Read nynorsk 2011 Salmane 119 Bible Online

Salmane 119 - nynorsk 2011 bible

Salmane 119

¹Alef א [1] [159] Sæle er dei som er heile i si ferd, dei som følgjer HERRENS lov.

² Sæle er dei som tek vare på hans lovbod, som søkjer han av heile sitt hjarte.

³Dei gjer ikkje urett, men går på hans vegar.

⁴Du har gjeve dine påbod for at dei skal haldast nøye.

⁵Lat meg ferdast med faste steg så eg held dine forskrifter!

⁶Då blir eg ikkje til skamme når eg har alle dine bod for auge.

⁷Eg prisar deg av eit ærleg hjarte når eg lærer dine rettferdige lover.

⁸Eg vil halda dine forskrifter, du må ikkje svikta meg! Bet ב

⁹Korleis held den unge stigen sin rein? Ved å akta på dine ord.

¹⁰Eg søkjer deg av heile mitt hjarte, lat meg ikkje villast bort frå dine bod!

¹¹Eg gøymer ditt ord i hjartet så eg ikkje skal synda mot deg.

¹²Velsigna er du, HERRE! Lær meg dine forskrifter!

¹³Leppene mine reknar opp alle lovene frå din munn.

¹⁴Dine lovbod viser meg veg, dei gjev like stor glede som all rikdom.

¹⁵ Eg vil grunda på dine påbod, festa blikket på dine stigar.

¹⁶Eg frydar meg over dine forskrifter, eg gløymer ikkje dine ord. Gimel ג

¹⁷Gjer godt mot din tenar, eg vil leva og akta på dine ord.

¹⁸Lat opp auga mine så eg kan sjå det underfulle i di lov!

¹⁹ Eg er ein framand på jorda, løyn ikkje boda dine for meg!

²⁰ Eg fortærest dag og natt av lengt etter dine lover.

²¹ Du refsar dei frekke og bannstøytte, som villar seg bort frå dine bod.

²²Ta spott og forakt bort frå meg, for eg tek vare på dine lovbod.

²³Sjølv når stormenn sit og snakkar om meg, grundar din tenar på dine forskrifter.

²⁴Ja, eg frydar meg over dine lovbod, det er dei som gjev meg råd. Dalet ד

²⁵ Eg ligg pressa mot støvet. Gjev meg liv slik du har sagt!

²⁶Eg fortalde om mine vegar, og du svara meg. Lær meg dine forskrifter!

²⁷Lat meg skjøna den vegen dine påbod viser! Eg vil grunda på dine under.

²⁸Mi sjel græt av sorg. Reis meg opp slik du har sagt!

²⁹Hald løgns veg borte frå meg, gjev meg i nåde di lov!

³⁰Eg har valt truskaps veg, dine lover har eg for auge.

³¹Eg held fast på dine lovbod. HERRE, lat meg ikkje bli til skamme!

³²Eg vil springa den vegen dine bod viser, for du gjer mitt hjarte stort. He ה

³³ HERRE, lær meg den vegen dine forskrifter viser, så vil eg alltid ta vare på han!

³⁴Gjev meg vit til å ta vare på di lov og halda henne av heile mitt hjarte!

³⁵Lei meg på den stigen boda dine viser, for han gjev meg glede.

³⁶ Bøy mitt hjarte mot dine lovbod og ikkje mot eiga vinning!

³⁷Vend blikket mitt bort frå det som er tomt, gjev meg liv på din veg!

³⁸Lat ditt ord til din tenar stå fast så eg kan frykta deg.

³⁹Ta bort spotten eg fryktar, for dine lover er gode!

⁴⁰Sjå, eg lengtar etter dine påbod, gjev meg liv ved di rettferd! Waw ו

⁴¹ HERRE, lat di miskunn koma til meg, og di frelse, slik du har sagt!

⁴²Då kan eg gje spottaren svar, for eg lit på ditt ord.

⁴³Riv ikkje sanningsordet ut or min munn, for eg ventar på dine lover.

⁴⁴Då vil eg stadig halda di lov, for evig og alltid.

⁴⁵ Lat meg ferdast i ope land, for eg spør etter dine påbod!

⁴⁶ Eg vil tala for kongar om dine lovbod, og eg skal ikkje bli til skamme.

⁴⁷Eg frydar meg over dine bod, dei som eg elskar.

⁴⁸Eg lyfter hendene mot boda dine, som eg elskar, og grundar på dine forskrifter. Zajin ז

⁴⁹Kom i hug ditt ord til din tenar. Gjennom det har du gjeve meg von.

⁵⁰Det er mi trøyst i nauda at ditt ord gjev meg liv.

⁵¹Dei frekke håner meg grovt, men eg har ikkje bøygd av frå di lov.

⁵²Eg kjem i hug dine lover frå gammal tid, HERRE, då finn eg trøyst.

⁵³Eg blir gripen av harme over dei lovlause, dei som går bort frå di lov.

⁵⁴Dine forskrifter er mine songar kvar eg enn held til.

⁵⁵ HERRE, eg kjem i hug namnet ditt om natta, og eg held di lov.

⁵⁶Slik er det med meg, for eg tek vare på dine påbod. Het ח

⁵⁷ HERREN er min arvedel, eg lovar å halda dine ord.

⁵⁸Av heile mitt hjarte bed eg om velvilje for ditt andlet. Ver meg nådig slik du har sagt!

⁵⁹Eg har tenkt over mine vegar, eg vil venda attende til dine lovbod.

⁶⁰Eg skundar meg, eg dryger ikkje med å halda dine bod.

⁶¹Dei lovlauses band slyngjer seg om meg, men eg gløymer ikkje di lov.

⁶² Midt på natta står eg opp og prisar deg for dine rettferdige lover.

⁶³Eg er ven med alle som fryktar deg, med dei som held dine påbod.

⁶⁴ HERRE, jorda er full av di miskunn. Lær meg dine forskrifter! Tet ט

⁶⁵ HERRE, du gjer vel mot din tenar slik som du har sagt.

⁶⁶Gjev meg kunnskap og godt vit, eg stolar på dine bod!

⁶⁷Før eg vart audmjuka, var eg på villspor, no held eg det du har sagt.

⁶⁸Du er god, og det du gjer, er godt. Lær meg dine forskrifter!

⁶⁹Dei frekke svertar meg med løgn, eg tek vare på dine påbod av heile mitt hjarte.

⁷⁰ Deira hjarte er sløvt av feitt, men eg frydar meg over di lov.

⁷¹ Det var godt for meg å bli audmjuka så eg kunne læra dine forskrifter.

⁷² Lova frå din munn er betre for meg enn mengder av gull og sølv. Jod י

⁷³ Dine hender har skapt meg og halde meg oppe. Gjev meg skjøn så eg lærer dine bod!

⁷⁴ Dei som fryktar deg, skal sjå meg og bli glade, for eg ventar på ditt ord.

⁷⁵ HERRE, eg veit at lovene dine er rette, at du var trufast då du audmjuka meg.

⁷⁶Lat di miskunn vera mi trøyst slik du har sagt til din tenar!

⁷⁷Lat din kjærleik koma til meg, så eg kan leva, for eg frydar meg over di lov.

⁷⁸Lat dei frekke bli til skamme, dei som krenkjer meg med løgn. Eg grundar på dine påbod.

⁷⁹Lat dei som fryktar deg, koma tilbake, lat dei som kjenner dine lovbod, koma til meg.

⁸⁰Lat meg følgja dine forskrifter med heilt hjarte så eg ikkje blir til skamme. Kaf כ

⁸¹Eg tærest bort av lengsel etter di frelse, eg ventar på ditt ord.

⁸²Auga sloknar, eg ventar på dine ord, eg spør: «Når vil du trøysta meg?»

⁸³Eg har vorte som ein skinnsekk i røyk, likevel gløymer eg ikkje dine forskrifter.

⁸⁴ Kor mange dagar har din tenar att? Når vil du fella dom over dei som jagar meg?

⁸⁵Dei frekke grev fallgraver for meg i strid med di lov.

⁸⁶Pålitelege er alle dine bod. Hjelp meg! Dei jagar meg med løgn.

⁸⁷Dei har mest gjort ende på meg her på jorda, men eg forlèt ikkje dine påbod.

⁸⁸Gjev meg liv i di miskunn, så vil eg halda lovbodet frå din munn. Lamed ל

⁸⁹ I all æve, HERRE, står ditt ord fast i himmelen.

⁹⁰Din truskap varer frå slekt til slekt, du har grunnfest jorda, og ho står ved lag.

⁹¹Etter dine lover står dei til denne dag, for alle ting må tena deg.

⁹²Om eg ikkje frydar meg over di lov, går eg til grunne i mi naud.

⁹³Eg gløymer aldri dine påbod, ved dei gjev du meg liv.

⁹⁴Frels meg, for eg er din! Eg spør etter dine påbod.

⁹⁵ Dei lovlause ventar på å øydeleggja meg, eg tenkjer på dine lovbod.

⁹⁶Eg ser at alt som er fullkome, har ei grense, men ditt bod når uendeleg vidt. Mem מ

⁹⁷Kor eg elskar di lov! Eg grundar på henne heile dagen.

⁹⁸Ditt bod gjer meg meir vis enn mine fiendar. Det er alltid hos meg.

⁹⁹Eg skjønar meir enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine lovbod.

¹⁰⁰Eg har meir innsikt enn dei gamle, for eg tek vare på dine påbod.

¹⁰¹Eg held føtene borte frå vonde vegar så eg kan akta på ditt ord.

¹⁰²Eg vik ikkje frå dine lover, for du rettleier meg.

¹⁰³ Kor søte dine ord er for ganen, betre enn honning i munnen.

¹⁰⁴ Eg får innsikt av dine påbod, difor hatar eg falske vegar. Nun נ

¹⁰⁵ Ditt ord er ei lykt for min fot og eit lys for min stig.

¹⁰⁶Eg har svore, og det står eg ved, at eg vil halda dine rettferdige lover.

¹⁰⁷Eg er djupt nedbøygd. HERRE, gjev meg liv slik du har sagt!

¹⁰⁸ HERRE, ta imot gåva frå min munn og lær meg dine lover!

¹⁰⁹Eg går alltid med livet i hendene, men gløymer ikkje di lov.

¹¹⁰Dei lovlause sette ei snare for meg, men eg villar meg ikkje bort frå dine påbod.

¹¹¹Dine lovbod er min eigedom for alltid, dei gleder mitt hjarte.

¹¹²Eg bøyer hjartet mot dine forskrifter for alltid, til evig tid. Samek ס

¹¹³Eg hatar dei som har eit delt hjarte, men eg elskar di lov.

¹¹⁴ Du er mitt vern og mitt skjold, eg ventar på ditt ord.

¹¹⁵Vik frå meg, valdsmenn! Eg vil ta vare på boda frå min Gud.

¹¹⁶ Hald meg oppe slik du har sagt, så eg kan leva. Lat ikkje mi von bli til skamme!

¹¹⁷Støtt meg så eg blir berga og alltid har dine forskrifter for auge.

¹¹⁸Alle som villar seg bort frå dine forskrifter, vrakar du, for dei fer med svik og løgn.

¹¹⁹Alle dei lovlause i landet tek du bort som slagg, difor elskar eg dine lovbod.

¹²⁰Kroppen skjelv av redsle for deg, eg fryktar dine lover. Ajin ע

¹²¹Eg har gjort det som er rett og rettferdig. Overlat meg ikkje til dei som vil undertrykkja meg!

¹²²Gå god for din tenar så det går han vel. Lat ikkje dei frekke undertrykkja meg!

¹²³Auga sloknar, eg ventar på di frelse og på ditt rettferdige ord.

¹²⁴Vis miskunn mot din tenar, lær meg dine forskrifter!

¹²⁵Eg er din tenar, gjev meg skjøn så eg kan kjenna dine lovbod!

¹²⁶Det er tid for å gripa inn, HERRE, for dei har brote di lov.

¹²⁷Difor elskar eg dine bod meir enn gull, ja, skinande gull.

¹²⁸Difor retter eg meg etter alle dine påbod, eg hatar alle falske vegar. Pe פ

¹²⁹Underfulle er dine lovbod, difor tek eg vare på dei.

¹³⁰ Dine ord gjev lys når dei opnar seg, dei gjev uvitande skjøn.

¹³¹Med lengsel opnar eg munnen, for eg stundar etter dine bod.

¹³²Vend deg til meg og ver meg nådig! Det er rett mot dei som elskar namnet ditt.

¹³³ Gjer mine steg faste slik du har sagt, lat ingen urett få makt over meg!

¹³⁴Fri meg frå dei som bruker vald, så vil eg halda dine påbod!

¹³⁵ [160] Lat ditt andlet lysa over din tenar, lær meg dine forskrifter!

¹³⁶Tårene strøymer frå auga mine på grunn av dei som ikkje held di lov. Tsade צ

¹³⁷ Du er rettferdig, HERRE, dine lover er rette.

¹³⁸Du gjev dine lovbod i rettferd og i din store truskap.

¹³⁹ Min brennande iver gjer ende på meg, for motstandarane mine har gløymt dine ord.

¹⁴⁰ Ditt ord er prøvd med eld, tenaren din elskar det.

¹⁴¹Eg er ung og forakta, men eg gløymer ikkje dine påbod.

¹⁴²Di rettferd er alltid rett, di lov er sanning.

¹⁴³Naud og trengsle har kome over meg, men eg frydar meg over dine bod.

¹⁴⁴Dine lovbod er alltid rette. Gjev meg skjøn så eg kan leva! Qof ק

¹⁴⁵Eg ropar av heile mitt hjarte, svar meg, HERRE! Dine forskrifter vil eg ta vare på.

¹⁴⁶Eg ropar til deg, frels meg så eg kan halda dine lovbod!

¹⁴⁷ Før morgonen renn, ropar eg. Eg ventar på ditt ord.

¹⁴⁸ Med auga opne går eg inn i kvar nattevakt for å grunda på ditt ord.

¹⁴⁹Høyr meg i di miskunn, HERRE, gjev meg liv etter dine lover!

¹⁵⁰Dei som skamlaust jagar meg, er nær, dei er langt borte frå di lov.

¹⁵¹ HERRE, du er nær, alle dine bod er sanning.

¹⁵²Av dine lovbod har eg lenge skjøna at du har grunnlagt dei for evig. Resj ר

¹⁵³Sjå mi naud og fri meg ut! For eg har ikkje gløymt di lov.

¹⁵⁴Før mi sak og kjøp meg fri, gjev meg liv etter ditt ord!

¹⁵⁵For dei lovlause er hjelpa langt borte, dei spør ikkje etter dine forskrifter.

¹⁵⁶ HERRE, di miskunn er stor, gjev meg liv etter dine lover!

¹⁵⁷Det er mange som jagar meg og står meg imot, men eg bøyer ikkje av frå dine lovbod.

¹⁵⁸Eg ser dei trulause og kjenner avsky, dei tek ikkje vare på ditt ord.

¹⁵⁹Sjå, eg elskar dine påbod! HERRE, gjev meg liv i di miskunn!

¹⁶⁰Summen av ditt ord er sanning, dine rettferdige lover varer evig. Sjin ש

¹⁶¹Stormenn jagar meg utan grunn, men i hjartet fryktar eg ditt ord.

¹⁶²Eg gleder meg over ditt ord lik ein som vinn stort krigsbytte.

¹⁶³Eg hatar og avskyr løgn, men eg elskar di lov.

¹⁶⁴Sju gonger om dagen lovsyng eg deg for dine rettferdige lover.

¹⁶⁵Stor fred har dei som elskar di lov, ingen ting får dei til å snubla.

¹⁶⁶ HERRE, eg ventar på di frelse, eg følgjer dine bod.

¹⁶⁷Eg tek vare på dine lovbod, og eg elskar dei høgt.

¹⁶⁸Eg har halde dine bod og påbod, du kjenner alle mine vegar. Taw ת

¹⁶⁹ HERRE, lat ropet mitt nå fram til deg, gjev meg skjøn etter ditt ord!

¹⁷⁰Lat mi bøn koma fram for deg, berg meg, som du har sagt!

¹⁷¹Lat leppene strøyma over av lovsong, for du lærer meg dine forskrifter.

¹⁷²Lat tunga syngja ut ditt ord, for alle dine bod er rettferdige.

¹⁷³Lat di hand koma meg til hjelp, for eg har valt dine påbod.

¹⁷⁴ HERRE, eg lengtar etter di frelse, eg frydar meg over di lov.

¹⁷⁵Lat meg leva og lovsyngja deg, lat dine lover vera mi hjelp!

¹⁷⁶ Eg har villa meg bort som ein bortkomen sau. Leit etter meg, din tenar, eg har ikkje gløymt dine bod.