Read nynorsk 2011 Salmane 22 Bible Online

Salmane 22 - nynorsk 2011 bible

Salmane 22

¹[32] Til korleiaren. Etter «Morgonròdens hind». Ein salme av David.

² Min Gud, min Gud, kvifor har du forlate meg? Kvifor er du så langt borte når eg treng hjelp og skrik ut mi naud?

³ Min Gud, eg ropar om dagen, men du svarar ikkje, eg ropar om natta og finn ikkje ro.

⁴ [33] Men du er Den heilage, som tronar over Israels lovsong.

⁵Til deg sette fedrane si lit, dei leit på deg, og du fria dei ut.

⁶ Dei ropa til deg og vart berga, dei leit på deg og vart ikkje til skamme.

⁷ Men eg er ein makk og ikkje ein mann, spotta av menneske, forakta av folk.

⁸ Alle som ser meg, håner meg, vrengjer leppene og rister på hovudet:

⁹ «Han har gjeve seg over til HERREN, lat han fria han ut og berga han, han har då glede i han!»

¹⁰ Du drog meg fram frå mors liv, du gjorde meg trygg ved hennar bryst.

¹¹Frå eg vart fødd, er eg kasta på deg, frå mors liv er du min Gud.

¹² Ver ikkje langt borte frå meg, for trengsla er nær, og det finst ingen som hjelper.

¹³ [34] Store oksar samlar seg om meg, stutar frå Basan flokkar seg rundt meg.

¹⁴ Dei spilar opp gapet mot meg lik ei løve som brøler og riv sund.

¹⁵Eg renn bort som vatn, alle mine bein har losna. Hjartet er som voks, det smeltar inni meg.

¹⁶Munnen er tørr som eit potteskar, tunga er klistra til ganen. Du legg meg ned i dødens støv.

¹⁷ [35] Hundar samlar seg om meg, ein flokk av valdsmenn kringset meg. Dei gjennomborar mine hender og føter.

¹⁸Kvart bein i kroppen kan eg telja. Dei stirer, dei ser på meg.

¹⁹ Dei deler kleda mine mellom seg og kastar lodd om kappa.

²⁰ Men du, HERRE, ver ikkje langt borte; min styrke, skund deg og hjelp meg!

²¹ Berg mitt liv frå sverdet, det einaste eg har, frå hundars vald!

²² [36] Redd meg frå løvegap! Du har berga meg frå villoksars horn.

²³ Eg vil fortelja mine brør om ditt namn. Midt i forsamlinga vil eg lovprisa deg.

²⁴ De som fryktar HERREN, lov han! Heile Jakobs ætt, gjev han ære! Ha age for han, heile Israels ætt!

²⁵ For han har ikkje forakta den som er hjelpelaus, og ikkje vendt ryggen til den som lid. Han løynde ikkje andletet, men høyrde då han ropa om hjelp.

²⁶ I den store forsamlinga kjem min lovsong frå deg. Mine lovnader vil eg halda mellom dei som fryktar han.

²⁷ Dei hjelpelause skal eta og bli mette, dei som søkjer HERREN, skal lova han. Måtte hjartet deira alltid leva!

²⁸ Heile jorda skal minnast dette og venda om til HERREN. Alle folk og slekter skal tilbe han.

²⁹ For kongeveldet høyrer HERREN til, han herskar over folka.

³⁰ Alle mektige på jord skal tilbe han, alle som stig ned i støvet, skal bøya kne for hans andlet. Men eg lever for han.

³¹ Mi ætt skal tena han. Dei skal fortelja om Herren til komande slekter

³²og kunngjera for eit folk som skal fødast, at han har vist si rettferd.