein heim i øydemarka, ein bustad i det salte landet.

¹⁰Det ler av larmen i byen, høyrer ingen drivar som skjenner.

¹¹Det søkjer beite i fjella, leitar opp kvar grøn flekk.

¹²Er villoksen villig til å tena deg, kviler han ved krubba di om natta?

¹³Klarer du å spenna han for plogen? Vil han harva dalane etter deg?

¹⁴Torer du stola på han, sterk som han er? Kan du overlata arbeidet ditt til han?

¹⁵Trur du at han fører kornet heim og samlar det på treskjeplassen?

¹⁶Strutsen flaksar lystig med vengene, men kan ikkje flyga som stork og falk.

¹⁷Strutsen går frå egga sine på marka, lèt dei bli varme i sanden.

¹⁸Ho gløymer at ein fot kan knusa dei, at villdyra kan trakka dei sund.

¹⁹ Ho er hard mot ungane, som om dei ikkje var hennar eigne, fryktar ikkje for at strevet hennar skal vera til inga nytte.

²⁰For Gud nekta henne visdom, gav henne ingen forstand.

²¹Men når ho flaksar opp i vêret, skrattar ho av hest og ryttar.

²²Kan du gje hesten styrke, kle nakken hans med man,

²³la han springa som grashoppa? Han vrinskar stolt og skremmande.

²⁴Han skrapar i marka, yr av kraft, så fer han fram mot våpna.

²⁵Han ler av redsla, fryktar aldri og snur ikkje når han møter sverd.

²⁶Over han klirrar pilkoggeret, det blinkar i spyd og sabel.

²⁷Som eit jordskjelv dundrar han fram og stansar ikkje om hornet gjallar.

²⁸ Han vrinskar når hornet læt, vêrar krig på lang avstand: kommandorop og hærskrik.

²⁹Var det din forstand som lærte falken å flyga, spreia vengene og gli mot sør?

³⁰ Er det på ditt ord at ørna stig og byggjer reir så høgt oppe?

³¹Ho held til mellom berga, bak festningar av kvasse tindar.

³²Der speidar ho etter mat, auga skodar vidt ikring.

³³ Ungane hennar slurpar i seg blod, der det finst åtsel, er ho på plass.

³⁴ HERREN svara Job og sa:

³⁵«Ønskjer klagaren å føra sak mot Den veldige? Den som klagar Gud, må svara!»

³⁶Då svara Job HERREN og sa:

³⁷ «Eg er så liten, kva kunne eg svara deg? Eg legg handa over munnen.

³⁸Ein gong har eg tala og tek ikkje meir til ords, to gonger, men no seier eg ikkje meir.»