Read nynorsk 2011 Ordtaka 14 Bible Online

Ordtaka 14 - nynorsk 2011 bible

Ordtaka 14

¹Den vise kvinna byggjer huset, den dumme riv det ned med eigne hender.

² Den som går rett fram, fryktar HERREN, den som går krokvegar, foraktar han.

³I den dummes munn skyt hovmod fram, men for dei vise er leppene eit vern.

⁴Utan oksar er krubba tom, men med sterke stutar følgjer stor avling.

⁵ Eit ærleg vitne lyg ikkje, men falske vitne fer med løgn.

⁶Ein spottar søkjer visdom, men finn han ikkje, for den som er klok, er det lett å få kunnskap.

⁷Hald deg borte frå dåren, du får ikkje kunnskap frå leppene hans.

⁸Den klokes visdom er å kjenna sin veg, dårars dårskap er å narra seg sjølve.

⁹ [26] Dei dumme talar hånleg om skuld, hos dei rettskafne rår velvilje.

¹⁰Hjartet kjenner si eiga sorg, ingen framand er med det i gleda.

¹¹ Dei urettferdige får huset lagt øyde, men det blømer i teltet til dei rettskafne.

¹² Ein veg som synest vera den rette, kan likevel enda i døden.

¹³ Jamvel når ein ler, kan hjartet lida og gleda enda med sorg.

¹⁴ Den trulause blir mett av si eiga ferd og den gode av sine gjerningar.

¹⁵Den truskuldige trur alt som blir sagt, den kløktige gjev akt på sine steg.

¹⁶Den vise fryktar det vonde og vender seg bort frå det, dåren er overmodig og sjølvsikker.

¹⁷ Den som er bråsint, gjer dumme ting, den som legg vonde planar, blir hata.

¹⁸Dei truskuldige arvar dårskap, dei kløktige blir krona med kunnskap.

¹⁹Dei vonde må bøya seg for dei gode og dei urettferdige ved portane til dei rettferdige.

²⁰ Jamvel av sin neste blir den fattige hata, mange er dei som elskar den rike.

²¹ Synd gjer den som foraktar sin neste, sæl er den som viser medynk med dei fattige.

²²Dei som tenkjer ut vondt, fer alltid vill, dei som har godt i tankar, møter miskunn og truskap.

²³ Alt strev fører vinning med seg, tomt snakk gjev berre tap.

²⁴Rikdom kronar dei vise, dårars dårskap er og blir dårskap.

²⁵ Eit ærleg vitne bergar liv, den som fer med løgn, er ein svikar.

²⁶Å frykta HERREN er eit trygt vern, der kan borna òg søkja tilflukt.

²⁷ Å frykta HERREN er ei kjelde til liv slik at ein vender seg bort frå dødens snarer.

²⁸Å ha mykje folk er til heider for kongen, mangel på folk gjer at fyrsten fell.

²⁹ Den som er sein til vreide, har stor innsikt, den bråsinte viser kor dum han er.

³⁰Eit friskt hjarte gjev kroppen liv, sjalusi er som verk i knoklane.

³¹ Den som undertrykkjer den svake, håner hans skapar, den som hjelper den fattige, ærar Gud.

³²Den urettferdige fell for sin eigen vondskap, jamvel i døden finn den rettferdige tilflukt.

³³ [27] I hjartet til den kloke slår Visdomen seg ned, men blant dårar er ho ukjend.

³⁴Rettferd lyfter eit folkeslag, men synd er ei skam for folka.

³⁵ Ein forstandig tenar vinn velvilje hos kongen, ein duglaus blir råka av harmen hans.