Read nynorsk 2011 Ordtaka 1 Bible Online

Ordtaka 1 - nynorsk 2011 bible

Ordtaka 1

¹ Ordtak frå Salomo, son til David og konge i Israel.

²Til å gje kunnskap om visdom og formaning, til å forstå forstandige ord,

³til å ta imot formaning som gjev innsikt om ærlegdom, rettferd og rett,

⁴til å gje vitlause vit og den unge kunnskap og omtanke.

⁵Den vise skal høyra og auka sin lærdom, den kloke læra å bruka sin tanke

⁶så han skjønar ordtak og bilettale, ord av vismenn og gåtene deira.

⁷ Å frykta HERREN er opphav til kunnskap, dei dumme foraktar formaning og visdom.

⁸ Høyr etter, son min, når far din formanar, forkast ikkje rettleiing frå mor di!

⁹For det er ein vakker krans om hovudet, ei kjede som pryder halsen din.

¹⁰ [1] Son min, følg ikkje syndarar om dei lokkar deg,

¹¹ om dei seier: «Kom med oss! Vi vil liggja på lur etter blod, setja feller for skuldlause utan grunn.

¹²Som dødsriket vil vi sluka dei levande og heile, lik dei som går i grav.

¹³Alt som er kostbart, skal vi finna, fylla våre hus med røva gods.

¹⁴Våg du lukka di hos oss, så skal vi ha felles kasse.»

¹⁵Slå ikkje lag med dei, min son, hald din fot frå deira stigar!

¹⁶ Foten deira spring lett etter det som er vondt, og dei er snare til å ausa ut blod.

¹⁷For det er nyttelaust å spenna nettet medan fuglane ser det.

¹⁸Men dei ligg på lur etter sitt eige blod, dei set feller for seg sjølve.

¹⁹ Slik går det med alle som jaktar på vinning, ho tek livet av eigaren sin.

²⁰ [2] Visdomen ropar høgt på gata, lèt røysta lyda på alle torg.

²¹ [3] Ho ropar ut midt i ståket, tek til ords ved byportane:

²² Kor lenge skal de vitlause elska vitløysa? Kor lenge skal spottarane nyta sin spott og dårane hata kunnskap?

²³Snu dykk hit når eg talar til rette! Då lèt eg min pust strøyma ut til dykk og kunngjer orda mine for dykk.

²⁴ Eg ropa, men de ville ikkje høyra, rette handa ut, men ingen lytta.

²⁵De kasta alle mine råd til side, ville ikkje høyra då eg tala til rette.

²⁶Difor skal eg le når ulukka rammar, og spotta når de blir slegne av redsle,

²⁷når redsla kjem som eit uvêr og ulukka som ein storm, når naud og trengsle kjem over dykk.

²⁸ Då skal dei ropa, men eg svarar ikkje; dei skal leita, men ikkje finna meg.

²⁹For dei hata kunnskap, dei valde ikkje å frykta HERREN,

³⁰dei ville ikkje ha mitt råd, viste ingen respekt då eg tala til rette,

³¹ Difor skal dei smaka frukta av si ferd og mettast av sine eigne planar.

³²Vitlause vender seg bort og lèt livet, sorgløysa valdar at dårane stuper.

³³Men den som høyrer på meg, bur trygt, i ro utan redsle for noko vondt.