Read nynorsk 2011 Salmane 18 Bible Online

Salmane 18 - nynorsk 2011 bible

Salmane 18

¹Til korleiaren. Av HERRENS tenar David, som sa fram orda i denne songen for HERREN då HERREN hadde berga han frå alle fiendane hans og frå Saul.

²Han sa: HERRE, du min styrke, eg har deg kjær.

³ HERREN er mitt berg og mi borg og min utfriar, min Gud er fjellet der eg søkjer tilflukt. Han er mitt skjold og mi frelse, min styrke og mitt vern.

⁴Eg ropa til HERREN, han som får lovsong, og eg vart frelst frå mine fiendar.

⁵ Dødens band snørte seg om meg, malstraumane skremde meg.

⁶Dødsrikets band vart spente om meg, dødens snarer venta meg.

⁷ I mi naud kalla eg på HERREN, eg ropa til min Gud. Han høyrde meg frå sitt tempel, mitt rop nådde hans øyre.

⁸ Då skalv og skaka jorda, grunnvollane under fjella riste, dei skalv fordi han var harm.

⁹Røyk steig opp or hans nase, øydande eld or hans munn, gneistar loga opp frå han.

¹⁰Han bøygde himmelen og steig ned, under føtene hans var mørke skyer.

¹¹ Han reid på kjeruben, han flaug og stupte ned på vindens venger.

¹² Han gjorde mørkret til si gøymsle, eit telt av svarte, regntunge skyer.

¹³Frå stråleglansen framfor han fór hagl, or skyene kom gloande kol.

¹⁴ HERREN torna i himmelen, Den høgste lét røysta lyda. Hagl og gloande kol!

¹⁵ [28] Han skaut sine piler og spreidde dei, han skremde dei med lyn.

¹⁶Rennene på havbotnen kom til syne, grunnvollane under jorda viste seg då du truga, HERRE, då du fnyste av vreide.

¹⁷ Han rette ut handa frå det høge og greip meg, drog meg opp or veldige vatn.

¹⁸Han berga meg frå min mektige fiende då dei som hata meg, var for sterke.

¹⁹På ulukkedagen kom dei imot meg, men HERREN var mi støtte.

²⁰ Han førte meg ut i ope land og fria meg ut, for han si har glede i meg.

²¹ HERREN gav meg att for mi rettferd, han lønte meg, for mine hender var reine.

²² Eg hadde halde meg til HERRENS vegar og ikkje gjort meg skuldig i urett mot min Gud.

²³ Alle hans lover hadde eg for auga, hans forskrifter støytte eg ikkje frå meg.

²⁴ For han var eg heil i mi ferd, eg akta meg vel for å synda.

²⁵ HERREN lønte meg for mi rettferd då han såg at hendene mine var reine.

²⁶Du er trufast mot den som er tru og heilhjarta mot den som er heil.

²⁷ Du viser deg rein mot den som er rein, men vrang mot den som fer med svik.

²⁸ Du frelser eit folk i naud, men audmjukar stolte auge.

²⁹ HERRE, du tenner mi lampe, min Gud lyser opp mitt mørker.

³⁰ Med deg kan eg storma mot ein krigarflokk, med Guds hjelp kan eg springa over murar.

³¹ Guds veg er fullkomen, HERRENS ord er reint. Han er eit skjold for alle som søkjer tilflukt hos han.

³² For kven er Gud om ikkje HERREN, kven er eit berg om ikkje vår Gud,

³³den Gud som kler meg i styrke og gjer mi ferd heil.

³⁴ Han gjev meg føter som ei hind og lèt meg stå på høgdene.

³⁵ [29] Han lærer opp hendene mine til krig, armane spenner bogen av bronse.

³⁶ Du gjev meg di frelse til skjold, med di høgre hand stør du meg. Du bøyer deg ned og gjer meg stor.

³⁷ Du opnar veg for mine steg, anklane mine vaklar ikkje.

³⁸Eg jagar mine fiendar og tek dei att, eg snur ikkje før eg har gjort ende på dei.

³⁹Eg knuser dei så dei ikkje kan reisa seg, men ligg falne under mine føter.

⁴⁰Du kler meg med styrke til krigen og tvingar mine motstandarar i kne.

⁴¹Du slår mine fiendar på flukt, eg utryddar dei som hatar meg.

⁴² Dei ropar, men det er ingen frelsar, dei ropar til HERREN, men han svarar dei ikkje.

⁴³Eg knuser dei til støv for vinden, eg trakkar dei ned som søle i gata.

⁴⁴Du bergar meg frå folk i strid. Du set meg til hovding over folkeslag. Folk eg ikkje kjende, må tena meg.

⁴⁵Dei lyder berre dei høyrer om meg. Framande kryp for meg.

⁴⁶ Dei framande visnar, skjelvande kjem dei ut or sine borger.

⁴⁷ HERREN lever! Velsigna er mitt berg! Opphøgd er Gud, min frelsar,

⁴⁸ Gud lèt meg få hemn, han legg folkeslag under meg.

⁴⁹Han friar meg frå mine fiendar. Du lyfter meg over dei som står imot meg, og bergar meg frå valdsmenn.

⁵⁰ Difor vil eg prisa deg mellom folka, HERRE, og lovsyngja ditt namn.

⁵¹ Han gjev sin konge store sigrar, han viser miskunn mot den han har salva, mot David og hans ætt til evig tid.