Read nynorsk 2011 Markus 6 Bible Online

Markus 6 - nynorsk 2011 bible

Markus 6

¹Sidan gjekk han derifrå og kom til heimstaden sin, og læresveinane følgde han.

²Då sabbaten kom, tok han til å undervisa i synagogen. Mange som høyrde han, var fulle av undring og sa: «Kvar har han dette frå? Kva er det for ein visdom han har fått? Og slike mektige gjerningar som han gjer!

³Er ikkje dette tømmermannen, son til Maria og bror til Jakob og Joses og Judas og Simon? Og bur ikkje systrene hans her hos oss?» Og dei vart forarga og avviste han.

⁴Men Jesus sa til dei: «Ein profet blir ikkje vanvørd andre stader enn på heimstaden sin, hos slektningane sine og i sitt eige hus.»

⁵Han kunne ikkje gjera noka mektig gjerning der; han berre la hendene på nokre få sjuke og lækte dei.

⁶Og han undra seg over at dei var så vantruande. Så drog han rundt i landsbyane der omkring og underviste.

⁷Jesus kalla til seg dei tolv og tok til å senda dei ut, to og to, og gav dei makt over dei ureine åndene.

⁸Han sa til dei at dei ikkje skulle ta noko anna med seg på vegen enn ein stav — ikkje brød, ikkje veske, ikkje koparmyntar i beltet.

⁹[46] Dei skulle ha sandalar på føtene, men ikkje ha på seg meir enn éin kjortel.

¹⁰Og han sa til dei: «Når de har teke inn i eit hus, så ver der til de fer vidare.

¹¹[47] Og er det nokon stad dei ikkje tek imot dykk og ikkje vil høyra på dykk, skal de fara derifrå og rista støvet av føtene. Det skal vera eit vitnemål mot dei.»

¹²Så tok dei ut og forkynte for folket at dei skulle venda om.

¹³[48] Dei dreiv ut mange vonde ånder og salva mange sjuke med olje og lækte dei.

¹⁴[49] Kong Herodes fekk òg høyra om Jesus, for no var namnet hans vide kjent. Somme sa: «Døyparen Johannes er reist opp frå dei døde. Difor er desse kreftene verksame i han.»

¹⁵[50] Andre sa: «Han er Elia», og endå andre: «Han er ein profet, som ein av dei gamle profetane.»

¹⁶Men då Herodes høyrde det, sa han: «Det er Johannes, han som eg lét halshogga. Han er vekt opp att.»

¹⁷For Herodes hadde sendt ut folk for å gripa Johannes, kasta han i fengsel og binda han. Dette gjorde han for Herodias' skuld. Henne hadde Herodes gift seg med, endå ho var kona til Filip, bror hans.

¹⁸Og Johannes hadde sagt til han: «Du har ikkje lov til å ha kona til bror din.»

¹⁹Difor var Herodias ute etter han og ville få han drepen, men ho greidde det ikkje.

²⁰For Herodes hadde respekt for Johannes; han visste at han var ein rettferdig og heilag mann, og han heldt si hand over han. Når han høyrde Johannes, vart han uroleg og rådvill. Likevel høyrde han gjerne på han.

²¹Men så baud det seg eit høve: På åremålsdagen sin heldt Herodes eit festmåltid for stormennene sine og for offiserane og dei fremste i Galilea.

²²Då kom dotter til Herodias inn og dansa. Herodes og gjestene vart så oppglødde over dette at kongen sa til jenta: «Be meg om kva du vil, så skal eg gje deg det.»

²³Han svor på det og sa: «Kva du enn bed meg om, skal du få, om det så er halve kongeriket mitt.»

²⁴Ho gjekk ut og spurde mor si: «Kva skal eg be om?» «Hovudet til døyparen Johannes», svara ho.

²⁵Straks skunda ho seg inn til kongen og bar fram ønsket sitt: «Eg vil at du no med det same skal gje meg hovudet til døyparen Johannes på eit fat.»

²⁶Kongen vart svært sorgfull, men fordi han hadde svore, og av omsyn til gjestene, ville han ikkje seia nei til henne.

²⁷Han sende straks ein bøddel i veg med bod om å henta hovudet til Johannes. Bøddelen gjekk og hogg hovudet av Johannes i fengselet.

²⁸Så kom han med hovudet på eit fat og lét jenta få det, og ho gav det til mor si.

²⁹Då læresveinane hans fekk høyra dette, kom dei og henta liket og la det i ei grav.

³⁰Apostlane samla seg atter hos Jesus og fortalde han om alt dei hadde gjort, og alt dei hadde lært folket.

³¹Då sa han til dei: «Kom med meg til ein aud stad der vi kan vera åleine, og kvil dykk litt!» For det var så mange som kom og gjekk at dei fekk ikkje tid til å eta eingong.

³²Så drog dei ut med båten til ein aud stad for å vera for seg sjølve.

³³Men mange såg at dei drog bort, og kjende dei att, og frå alle byane kom folk springande og nådde fram før dei.

³⁴[51] Då Jesus steig i land, fekk han sjå ei stor folkemengd. Han fekk inderleg medkjensle med dei, for dei var som sauer utan gjetar. Og han gav seg til å undervisa dei om mange ting.

³⁵Men då det leid langt på dag, kom læresveinane til han og sa: «Dette er ein aud stad, og dagen lid.

³⁶Send folket frå deg, så dei kan gå bort i grendene og landsbyane her omkring og kjøpa seg noko å eta.»

³⁷[52] «De skal gje dei mat!» svara Jesus. Dei sa: «Skal vi gå og kjøpa brød for to hundre denarar, så dei kan få seg mat?»

³⁸«Kor mange brød har de?» spurde han. «Gå og sjå etter!» Då dei hadde gjort det, sa dei: «Fem brød og to fiskar.»

³⁹Då sa han at dei skulle la alle setja seg saman i matlag i det grøne graset.

⁴⁰[53] Og dei slo seg ned, rad på rad — somme på hundre og somme på femti.

⁴¹Så tok Jesus dei fem brøda og dei to fiskane, såg opp mot himmelen og bad takkebøna. Og han braut brødet og gav det til læresveinane, så dei skulle by rundt til folket. Dei to fiskane delte han òg ut, så alle fekk.

⁴²Og alle åt og vart mette.

⁴³Etterpå samla dei opp det som var att av brøda og fiskane, og det vart tolv fulle korger.

⁴⁴Det var fem tusen menn som hadde fått mat.

⁴⁵Straks etter nøydde Jesus læresveinane til å gå i båten og fara føre over til andre sida, til Betsaida, medan han sjølv sende folket av stad.

⁴⁶Då han hadde teke farvel, gjekk han opp i fjellet for å be.

⁴⁷Då kvelden kom, var båten midt ute på sjøen, og Jesus var åleine på land.

⁴⁸[54] Han såg at dei sleit og rodde tungt, for dei hadde vinden imot seg. I den fjerde nattevakta kom han gåande mot dei på sjøen. Han ville gå framom,

⁴⁹men då dei såg han gå på vatnet, trudde dei at det var eit gjenferd, og skreik høgt,

⁵⁰[55] for alle såg han og vart gripne av redsle. Men i det same tala Jesus til dei: «Ver ved godt mot! Det er eg, ver ikkje redde!»

⁵¹Så steig han opp i båten til dei, og vinden stilna. Men dei var reint ifrå seg av undring.

⁵²For dei hadde ikkje teke lærdom av det som hadde hendt med brøda, så harde var hjarta deira.

⁵³Då dei hadde fare over sjøen, kom dei til Gennesaret og la til lands der.

⁵⁴Straks dei steig ut av båten, kjende folk han att,

⁵⁵og dei sprang rundt i heile nabolaget og tok til å bera dei sjuke på bårer dit dei høyrde at han var.

⁵⁶[56] Kvar han enn kom, til landsbyar, byar eller grender, sette folk dei sjuke ut på torget. Og dei bad om at dei i det minste måtte få røra ved dusken på kappefliken hans. Og alle som tok i han, vart friske.