Read nynorsk 2011 Job 9 Bible Online

Job 9 - nynorsk 2011 bible

Job 9

¹Job tok til ords og sa:

² Eg veit godt korleis det er. Kan eit menneske ha rett mot Gud?

³Ville det føra sak mot han, så kunne det ikkje svara på eit einaste ord av tusen.

⁴Djup er hans visdom, og stor er hans kraft. Kven trassar han og slepp frå det?

⁵Han flytter fjell før dei veit av det, velter dei i sin vreide.

⁶ [17] Han rister jorda ut av lage, søylene hennar skjelv.

⁷Han byd sola at ho ikkje skal gå opp, og set segl for stjernene.

⁸ Han åleine spente himmelen ut og gjekk på havsens bølgjer.

⁹ Han skapte Bjørnen og Orion, Sjustjerna og stjernebileta på sørhimmelen.

¹⁰ Han gjer storverk ingen kan granska, og under ingen kan telja.

¹¹ Han går forbi meg, eg ser det ikkje. Han fer framom, eg merkar han ikkje.

¹² Han riv bort, kven kan hindra han? Kven kan seia til han: «Kva er det du gjer?»

¹³ [18] Gud held ikkje att sin vreide, sjølv Rahabs hjelparar må bøya seg for han.

¹⁴ Skulle vel eg kunna svara, velja mine ord mot han?

¹⁵Sjølv om eg hadde rett, kunne eg ikkje svara; eg måtte be dommaren min om nåde.

¹⁶Sjølv om eg utfordra og han måtte svara, trur eg ikkje han ville ha lytta til meg,

¹⁷ han som knuser meg i stormen, gjev meg sår på sår utan grunn,

¹⁸nektar meg å dra pusten, fyller meg med bitter smerte.

¹⁹ Gjeld det styrke, så har han den. Gjeld det rett, kan han seia: «Kven stemner meg?»

²⁰Sjølv om eg har rett, erklærer min munn meg skuldig. Er eg uskuldig, dømmer han meg som falsk.

²¹Eg er uskuldig, men kjennest ikkje ved meg sjølv, eg foraktar mitt eige liv.

²² Det går ut på eitt. Difor seier eg: Uskuldig eller skuldig — han utslettar begge.

²³Han sender ein flaum av brå død, spottar når uskuldige fortvilar.

²⁴Jorda er lagd i handa til den lovlause. Han dekkjer auga til dei som feller dommar. Om det ikkje er han, kven er det då?

²⁵ Dagane mine går fortare enn nokon kan springa. Dei flyg av stad utan glimt av glede.

²⁶Dei fer i veg som sivbåtar, som ei ørn når ho stuper mot byttet.

²⁷Eg seier til meg sjølv: «Gløym klaga, lyft hovudet og ver glad!»

²⁸Likevel fryktar eg smertene, eg veit at du ikkje frikjenner meg.

²⁹Eg blir jo dømd skuldig, kvifor då streva til inga nytte?

³⁰ Om eg vaska meg i snøvatn og reinsa hendene med lut,

³¹kastar du meg i gjørmegrava så kleda mine avskyr meg.

³² Ja, han er ikkje eit menneske som eg, så eg kan gje han svar og vi kan møtast i retten.

³³ Det finst ingen dommar som kan leggja handa på oss begge.

³⁴ [19] Heldt han kjeppen sin borte frå meg så redslene hans ikkje skremde meg,

³⁵då kunne eg tala utan redsle. No kan eg ikkje det.