Read nynorsk 2011 Esekiel 37 Bible Online

Esekiel 37 - nynorsk 2011 bible

Esekiel 37

¹HERRENS hand kom over meg. Ved HERRENS ande førte han meg ut og sette meg ned i ein dal som var full av knoklar.

²Han førte meg omkring mellom dei. Sjå, det låg ei stor mengd med knoklar utover dalen, og dei var heilt tørre.

³Då sa han til meg: «Menneske, kan desse knoklane bli levande att?» Eg svara: «Min Herre og GUD, det veit berre du.»

⁴Han sa: «Tal profetord over desse knoklane og sei til dei: Tørre knoklar, høyr HERRENS ord!

⁵Så seier Herren GUD til desse knoklane: Sjå! Eg lèt det koma ånd i dykk, så de blir levande.

⁶Eg fester sener på dykk, legg kjøt på, dreg hud over og gjev dykk andedrag så de blir levande. Då skal de kjenna at eg er HERREN.»

⁷Eg tala profetord, som eg hadde fått bod om. Sjå, eg profeterte, og det tok til å buldra og skjelva. Knoklane la seg inn mot kvarandre, knokkel mot knokkel.

⁸Eg såg, og sjå! — det kom sener og kjøt på dei, og det drog seg hud over. Men ånd mangla dei.

⁹Då sa han til meg: «Tal profetord til ånda! Menneske, tal profetisk og sei til ånda: Så seier Herren GUD: Kom, ånd, frå dei fire vindretningane og blås på desse drepne så det kjem liv i dei.»

¹⁰Eg tala profetord, som han hadde bode meg. Då kom det ånd i dei, så dei vart levande. Dei reiste seg opp og stod på føtene. Det var ein umåteleg stor hær.

¹¹Så sa han til meg: Menneske, desse knoklane er heile Israelsfolket. Høyr kva dei seier: «Våre knoklar har tørka inn, vår von er knust. Det er ute med oss!»

¹²Tal difor profetord og sei til dei: Så seier Herren GUD: Sjå, mitt folk, eg opnar gravene dykkar og lèt dykk stiga opp or grav. Så fører eg dykk til Israels-landet.

¹³Mitt folk, de skal kjenna at eg er HERREN når eg opnar gravene dykkar og lèt dykk stiga opp or grav!

¹⁴Eg gjev dykk mi ånd, så de blir levande, og lèt dykk finna kvile i dykkar eige land. Då skal de kjenna at eg, HERREN, har tala og sett det i verk, seier HERREN.

¹⁵ HERRENS ord kom til meg:

¹⁶Du menneske, ta deg ein trestokk og skriv på han: «For Juda og israelittane, venene hans.» Ta så ein annan stokk og skriv på han: «For Josef — Efraims stokk — og heile Israels hus, venene hans.»

¹⁷Set dei saman, stokk mot stokk, så dei blir til éin trestokk i handa di.

¹⁸Når så folket ditt spør: «Kan du ikkje fortelja oss kva du meiner med dette?»

¹⁹— då skal du svara: Så seier Herren GUD: Sjå, eg tek Josefs trestokk, som er i Efraims hand og hos Israels stammar, venene hans, og set han saman med Judas stokk. Så gjer eg dei til éin stokk, dei blir til éin i handa mi.

²⁰Stokkane som du skriv på, skal du halda i handa framfor auga på dei.

²¹Du skal seia til dei: Så seier Herren GUD: Sjå, eg hentar israelittane frå dei folkeslaga som dei fór bort til. Eg samlar dei frå alle kantar og fører dei til deira eige land.

²²Så gjer eg dei til eitt folk i landet, på Israels-fjella. Alle skal dei ha ein og same kongen. Dei skal ikkje lenger vera to folkeslag og ikkje meir vera delte i to kongerike.

²³Då skal dei ikkje gjera seg ureine meir med avgudane sine og alt det motbydelege og alle brota sine. Eg vil berga dei frå alle stadene der dei levde i synd, og eg vil gjera dei reine. Dei skal vera mitt folk, og eg skal vera deira Gud.

²⁴Min tenar David skal vera konge over dei, og alle skal dei ha éin gjetar. Dei skal følgja lovene mine og halda forskriftene mine, så dei lever etter dei.

²⁵Så skal dei få bu i landet som eg gav min tenar Jakob, og som fedrane dykkar budde i. Dei skal bu i det for alltid, både dei og borna og barneborna deira. Og min tenar David skal vera deira fyrste for alltid.

²⁶Eg gjer ei fredspakt med dei; det skal vera ei evig pakt. Eg lèt dei bli mange. Eg set min heilagdom hos dei for alltid.

²⁷Min bustad skal vera hos dei. Eg skal vera deira Gud, og dei skal vera mitt folk.

²⁸Folkeslaga skal kjenna at eg er HERREN som helgar Israel, når min heilagdom er hos dei for alltid.