Read nynorsk 2011 Markus 5 Bible Online

Markus 5 - nynorsk 2011 bible

Markus 5

¹[37] Så kom dei over til andre sida av sjøen, til Gerasenar-landet.

²Då Jesus steig ut av båten, kom det straks ein mann imot han frå gravhòlene. Han hadde ei urein ånd i seg

³og heldt til der i gravene. Ingen greidde å binda han lenger, ikkje eingong med lenkjer.

⁴For han hadde ofte vore bunden, både med fotjern og lenkjer, men han hadde rive lenkjene av seg og sprengt fotjerna, og det var ingen som rådde med han.

⁵Natt og dag var han i gravhòlene og i fjella og skreik og skamslo seg sjølv med steinar.

⁶Då han no fekk sjå Jesus langt borte, kom han springande, kasta seg ned for han

⁷[38] og ropa høgt: «Kva vil du meg, Jesus, du Son av Gud, Den høgste? Eg byd deg ved Gud: Pin meg ikkje!»

⁸For Jesus hadde sagt til han: «Far ut av mannen, du ureine ånd!»

⁹[39] No spurde Jesus han: «Kva er namnet ditt?» «Legion er namnet mitt», svara han, «for vi er mange.»

¹⁰Og han naudbad Jesus at han ikkje måtte driva dei ut av området.

¹¹Det gjekk ein stor griseflokk og beitte der attmed fjellet,

¹²og dei ureine åndene bad han: «Send oss bort til grisene, så vi kan fara inn i dei!»

¹³Det lét han dei gjera. Då fór dei ureine åndene ut av mannen og inn i grisene, og flokken, om lag to tusen dyr, sette utfor stupet og ned i sjøen, og der drukna dei.

¹⁴Dei som gjette grisene, sprang av stad og fortalde om det i byen og grendene omkring. Og folk drog ut og ville sjå kva som hadde hendt.

¹⁵Då dei kom fram til Jesus, fekk dei sjå han som hadde hatt alle dei vonde åndene i seg, sitja der påkledd og med sitt fulle vit. Då vart dei redde.

¹⁶Dei som hadde sett på, fortalde korleis det hadde bore til med han som hadde hatt dei vonde åndene, og med grisene.

¹⁷Då bad dei Jesus dra bort frå området deira.

¹⁸Jesus gjekk i båten, og han som hadde hatt dei vonde åndene, bad om å få vera med han.

¹⁹Men Jesus gav han ikkje lov til det. Han sa: «Gå heim til dine og fortel kor store ting Herren har gjort for deg, og kor god han har vore mot deg.»

²⁰[40] Så gjekk han av stad og tok til å fortelja rundt omkring i Dekapolis om alt det Jesus hadde gjort for han. Og alle undra seg.

²¹Då Jesus var komen over til andre sida att med båten, samla mykje folk seg om han. Medan han var nede ved sjøen,

²²kom ein av synagogeforstandarane; han heitte Jairus. Då han fekk sjå Jesus, kasta han seg ned for føtene hans

²³og bad han inderleg: «Dotter mi held på å døy. Kom og legg hendene på henne så ho kan bli frisk og få leva.»

²⁴Jesus gjekk med han, og ein stor folkehop følgde etter og trengde seg innpå han.

²⁵[41] Det var ei kvinne der som hadde hatt blødingar i tolv år.

²⁶[42] Ho hadde lide mykje hos mange legar, og ho hadde brukt alt ho eigde, utan å få hjelp; det hadde heller vorte verre med henne.

²⁷Ho hadde fått høyra om Jesus, og no kom ho bakanfrå i folkemengda og rørte ved kappa hans.

²⁸For ho tenkte: «Om eg så berre får ta i kleda hans, blir eg frisk.»

²⁹Då stansa blodet med ein gong, og ho kjende det på seg at ho var lækt og kvitt plaga.

³⁰Med det same kjende Jesus at det gjekk ei kraft ut frå han, og han snudde seg i mengda og spurde: «Kven var det som rørte ved kleda mine?»

³¹«Du ser korleis folket trengjer seg innpå deg», svara læresveinane, «og så spør du kven som rørte ved deg!»

³²Men Jesus såg seg om etter den som hadde gjort det.

³³Kvinna var så redd at ho skalv, for ho visste kva som hadde hendt med henne. No kom ho og kasta seg ned for han og fortalde han alt som det var.

³⁴[43] Då sa han til henne: «Trua di har frelst deg, dotter. Gå i fred. Ver frisk og kvitt plaga di.»

³⁵Før han hadde tala ut, kom det folk frå huset til synagogeforstandaren og sa: «Dotter di er død. Kvifor bryr du meisteren lenger?»

³⁶Jesus høyrde det som vart sagt, og sa til synagogeforstandaren: «Ver ikkje redd, berre tru!»

³⁷Han lét ingen andre følgja med seg enn Peter, Jakob og Johannes, bror til Jakob.

³⁸[44] Då dei kom heim til synagogeforstandaren og han såg alt oppstyret og folket som gret og bar seg,

³⁹gjekk han inn og sa til dei: «Kva er det de ståkar og græt for? Barnet er ikkje død; ho søv.»

⁴⁰Dei berre lo av han. Men han dreiv dei ut, alle saman, og tok med seg far og mor til barnet og dei som var med han, og gjekk inn der barnet låg.

⁴¹[45] Så tok han henne i handa og sa: «Talita kumi!» Det tyder: «Vesle jente, eg seier deg: Stå opp!»

⁴²Og straks stod jenta opp og gjekk omkring; ho var tolv år. Då vart dei reint ifrå seg av undring.

⁴³Men Jesus forbaud dei strengt å la nokon få vita det, og sa at dei skulle gje henne noko å eta.