Read nynorsk 2011 Jeremia 48 Bible Online

Jeremia 48 - nynorsk 2011 bible

Jeremia 48

¹[100] Om Moab. Så seier HERREN over hærskarane, Israels Gud: Ve Nebo! Byen er øydelagd. Kirjatajim har vorte til skamme, innteken, borga har vorte til skamme, slegen av redsle.

²Ingen skryter av Moab lenger. I Hesjbon la dei vonde planar mot dei: «Kom, lat oss rydda dei ut som folk!» Også du, Madmen, skal tagna, sverdet skal forfølgja deg.

³Høyr klageropet frå Horonajim, der er øydelegging, eit stort samanbrot.

⁴Moab har brote saman, frå borna høyrest klagerop.

⁵Gråtande går dei opp bakkane til Luhit. På vegen ned til Horonajim høyrest rop i naud over samanbrotet:

⁶«Flykt, berg livet!» Men de blir som ein busk i ørkenen.

⁷ [101] Fordi du leit på det du hadde laga, og på skattane dine, skal du òg bli teken. Kemosj må gå i eksil og prestane og stormennene med han.

⁸Han som herjar, kjem til kvar ein by, ikkje ein by slepp unna. Dalen skal gå til grunne og sletta leggjast i øyde, slik som HERREN har sagt.

⁹Gjev Moab ein blom, for det skal leggjast i ruinar. Byane skal bli aude, ingen skal bu i dei.

¹⁰Forbanna er den som forsømer å gjera HERRENS verk! Forbanna er den som held sverdet borte frå blod!

¹¹Moab var trygg frå ungdomen av, låg roleg som vin over berme, vart ikkje helt frå fat til fat, måtte ikkje gå i eksil. Difor har smaken halde seg, og angen er den same som før.

¹²Difor, sjå, dagar skal koma, seier HERREN, då eg sender vintapparar til han. Dei skal tappa han om og tømma fata og slå krukkene sund.

¹³ Då skal Moab skamma seg over Kemosj slik Israel måtte skamma seg over Betel, som dei sette si lit til.

¹⁴Korleis kan de seia: «Vi er krigarar og djerve stridsmenn»?

¹⁵Moab skal herjast. Dei dreg mot byane der, og den beste ungdomen dreg ut for å bli slakta, seier kongen, HERREN over hærskarane er hans namn.

¹⁶Moabs ulukke er nær, brått kjem det vonde over han.

¹⁷Sørg over han, alle de grannar og alle de som kjenner hans namn. Sei: «Broten er den sterke staven, det herlege septeret!»

¹⁸Stig ned frå æresplassen, set deg i det tørste landet, du som bur hos dotter Dibon. For han som skal herja Moab, dreg mot deg og øydelegg festningane dine.

¹⁹Still deg attmed vegen og hald vakt, du som bur i Aroer! Spør han som flyktar og henne som kom seg unna: «Kva er det som har hendt?»

²⁰Moab har vorte til skamme, slegen av redsle. Hyl og skrik! Fortel ved Arnon at Moab er øydelagd.

²¹Dommen er komen for slettelandet, for Holon, Jahsa og Mofaat,

²²Dibon, Nebo og Bet-Diblatajim,

²³Kirjatajim, Bet-Gamul og Bet-Meon,

²⁴Kerijot og Bosra, for alle byane i Moab, både fjern og nær.

²⁵ Moabs horn er hogge av, armen hans er broten, seier HERREN.

²⁶ Skjenk han full, for han har briska seg mot HERREN. Så kan Moab liggja der i spy og bli til latter, han òg.

²⁷ Gjorde ikkje du Israel til latter? Vart han kanskje teken mellom tjuvar, sidan du rister på hovudet kvar gong du snakkar om han?

²⁸ Far bort frå byane og slå dykk ned i fjellet, de som bur i Moab! Gjer som dua, ho byggjer seg reir i sidene av det gapande gjelet.

²⁹ Vi har høyrt kor umåteleg stolt Moab er, kor høg han er, kor hovmodig og stolt, kor overmodig han er.

³⁰Eg veit, seier HERREN, kor frekk han er, og kor tomt han skryter. Tomt er det dei gjer.

³¹ [102] Difor sørgjer eg over Moab, skrik for heile Moabs skuld. Ein sukkar over mennene frå Kir-Heres.

³²Eg græt meir over deg enn over Jaser, du vinstokk i Sibma. Rankene dine spreidde seg mot sjøen, dei nådde til sjøen ved Jaser. Over din frukthaust og vinhaust kjem han som herjar.

³³ Glede og jubel er borte frå hagane, frå Moabs land. Eg gjer ende på vinen frå vinpressene. Ingen trakkar vindruer til glade rop, ingen ropar dei ropa.

³⁴ Skriket frå Hesjbon når til Elale, heilt til Jahas lyder ropet, frå Soar til Horonajim og til Eglat-Sjelisjia. For jamvel Nimrim-vatnet blir til ørkenland.

³⁵I Moab, seier HERREN, gjer eg ende på dei som går opp på haugane og tenner offereld for guden sin.

³⁶ Difor klagar mitt hjarte som ei fløyte over Moab, mitt hjarte klagar som ei fløyte over mennene frå Kir-Heres. For tapt er alt det dei hadde att.

³⁷ [103] Kvart hovud er snauklipt, alt skjegg er raka av. Alle har rispa opp hendene og har sekkestrie om hoftene.

³⁸ På alle tak og torg i Moab lyder klage. For eg har slege Moab sund lik eit kar som ingen bryr seg om, seier HERREN.

³⁹Knust er ho. Skrik! Moab har snudd ryggen til i skam. No blir Moab til latter og til redsle for alle grannane sine.

⁴⁰ For så seier HERREN: Sjå, han stuper som ei ørn og breier vengene ut over Moab.

⁴¹Byane blir inntekne, festningane tekne. Den dagen skal hjartet i Moabs krigarar vera som hjartet til ei kvinne i barnsnaud.

⁴²Moab blir utsletta som folk fordi dei har vist hovmod mot HERREN.

⁴³ Det blir gru og grav og garn for deg som bur i Moab! seier HERREN.

⁴⁴ Den som flyktar frå gru, skal falla i grav, kjem han seg opp or grava, skal han bli fanga i garnet. For eg sender rekneskaps år over Moab, seier HERREN.

⁴⁵ I skuggen av Hesjbon står utslitne flyktningar. For eld går ut frå Hesjbon, ein loge frå Sihon. Han skal øyda Moabs tinning og skallen på dei som bråkar.

⁴⁶Ve deg, Moab! Det er ute med Kemosj-folket. For sønene dine blir tekne til fange, og døtrene må gå i fangenskap.

⁴⁷ Men eg skal venda lagnaden for Moab i dagar som kjem, seier HERREN. Så langt dommen over Moab.