Read nynorsk 2011 Markus 4 Bible Online

Markus 4 - nynorsk 2011 bible

Markus 4

¹Jesus tok igjen til å undervisa folket nede ved sjøen. Då samla det seg så mykje folk omkring han at han gjekk ut i ein båt og sat i den utpå sjøen, medan heile folkemengda stod inne på stranda.

²Han underviste dei om mange ting og la fram læra si i likningar.

³«Høyr!» sa han. «Ein såmann gjekk ut for å så.

⁴Og då han sådde, fall noko attmed vegen, og fuglane kom og åt det opp.

⁵Noko fall på steingrunn, der det var lite jord, og det skaut opp straks fordi det var så grunt.

⁶Men då sola steig, sveid det av og visna, for det hadde ikkje rot.

⁷Noko fall mellom klunger, og klungeren voks opp og kvelte det, så det ikkje gav grøde.

⁸Men noko fall i god jord. Det skaut opp, voks og gav grøde: tretti, seksti, ja, hundre gonger det som var sådd.»

⁹Og han sa: «Den som har øyre å høyra med, høyr!»

¹⁰Då han vart åleine med dei tolv og dei andre som var med han, spurde dei han om likningane.

¹¹Han svara: «Til dykk er løyndomen om Guds rike gjeven. Men til dei som er utanfor, blir alt gjeve i likningar,

¹²[34] for at dei skal sjå og sjå, men ikkje skilja, høyra og høyra, men ikkje forstå, så dei ikkje vender om og får tilgjeving.»

¹³Og han sa til dei: «Når de ikkje skjønar denne likninga, korleis kan de då i det heile skjøna likningar?

¹⁴Såmannen sår ordet.

¹⁵Dei attmed vegen, det er dei som ordet blir sådd i, men når dei har høyrt det, kjem Satan straks og tek bort ordet som var sådd i dei.

¹⁶Like eins dei som var sådde på steingrunn. Det er dei som tek imot ordet med glede så snart dei får høyra det.

¹⁷Men dei har inga rot og held ut berre ei stund. Når dei møter motgang eller forfølging for ordet skuld, fell dei straks ifrå.

¹⁸Andre var sådde mellom klunger. Det er dei som høyrer ordet,

¹⁹men uroa for dette livet og den svikefulle rikdomen og lysta på alle andre ting kjem inn og kveler ordet, så det ikkje gjev grøde.

²⁰Men dei som var sådde i den gode jorda, det er dei som høyrer ordet og tek imot det og gjev grøde: tretti, seksti, ja, hundre gonger det som var sådd.»

²¹Sidan sa han til dei: «Når dei kjem inn med ei oljelampe, set dei henne då under eit kar eller under senga? Set dei ikkje lampa på ein haldar?

²²For ingenting er løynt utan at det skal bli synleg, og ingenting er gøymt utan at det skal koma for dagen.

²³Om nokon har øyre å høyra med, så høyr!»

²⁴Og han sa til dei: «Akta vel på det de høyrer! I det same målet de sjølve måler med, skal det målast opp til dykk, og endå meir skal de få.

²⁵For den som har, skal få; men den som ikkje har, skal mista jamvel det han har.»

²⁶Han sa: «Med Guds rike er det slik: Det er som når ein mann har sådd kornet i jorda.

²⁷Han søv og står opp, det blir natt og det blir dag, og kornet gror og veks; han veit ikkje korleis det går til.

²⁸Av seg sjølv ber jorda grøde, først strå, så aks, så fulle korn i akset.

²⁹[35] Så snart grøda er mogen, svingar han sigden, for hausten er komen.»

³⁰Og han sa: «Kva skal vi samanlikna Guds rike med? Kva likning skal vi bruka?

³¹[36] Det er som sennepsfrøet. Når det blir sådd, er det mindre enn noko anna frø på jorda.

³²Men når det er sådd, skyt det opp og blir større enn alle hagevokstrar og får så store greiner at fuglane under himmelen kan byggja reir i skuggen av det.»

³³Med mange slike likningar tala han ordet til dei, så mykje dei var i stand til å høyra.

³⁴Utan likningar tala han ikkje til folket. Men når han var åleine med læresveinane sine, forklara han alt for dei.

³⁵Då det leid til kvelds same dagen, sa han til dei: «Lat oss fara over til andre sida av sjøen.»

³⁶Dei lét folkemengda bli att og tok han med seg i båten der han sat. Andre båtar følgde òg med.

³⁷Då kom det ein hard kvervelstorm, og bølgjene slo inn i båten så han heldt på å gå full.

³⁸Jesus låg i bakskuten og sov på ei pute. Dei vekte han og sa: «Meister, bryr du deg ikkje om at vi går under?»

³⁹Då reiste han seg, truga vinden og sa til sjøen: «Tei og ver still!» Då gav vinden seg, og det vart blikande stilt.

⁴⁰Og han sa til dei: «Kvifor er de så redde? Trur de enno ikkje?»

⁴¹Men då vart dei endå reddare og sa seg imellom: «Kven er dette? Både vind og sjø lyder han!»