Read nynorsk 2011 Matteus 15 Bible Online

Matteus 15 - nynorsk 2011 bible

Matteus 15

¹Då kom det nokre farisearar og skriftlærde til Jesus frå Jerusalem og sa:

²[76] «Kvifor bryt læresveinane dine overleveringa frå dei gamle? Dei skyl ikkje hendene før dei et.»

³«Og de», svara Jesus, «kvifor bryt de Guds bod av omsyn til dykkar eiga overlevering?

⁴For Gud har sagt: ‘Æra far din og mor di’ og: ‘Den som talar vondord mot far sin eller mor si, skal døy’.

⁵[77] Men de lærer: ‘Den som seier til far sin eller mor si: Den hjelpa du skulle hatt frå meg, skal vera ei gåve til tempelet,

⁶[78] han treng ikkje heidra far sin {{eller mor si}}.’ Slik har de sett Guds bod til sides av omsyn til dykkar eiga overlevering.

⁷De hyklarar! Jesaja profeterte rett om dykk då han sa:

⁸ Dette folket ærar meg med leppene, men hjartet er langt borte frå meg.

⁹ Dei dyrkar meg fåfengt, for det dei lærer, er menneskebod.»

¹⁰Så kalla han folket til seg og sa: «Høyr og forstå!

¹¹Det er ikkje det som kjem inn i munnen, som gjer mennesket ureint. Men det som går ut av munnen, det gjer mennesket ureint.»

¹²Då gjekk læresveinane til han og sa: «Veit du at farisearane vart støytte då dei høyrde dette?»

¹³Han svara: «Kvar plante som ikkje Far min i himmelen har planta, skal rivast opp med rot.

¹⁴Bry dykk ikkje om dei! Dei er blinde rettleiarar for blinde. Og når ein blind leier ein blind, fell dei begge i grøfta.»

¹⁵Då tok Peter til orde og sa: «Forklar denne likninga for oss.»

¹⁶«Forstår de enno ingen ting, de heller?» svara Jesus.

¹⁷«Skjønar de ikkje at alt det som kjem inn i munnen, går ned i magen og fer ut dit det skal?

¹⁸Men det som går ut av munnen, kjem frå hjartet, og det gjer mennesket ureint.

¹⁹For frå hjartet kjem vonde tankar, mord, ekteskapsbrot, hor, tjuveri, falskt vitnemål, spott.

²⁰Slikt gjer mennesket ureint. Men å eta utan å skylja hendene gjer ikkje eit menneske ureint.»

²¹[79] Så fór Jesus derifrå og tok vegen til landet kring Tyros og Sidon.

²²[80] Då kom det ei kanaaneisk kvinne frå dette området og ropa: «Herre, du Davids son, miskunna deg over meg! Dotter mi er ille plaga av ei vond ånd.»

²³[81] Men han svara henne ikkje eit ord. Då gjekk læresveinane fram og bad han: «Bli ferdig med henne; ho går og ropar etter oss.»

²⁴Men han svara: «Eg er ikkje send til andre enn dei bortkomne sauene i Israels hus.»

²⁵Då kom ho og fall ned for han og sa: «Herre, hjelp meg!»

²⁶Han svara: «Det er ikkje rett å ta brødet frå borna og kasta det til hundane.»

²⁷«Det er sant, Herre», sa kvinna, «men hundane et då dei smulane som fell frå bordet til eigarane deira.»

²⁸Då sa Jesus til henne: «Stor er trua di, kvinne. Det skal gå som du vil.» Og dottera vart frisk frå same stunda.

²⁹Då Jesus drog derifrå, tok han vegen langs Galileasjøen, og han gjekk opp i fjellet og sette seg der.

³⁰Då kom folk til han i store flokkar. Dei hadde med seg lamme, uføre, blinde og stumme og mange andre, og la dei ned for føtene hans, og han lækte dei.

³¹Folket undra seg då dei såg stumme tala, uføre bli friske, lamme gå og blinde sjå. Og dei lova Israels Gud.

³²[82] Jesus kalla læresveinane til seg og sa: «Eg synest inderleg synd på folket. No har dei alt vore hos meg i tre dagar, og dei har ikkje noko å eta. Eg vil ikkje la dei fara svoltne heim, for då kunne dei bli heilt utmatta på vegen.»

³³Læresveinane svara: «Kvar kan vi få tak i brød her i øydemarka til å metta så mykje folk?»

³⁴«Kor mange brød har de?» spurde Jesus. «Sju», svara dei, «og nokre småfiskar.»

³⁵Då bad han folket setja seg på marka.

³⁶Så tok han dei sju brøda og fiskane, bad takkebøna, braut dei og gav til læresveinane, og læresveinane gav til folket.

³⁷Alle åt og vart mette. Etterpå samla dei opp dei brødbitane som var til overs, sju store korger.

³⁸Dei som hadde ete, var fire tusen mann, forutan kvinner og born.

³⁹Sidan lét Jesus folket fara heim, og han steig i båten og sette over til området ved Magadan.