Read nynorsk 2011 Matteus 22 Bible Online

Matteus 22 - nynorsk 2011 bible

Matteus 22

¹Så tok Jesus til orde att og tala til dei i likningar:

²«Himmelriket kan liknast med ein konge som skulle halda bryllaup for son sin.

³Han sende ut tenarane sine for å kalla dei innbedne til bryllaupet. Men dei ville ikkje koma.

⁴Då sende han ut andre tenarar og sa: ‘Sei til dei innbedne: Festmåltidet har eg stelt til, oksane mine og gjøkalvane er slakta, og alt er ferdig. Kom til bryllaupet!’

⁵Men dei brydde seg ikkje om det; ein gjekk ut på åkeren sin og ein annan til handelen sin.

⁶Dei andre greip tenarane hans, mishandla dei og slo dei i hel.

⁷Då vart kongen sint. Han sende ut troppane sine og gjorde ende på desse mordarane og brende byen deira.

⁸Så sa han til tenarane: ‘Alt er ferdig til bryllaupet, men dei bedne var ikkje verdige.

⁹Gå difor ut på vegskilja og be til bryllaups alle de finn.’

¹⁰Så gjekk tenarane ut på vegane og bad i hop alle dei fann, både vonde og gode, og bryllaupssalen vart full av gjester.

¹¹Då kongen kom inn for å sjå til gjestene, fekk han auge på ein som ikkje var bryllaupskledd.

¹²Kongen seier til han: ‘Ven, korleis er du komen inn her utan bryllaupsklede?’ Men han tagde.

¹³Då sa kongen til tenarane: ‘Bind hendene og føtene hans og kast han ut i mørkret utanfor, der dei græt og skjer tenner!’

¹⁴For mange er kalla, men få er utvalde.»

¹⁵Då gjekk farisearane bort og vart samde om at dei ville fanga han i ord.

¹⁶[115] Dei sende læresveinane sine til han i lag med nokre herodianarar og lét dei seia: «Meister, vi veit at du alltid held deg til sanninga og lærer sant om Guds veg. Du bryr deg ikkje om kva andre meiner, for du gjer ikkje skilnad på folk.

¹⁷Sei oss kva du meiner: Er det rett å svara skatt til keisaren, eller er det ikkje?»

¹⁸Men Jesus merka vondskapen og sa: «De hyklarar, kvifor set de meg på prøve?

¹⁹Vis meg mynten som skatten skal betalast med!» Dei gav han ein denar.

²⁰«Kven har biletet og namnet sitt her?» spurde han.

²¹«Keisaren», svara dei. Då sa han til dei: «Så gjev då keisaren det som høyrer keisaren til, og Gud det som høyrer Gud til.»

²²Då dei høyrde det, undra dei seg, og dei lét han vera og gjekk sin veg.

²³Same dagen kom det nokre saddukearar til Jesus; det er dei som seier at dei døde ikkje skal stå opp. Og dei la fram for han dette spørsmålet:

²⁴«Meister, Moses har sagt: ‘Om ein mann døyr barnlaus, skal bror hans gifta seg med enkja og halda oppe ætta til bror sin.’

²⁵No var det ein gong sju brør hos oss. Den eine gifte seg, men døydde ei tid etter; han hadde ikkje born og lét etter seg kona si til broren.

²⁶Det same hende med den andre og den tredje, ja, med alle sju.

²⁷Sist av alle døydde kvinna.

²⁸Når dei så står opp att, kven av dei sju skal då ha henne til kone? Alle har då vore gifte med henne.»

²⁹Jesus svara: «De er på ville vegar fordi de ikkje kjenner skriftene og heller ikkje Guds makt.

³⁰For etter oppstoda er det ingen som gifter seg eller blir bortgifte; nei, dei er som englane i himmelen.

³¹Men om oppstoda frå dei døde, har de ikkje lese kva Gud har tala til dykk når han seier:

³²‘Eg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud!’ Han er ikkje ein Gud for døde, men for levande.»

³³Då folket høyrde dette, vart dei fulle av undring over læra hans.

³⁴Då farisearane fekk høyra at Jesus hadde fått saddukearane til å teia, kom dei saman.

³⁵Og ein av dei, ein lovkunnig, ville setja han på prøve og spurde:

³⁶«Meister, kva bod er det største i lova?»

³⁷Han svara: «‘Du skal elska Herren din Gud av heile ditt hjarte og av heile di sjel og av alt ditt vit.’

³⁸Dette er det største og første bodet.

³⁹Men det andre er like stort: ‘Du skal elska nesten din som deg sjølv.’

⁴⁰På desse to boda kviler heile lova og profetane.»

⁴¹Medan farisearane var samla, spurde Jesus dei:

⁴²«Kva meiner de om Messias? Kven er han son til?» «David», svara dei.

⁴³Jesus sa: «Korleis kan då David ved Anden kalla han herre når han seier:

⁴⁴ ‘Herren sa til min herre: Set deg ved mi høgre hand til eg får lagt dine fiendar under dine føter.’

⁴⁵Om no David kallar han herre, korleis kan han då vera Davids son?»

⁴⁶Men ingen kunne svara han eit ord. Og frå den dagen våga ikkje nokon å spørja han meir.